Don Marquis
Amerykański dziennikarz, humorysta, prozaik, poeta, autor sztuk teatralnych.
Już jako nastolatek pracował w lokalnych drukarniach i gazetach. Do Atlanty przeniósł się w 1902 roku i tam współpracował m. in. z Uncle Remus Magazine. Od 1909 roku mieszkał w Nowym Jorku i tam wkrótce stał się sławny.
Marquis związał się w 1912 roku z dziennikiem The Evening Sun, dla którego redagował przez 11 lat codzienny dział "The Sun Dial". W 1922 przeniósł się do New York Tribune (New York Herald Tribune od 1924), gdzie był odpowiedzialny za dział "The Tower" (później "The Lantern"), cieszący się wielkim powodzeniem czytelników. Współpracował też regularnie z tygodnikami Saturday Evening Post, Collier's, a także z miesięcznikami Harper's, Scribner's, Golden Book i Cosmopolitan.
Marquis to przede wszystkim twórca klasycznych postaci archy'ego i mehitabel. Utwory te publikował w Herald Tribune od 1916 roku z ilustracjami George'a Herrimana, twórcy słynnego komiksu Krazy Kat. Karaluch archy, w poprzednim wcieleniu poeta piszący białym wierszem, miał zostawiać Marquisowi poematy o charakterze satyry obyczajowej, pełne kąśliwych uwag nad życiem doczesnym, pisane na maszynie (skakał po klawiszach i nie mógł oczywiście obsługiwać podnośnika); nie używał też przecinków, a bohaterką wielu kawałków była jego przyjaciółka, kotka-dachowiec mehitabel, nowe wcielenie Kleopatry. Inne znane postacie z tego cyklu to Szczeniak Pete, duch Clarence, czy egomaniakalny ropuch o nazwisku Warty Bliggins.
Marquis opublikował 35 książek, w tym 3 z archym i mehitabel (dwie kolejne ukazały się dopiero w l. 90.). Stworzył też inne znane postacie: Old Soak & Hermione and Her Little Group of Serius Thinkers, bohaterów dwóch książek, sztuki, która odniosła wielki sukces na Broadwayu, filmu niemego (1926) i dźwiękowego (1937). Jest autorem kilku zbiorów opowiadań humorystyczno-satyryczno-fantastycznych, w tym Chapters for the Orthodox (1934) - kapitalnych historyjek dla ludzi myślących, zarówno niewierzących jak i wierzących. Zbiór Prefaces (1919) zawiera przedmowy do nieistniejących książek.
Cykl archy and mehitabel:
1. archy and mehitabel (1927)
2. archys life of mehitabel (1933)
3. archy does his part (1935)
4. archyology (1996)
5. archyology II (1998)
the lives and times of archy and mehitabel (1940, zawiera tomy 1-3)
The Annotated Archy and Mehitabel (2006, opr. Michael Sims) to podsumowanie całego cyklu z istotnymi komentarzami, dużym wstępem i bibliografią.
- 1 przeczytało książki autora
- 5 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
rozmawiałem z ćmą wczoraj wieczorem próbowała się wedrzeć do żarówki i usmażyć na żarniku po co to robisz spytałem ją czy dlatego że tak robią ćmy czy dlatego że gdyby to był odkryty płomień świecy byłabyś już teraz drobiną popiołu nie masz za grosz rozsądku mam go wiele odparła ale czasami męczy nas jego używanie nudzi nas rutyna i pragniemy piękna i podniety ogień jest taki piękny i choć wiemy że kiedy się zbliżymy za bardzo zabije nas jakie to ma znaczenie lepiej być szczęśliwym przez chwilę i spłonąć w pięknie niż żyć długo i nudzić się przez cały czas więc zwijamy nasze życie w mały rulon a potem je wystrzeliwujemy po to jest życie lepiej być częścią piękna przez jedną chwilę a potem przestać istnieć zamiast istnieć wiecznie i nigdy nie być częścią piękna życie to łatwo przyszło łatwo poszło jesteśmy takie jak ludzie byli kiedyś nim stali się zbyt cywilizowani by się bawić i nim zdążyłem przedyskutować z nią jej filozofię rzuciła się w ofierze na płomień zapalniczki nie zgadzam się z nią osobiście wolałbym mieć o połowę mniej szczęścia i dwa razy dłuższe życie ale równocześnie żałuję że nie mam czegoś czego pragnąłbym tak bardzo jak ona pragnęła się usmażyć.
rozmawiałem z ćmą wczoraj wieczorem próbowała się wedrzeć do żarówki i usmażyć na żarniku po co to robisz spytałem ją czy dlatego że tak rob...
Rozwiń Zwińlepiej być częścią piękna przez jedną chwilę a potem przestać istnieć zamiast istnieć wiecznie i nigdy nie być częścią piękna...
lepiej być częścią piękna przez jedną chwilę a potem przestać istnieć zamiast istnieć wiecznie i nigdy nie być częścią piękna...
Jeśli zasugerujesz ludziom, że myślą, będą cię kochać, ale jeśli naprawdę zmusisz ich do myślenia, będą cię nienawidzić.
Jeśli zasugerujesz ludziom, że myślą, będą cię kochać, ale jeśli naprawdę zmusisz ich do myślenia, będą cię nienawidzić.
DYSKUSJE