violino:
Serio, mi to obojętne, czy zanudzę się Sienkiewiczem, czy Masłowską albo innym autorem, w którym się moje koleżanki zaczytują.

To też miałem na myśli pisząc swój komentarz na poprzedniej stronie.

Ale jeśli uczeń miałby wybór, to może chętniej by sięgał po książki.
A dzisiaj, odgórnie jest mu narzucony kanon. Większość z tych książek dla wielu osób jest po protu nudna - a później utożsamiają czytanie jakiekolwiek jako nudę.

violino:
Serio, mi to obojętne, czy zanudzę się Sienkiewiczem, czy Masłowską albo innym autorem, w którym się moje koleżanki zaczytują.

To też miałem na myśli pisząc swój komentarz na poprzedniej stronie.

Ale jeśli uczeń miałby wybór, to może chętniej by sięgał po książki.
A dzisiaj, odgórnie jest mu narzucony kanon. Większość z tych książek dla wielu osób jest po protu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ferula: Kasia Koniec, 10-letnia bohaterka Masła przygodowego[bookLink]95350|Masła przygodowego[/bookLink], ma przepis idealny:
W klasach należy zamontować sedesy, zamiast krzesełek. A o dobroczynnym wpływie toalety na czytelnictwo wszyscy wiedzą. Proste, prawda?
Bomba! Numer jeden w top liście promocji czytelnictwa :D


Bardzo dużo dla młodych czytelników zrobiła wychowawczyni syna w kl. I-III, która nagradzała za przeczytane książki oprócz lektur. Poza tym jedną godzinę zajęć EW w miesiącu poświęcała tym właśnie książkom. Dzieci mogły opowiedzieć i pokazać, co przeczytały, co im się podobało, co polecają innym. I to była wspaniała forma zachęty, dlatego że to wszystko dzieje się w naturalnym środowisku dziecka, wśród rówieśników, kolegów, których opinie liczą się bardziej niż te rodziców. To naprawdę dzieci mobilizowało, bo jeden, drugi, piąty powiedział coś fajnego, więc ja też chcę.
A to niestety wcale nie jest takie oczywiste. Bo dzieciak może trafić do rówieśników, którzy go wyśmieją za to, że czyta - i działanie będzie w odwrotną stronę: to on się zniechęci, zamiast zachęcić pozostałych.


Ja wiem, że jestem naiwna, ale marzy mi się szkoła, w której dzieci będą mogły samodzielnie wybrać przynajmniej część przerabianych lektur.
Efekt byłby dokładnie taki sam, jaki jest teraz, czyli część by czytała, bo lubi, część by czytała, bo musi, część by nie czytała w ogóle, bo nie ma czasu/ochoty, z tego część by narzekała, a część po cichu odwalała pańszczyznę.
Dlaczego?
Moje kuzynki KOCHAJĄ Sienkiewicza. Czytały go w wieku, w którym ja czytałam dużo, ale lekkostrawnie. Gdyby mi go przedstawiły w podstawówce na zachętę, najprawdopodobniej i tak bym go znienawidziła, bo nie lubię książek historycznych, z historią w tle itp. Gdybym ja miała zaproponować lekturę, byłaby lekka i nic nie wniosłaby do lekcji, poza zachęceniem kogoś do lekkiego czytadła.
Gdyby szkoły miały uczyć życia, przetrwania - jak ja to nazywam - tak, takie coś miałoby sens. Bo wtedy nieważne, CO się czyta, ważne, że w ogóle, a do bardziej wartościowych (powiedzmy...) lektur każdy dojdzie z czasem sam.
Serio, mi to obojętne, czy zanudzę się Sienkiewiczem, czy Masłowską albo innym autorem, w którym się moje koleżanki zaczytują.


Zgubiłam wątek...

