Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Poznajcie samych siebie - bądźcie bezpłodni i pozostawcie Ziemię w ciszy po waszym odejściu." Mikołaj Starzyński przedstawia krótkie kompendium najważniejszych założeń antynatalistycznych. Tego typu pozycji na naszym rodzimym rynku ze świecą szukać, a sam temat jest na wskroś emocjonujący i kontrowersyjny. Filozofia antynatalizmu drastycznie odbiega od przyjętych konwencji i norm, wedle których prokreacja to największy dar i powszechny obowiązek. Ale czy człowiek może z czystym sumieniem sprowadzać na świat następne pokolenia? Otrzymałam tę książkę jeszcze w przedsprzedaży. W pośpiechu życia powszedniego położyłam ją gdzieś pomiędzy szafą a regałem i odkopałam dopiero jakiś czas po premierze. Książka sprawdza się idealnie jako wstęp do bardzo rozległego tematu. Starzyński w zwięzły sposób przedstawia poglądy głównych myślicieli antynatalizmu, wyjaśnia argumentację, nakreśla genezę systemu. Język utworu jest ogólnie zrozumiały, ale w niektórych przypadkach brakowało mi wyjaśnienia co bardziej zawiłych koncepcji w sposób „przystępny” dla czytelnika z zewnątrz (tzw. wyjaśnienie typu krowie na rowie). Dwukrotnie zapoznałam się z rozdziałem „Asymetria pomiędzy bólem a przyjemnością” i miałam nieodparte wrażenie, że czytam pseudonaukowy bełkot. Możliwe, że nie była to kwestia samego założenia (bądź co bądź zgadzam się, że pomiędzy przyjemnością a bólem nie można postawić znaku równości),ale sposobu narracji, bardzo wydumanej i zawiłej. Rodzice sprowadzają na świat dzieci z egoistycznej potrzeby posiadania własnego potomka, nie zważając na kurczące się zasoby Ziemi, która trzeszczy pod naporem ludzkich istnień. „Rodzą się, płodzą i chodzą”. To właśnie istnienie jest najwyższą wartością, nie życie. Życie może być byle jakie. W najlepszym wypadku. W najgorszym może być pasmem nieszczęść i traum, przerywanych chwilami ulotnego szczęścia. Jest coś rozpaczliwie kojącego w świadomości, że wszystkie moje bolączki i trudy nic by nie znaczyły w obliczu nieistnienia. Gorąco polecam.