Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nihil novi. Kolejna powieść opisująca zaginiony, prehistoryczny świat który jakimś cudem przetrwał do XX wieku tym razem pod ziemią. Książka Obruczewa wpisuje się w cykl powieści o nieznanych i zawieruszonych w czasie lądach które swój początek biorą od ,,Podróży do wnętrza Ziemi'' Juliusza Verne, a do najsłynniejszych należą ,,Zaginiony świat'' Artura Doyle'a oraz ,,Ląd zapomniany przez czas'' Edgara Burroughsa. W porównaniu do trzech ww. powieści praca rosyjskiego pisarza jest mniej znana choć porusza się w tych samych koleinach (zapewne wpływ na to ma rok wydania i następujące w późniejszych latach gwałtowne wydarzenia w Rosji które odsunęły w cień publikację). Dodatkowo widać w tej powieści faktyczną profesję autora który tylko przypadkowo zajął się pisarstwem z dziedziny science fiction (widać to po stylu pisarskim, ciężkości pióra i stosowanemu językowi do opisu prehistorycznego świata). Podsumowując, nie znajdzie tu czytelnik niczego nowego czy odkrywczego, a wręcz przeciwnie cała powieść upstrzona jest nieaktualnymi opisami i teoriami dotyczącymi flory i fauny świata prehistorycznego, ale dla miłośników takich staroci jest to gratka i chwilowy powrót do przeszłości gdy świat jeszcze skrywał pewne tajemnice.