Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądząc po książkach i filmach, wielu artystów chce się wyróżniać ubiorem, wyrażając dzięki niemu swoją wyjątkową osobowość.

Większość osób, które kiedyś znałam, już nigdy się ze mną nie spotka, a ci, których dopiero poznam w odległej przyszłości, jeszcze mnie nie znają.

Tak oto stałam się absolutnie nic nie znaczącym bytem i przetrwałam czas.

Plotka głosi, że to, co zakazane, to nic innego jak halucynacja wywołana przez człowieka. Tabu to jeszcze bardziej pierwotna fantazja niż religia.

Lekceważenie ludzi tylko dlatego, że noszą sfatygowane ubrania, nie ma nic wspólnego z prawdziwym człowieczeństwem.

Mężczyźni muszą podążać za swoimi ambicjami. Nie mogą wiecznie pracować dorywczo.

Gdzieś tam musi istnieć coś całkowicie innego, coś niewidocznego dla oczu.

Świat jest więzieniem czasu. Więzieniem naszego pochodzenia i klasy. Więzieniem kodów, które pozostają niezrozumiałe dla innych. Więzieniem ciała. Więzieniem dłoni mokrej od potu, która trzyma nas uparcie, nawet kiedy upadamy.

W dzisiejszych czasach nikt się tobą nie zainteresuje, jeśli nie jesteś kimś istotnym.

Nikt tak naprawdę nie ma prawa użalać się nad własnym losem. Bo całkowicie niewinni ludzie po prostu nie istnieją.

Ty, ja i wszyscy ludzie wiedziemy taki żywot, na jaki zasługujemy.

Czas jest pełen rzeczy, które ignorujemy, niczym siwe włosy u ukochanej osoby, takich jak odkładanie zamiarów, negowanie odmów i wypieranie z pamięci tego, co opiewają pieśni.

Obawiam się, że odejdę z tego świata, nie dowiedziawszy się nigdy, czym jestem, co to za paskudztwo we mnie żyje.

Nic w tym dziwnego, że jedna osoba tęskni za drugą.

Gdy raz staniesz się aktorem, już na zawsze nim pozostajesz. Nawet jeśli nie będziesz wykonywać zawodu, tylko pracować i zarabiać na życie inaczej, to nadal nic się nie zmieni. Sądzę, że bycie aktorem to powołanie, a nie praca.

Nie jesteśmy poetami, jak sam powiedziałeś. Nie jest to nasze zadanie, przekonywać innych, używając języka. Jeśli ktoś spróbuje wylać brud na nasze twarze, możemy po prostu odwrócić wzrok i iść dalej, pozostać takimi, jakimi jesteśmy.

Samotność jest porażką.

Losowi jednostki można nadać różny sens, setki losów są mniej znaczące, a historie tysięcy czy milionów jednostek w każdej okoliczności są bez znaczenia. Na tym polega prawdziwa samotność.

- Kim są niewidzialni ludzie?
- To ludzie, którzy nie mogą odnieść sukcesu, którzy nie potrafią przekonać innych.

Żarty mają być nie tylko zabawne, ale też powinny oderwać nas od rzeczywistości.

Wszystkie pieniądze są takie same, podczas gdy każdy człowiek jest inny.

W przeszłości ludzie odczuwali niejasny lęk przed fotografią. Wierzyli, że dokładne powielenie ich własnego wizerunku przez aparat ukradnie im duszę. Obrazy mogły przetrwać znacznie dłużej niż oni sami. Były obdarzone aurą magii, której brakowało żywym istotom.

Nagle ciekawi mnie akustyka języka koreańskiego. Brzmiało to bardzo tajemniczo, w odróżnieniu od standardowego bełkotu, który wypełnia ulice innych dużych miast świata.

Każdy człowiek, każdy proces, każdy jego etap, podlegają pewnemu narzuconemu tempu.

- Nigdy nie wyobrażałem sobie, że tak wielu ludzi jedzie nocnym pociągiem - powiedział zdumiony Wolfi. - To tak, jakby wybuchła wojna i wszyscy pospiesznie opuścili swoje domy, aby się ewakuować.

Co świadczy o tym, że związek jest wyjątkowy? To, że zakochani dzwonią do siebie przed zaśnięciem, spędzają wspólnie każdy weekend, oglądają razem premiery filmowe i pamiętają o swoich urodzinach. A przy okazji zakończenia studiów, o ile nic nie staje na przeszkodzie, decydują o zapoznaniu się z rodzicami wybranka. Myślą o partnerze, kiedy piją piwo albo oglądają filmy porno i stopniowo zaczynają patrzeć na różne aspekty życia z perspektywy tej drugiej osoby.

W synach nie ma jednak tyle czułości co w córkach.

Człowiek w pewnych momentach swojego istnienia potrafi być nieskazitelnie szlachetny.