Jesteśmy społecznością, która kocha książki

moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com Bardzo lubię pracować w ogrodzie. Ubrudzić sobie dłonie ziemią, poczuć jej zmieniający się w zależności od pory roku zapach. Podziwiać jak z małego nasionka kiełkuje nowe życie, które później syci oczy barwą kwiatów lub cieszy możliwością zbioru własnych plonów. Dan Pearson to człowiek, który idealnie czuje i rozumie czym są dla ludzi rośliny, ogrody, natura. Stwierdziłam nawet dość kolokwialnie, że to taki ,, mój człowiek”. Dogadalibyśmy się, ponieważ on też potrafi zachwycać się drobnostkami, zatrzymać się i dostrzec to co każdego dnia oferuje nam przyroda. Książka urzekła mnie praktycznie od pierwszych stron gdzie znajduje się fragment o tylko pozornym bezruchu jaki panuje w ogrodzie zimą. Tak naprawdę każda pora roku tętni życiem i sposób w jaki autor pisze chociażby o nagich koronach drzew to utkany z precyzją obraz, który zatrzymuje ulotną chwilę na zawsze. Książka została podzielona na dwanaście miesięcy, po kilka rozdziałów w każdym. Teksty te ukazywały się wcześniej w gazecie ,,The Observer”, myślę jednak, że dopiero zebranie ich w całość pozwala dostrzec, że rośliny to dla autora nie tylko praca, wyuczony zawód, ale przede wszystkim ogromna pasja i miłość. Razem z nim przemierzamy wszystkie pory roku, następujące po sobie barwy mienią się nam przed oczyma niczym w kalejdoskopie. Rok w ogrodzie to książka idealnie obrazująca to co czujemy w każdym miesiącu, ten udzielający się każdemu ogrodnikowi wiosenny pośpiech czy jesienną klęskę urodzaju. Dan Pearson pomiędzy zdania swojej opowieści wplótł też mnóstwo ciekawostek dotyczących roślin, ogrodniczych trików i sposobów, które mam w planach w tym roku wykorzystać. Jedyne do czego można by się przyczepić to fakt, że nie jest to książka dla każdego. Autor posiada naprawdę rozległą wiedzę i ilość łacińskich nazw gatunkowych roślin może po prostu przytłoczyć i wprowadzić mętlik w głowie. Szkoda, by magia zapewniona przez opisy roślin, ich zapachów w letnią noc, która delikatnie i subtelnie wydobywa się ze stron została niedostrzeżona przez osobę zrażoną ilością gatunków, które trzeba sobie wyszukać w internecie, aby wiedzieć o czym mówi autor. Podsumowując, Rok w ogrodzie to książka, która z jednej strony mnie zauroczyła, wywołała tęsknotę za pracami w ogrodzie i poczytywałam ją sobie z przyjemnością. Z drugiej strony pojawiły się zgrzyty, gdy lekturę przerywałam w celu poszukiwania zdjęć roślin, aby jak najlepiej zrozumieć autora i jego odczucia. A może chęć posiadania tych wszystkich gatunków w swoim ogrodzie sprawia, że nie jestem tak do końca usatysfakcjonowana? Musicie sami zastanowić się czy macie ochotę na taką książkę i czy chcecie uszczknąć nieco z tej magii, którą w swoich tekstach przekazuje autor.