Ferula: Kasia Koniec, 10-letnia bohaterka Masła przygodowego[bookLink]95350|Masła przygodowego[/bookLink], ma przepis idealny:
W klasach należy zamontować sedesy, zamiast krzesełek. A o dobroczynnym wpływie toalety na czytelnictwo wszyscy wiedzą. Proste, prawda?
Bomba! Numer jeden w top liście promocji czytelnictwa :D


Bardzo dużo dla młodych czytelników zrobiła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bykovsky:
Dzisiaj dla studenta wydać 50zł na książkę (a niektóre faktycznie tyle kosztują i bynajmniej nie mówię tutaj o książkach naukowych) to nie jest mało. A już nie wspomnę, aby kupować kilka książek miesięcznie.


Rozumiem, że studenci często zachowują się jak dzieci, ale to nie rodzice są już tymi, którzy mogą młodego, 20 - 25-letniego człowieka nauczyć by czytał. Tę rolę przejmują koledzy z akademika :)

Poza tym ceny książeczek dla dzieci zaczynają się już od kilku złotych.

Bykovsky:
Dzisiaj dla studenta wydać 50zł na książkę (a niektóre faktycznie tyle kosztują i bynajmniej nie mówię tutaj o książkach naukowych) to nie jest mało. A już nie wspomnę, aby kupować kilka książek miesięcznie.


Rozumiem, że studenci często zachowują się jak dzieci, ale to nie rodzice są już tymi, którzy mogą młodego, 20 - 25-letniego człowieka nauczyć by...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

kryptonite: @Elilaya, wyobrażam sobie, co musiałaś czuć przy tych 'Krzyżakach'. Aż dziwne, że nie zniechęciło Cię to do słowa pisanego.
Mnie próbowali zniechęcać do książek, kiedy osiągnęłam wiek nastoletni. Do dziś nie wiem, czemu - rodzice chyba bali się, że wyrosnę na nie wiadomo kogo. W skrócie, że jakieś dziwadło ze mnie będzie. Dziś nawet interesują się tym, co czytam i nawet wspierają mnie w tym. Chociaż do dziś słyszę żartobliwe 'nie czytaj tyle, bo wszystkie litery wyczytasz':-)

Gdyby nie te koleżanki z którymi chodziłam do biblioteki, pewnie do teraz bym nie sięgnęła po żadną książkę. :)
I nie wiem co wtedy w moją mamę wstąpiło i czemu akurat na tę książkę się uparła, nigdy wcześniej ani już potem więcej mnie nie zmuszała, a teraz nawet ze mną do biblioteki czasem pójdzie lub podkrada moje książki i gdy ma czas i nie jest zmęczona po pracy to siada obok mnie na fotelu i czyta ze mną :)

kryptonite: @Elilaya, wyobrażam sobie, co musiałaś czuć przy tych 'Krzyżakach'. Aż dziwne, że nie zniechęciło Cię to do słowa pisanego.
Mnie próbowali zniechęcać do książek, kiedy osiągnęłam wiek nastoletni. Do dziś nie wiem, czemu - rodzice chyba bali się, że wyrosnę na nie wiadomo kogo. W skrócie, że jakieś dziwadło ze mnie będzie. Dziś nawet interesują się tym, co czytam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rodzice mi nie czytali książek, choć było ich w domu całkiem sporo, puszczali natomiast bajki muzyczne z kaset oraz urządzali wieczorki przy rzutniku Ania. Gdy zaś trochę "podrosłem" pozwalali mi kolekcjonować książki, które mnie interesowały: Przygody Marka Piegusa, Dzikiej Mrówki, Mary Poppins...

Najprostszą receptą jest wychowywać dzieci wśród książek. Zabierać je do księgarń i pozwalać im poszaleć: moja niespełna 4-letnia córka miała już okres, gdy uwielbiała Holly Webb i z radością dokupowała kolejne zwierzęce przygody. Teraz codziennie do snu słucha wierszy Brzechwy (szkoda, że wydanie "Brzechwy dzieciom" z ilustracjami Szancera zostało u moich rodziców), mimo że na półce ma kilkadziesiąt innych książeczek.

