Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja naprawdę rozumiem, że autorka spędziła w Japonii dziesięć lat, ale chyba zamknięta na jakimś odludziu i odcięta od kultury, której najwyraźniej nawet nie próbowała poznać. Bardzo szczerze chciałabym też pogratulować tej pani, bo nie sądziłam, że ktokolwiek pobije mnie w dziedzinie lania wody, a jednak: można napisać całkiem długą książkę na dość rozległy temat bazując na informacjach niczym nie różniących się od tych, które spokojnie można znaleźć w necie i nie trzeba do tego spędzić dekady w Kraju Kwitnącej Wiśni. Pomijając już, że poziom merytoryczny jest żenujący, a brak bibliografii jest błędem niewybaczalnym, skoro w tekście pani Richter powołuje się na prace innych autorów, to dlaczego w rozdziale „Wiek XVIII - narodziny gejszy” na dziesięć stron (policzyłam!) rysu historycznego pięć opisuje - i to pobieżnie! - historię polityczną Europy?! Kompletnie i ostatecznie rozbroiła mnie natomiast bohaterska próba doszukania się pokrewieństwa między heterami w starożytnej Grecji a japońskimi gejszami - nie tak bezsensowna, jakby się mogło wydawać, ale argumentacja tezy nie jest mocnym punktem rozważań pani Richter.