Carlos Aznar

Naprawdę mam problem, jak obiektywnie ocenić tę książkę. Liczyłem po prostu na zwięzłe, linearne omówienie kariery jednego z najbardziej znanych argentyńskich zawodników i trenerów. Dorobek Simeone w kadrze narodowej jest imponujący (106A-11),równie wysoko należy ocenić przywiązanie do barw Atletico Madryt – łącznie ponad 15 lat spędzonych na boisku i ławce trenerskiej. Poniekąd książka spełniałaby początkowe założenie, gdyby nie zasadniczy szkopuł – tłumaczenie. Nie znam wprawdzie oryginalnego wydania książki, ale odnoszę wrażenie, że przekład został dokonany w sposób mechaniczny, dosłowny, bez zwrócenia uwagi na idiomy oraz zagadnienia związane z rozgrywkami piłkarskimi. Skutkuje to niestety bardzo licznymi błędami stylistycznymi oraz składniowymi. Niekiedy przetłumaczone zdania odnoszą niezamierzony efekt humorystyczny, ale przy dłuższym czytaniu jest to po prostu męczące. Trzeba się mocno zastanowić, jaki jest sens wypowiedzi, np. „Coco przejął pałeczkę po Bilardo i zmontował zespół konkurencyjny w epoce po Maradonie, chociaż później gwiazda została zwerbowana przez Basile do rozegrania obowiązkowego barażu z Australią, by wziąć udział w Pucharze Świata 1994 w Stanach Zjednoczonych” albo „Co więcej, rozgrywki 1993-1994 nie były proste, można bez wstydu użyć antonimu. Zawodnicy znad rzeki Manzanares byli coraz słabsi i w końcowym etapie zadania kokietowali raczej wynik niebezpiecznymi pozycjami prowadzącymi do piekła Segunda Division.” Cóż można by rzec: „B, B duże. Kto pomyśli, może zgadnie. No, no – pisz waść – a dokładnie.” Gdyby poddać tekst dodatkowej obróbce redakcyjnej… Toteż ocena nie może być wyższa niż 3 punkty, wielka szkoda…