Gdy podrośnie jej rodzeństwo zamierzam włączać im jeszcze do snu kolekcję "moich" bajek muzycznych, dostępnych dzięki YT. Znakomite ćwiczenie wyobraźni, a bez niej dzieci nie będą odczuwały chęci czytania. "Radio Dzieciom" też jeszcze istnieje, może je za jakiś czas zainteresuje.

Rodzice mi nie czytali książek, choć było ich w domu całkiem sporo, puszczali natomiast bajki muzyczne z kaset oraz urządzali wieczorki przy rzutniku Ania. Gdy zaś trochę "podrosłem" pozwalali mi kolekcjonować książki, które mnie interesowały: Przygody Marka Piegusa, Dzikiej Mrówki, Mary Poppins...

Najprostszą receptą jest wychowywać dzieci wśród książek. Zabierać je do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wspomniana tutaj została metoda przymusu. W sumie nie mogę zupełnie jej potępić, gdyż wiele ciekawych aspektów życia poznajemy poprzez przymus. Warto jednak zastanowić się do czego takie działanie ma doprowadzić: jeśli młody czytelnik czyta np. tych nieszczęsnych (mówiąc już żartobliwie)"Krzyżaków", to czy jest duże prawdopodobieństwo, że czytanie mu się spodoba? Raczej nie.
Dlatego zmuszanie: tak – ale wyłącznie z dobrze przemyślanym celem. Więc jeśli zmuszać, to tylko do czegoś co może nas zachęcić (najprawdopodobniej) – jeśli chodzi o kanon lektur szkolnych to tutaj zasada ta powinna być na pierwszym miejscu. Uważam, że potrzebna jest tutaj gruntowna przemiana: temat patriotyzmu, walki o ojczyznę, lirycznej miłości itd. niech będzie, ale niech nie przytłacza sobą całego systemu, na Boga! Przecież te czasy już minęły i większość nastolatków jak najbardziej je szanuje, ale nie jest nimi zbyt zainteresowana. Bądźmy praktyczni! (chcę jeszcze zaznaczyć, że absolutnie nie dyskredytuje tutaj "patriotycznych klasyków", one są dla ludzi... których to pasjonuje!)
Niestety problem w tym, że jeśli damy uczniom wolną rękę to praktycznie każdy z nich przeczyta coś innego, a godziny poświęcone omawianiom książek są ograniczone. Nie przerobimy 30 książek za jedną lekturę, jest to niemożliwe. Więc co zrobić? Ponownie ustalić kanon lektur, tym razem zaktualizowany, wyselekcjonowany na podstawie zainteresować większości oponentów, nastolatków XXI wieku. Niestety, jest to raczej nierealna wizja. Wszyscy narzekają na brak czytelników pośród młodzieży ale nikt nie nadstawi tyłka, ani nie wykona ciężkiej pracy by to zmienić. A szkoda :/

Wspomniana tutaj została metoda przymusu. W sumie nie mogę zupełnie jej potępić, gdyż wiele ciekawych aspektów życia poznajemy poprzez przymus. Warto jednak zastanowić się do czego takie działanie ma doprowadzić: jeśli młody czytelnik czyta np. tych nieszczęsnych (mówiąc już żartobliwie)"Krzyżaków", to czy jest duże prawdopodobieństwo, że czytanie mu się spodoba? Raczej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Elilaya, wyobrażam sobie, co musiałaś czuć przy tych 'Krzyżakach'. Aż dziwne, że nie zniechęciło Cię to do słowa pisanego.
Mnie próbowali zniechęcać do książek, kiedy osiągnęłam wiek nastoletni. Do dziś nie wiem, czemu - rodzice chyba bali się, że wyrosnę na nie wiadomo kogo. W skrócie, że jakieś dziwadło ze mnie będzie. Dziś nawet interesują się tym, co czytam i nawet wspierają mnie w tym. Chociaż do dziś słyszę żartobliwe 'nie czytaj tyle, bo wszystkie litery wyczytasz':-)

@Elilaya, wyobrażam sobie, co musiałaś czuć przy tych 'Krzyżakach'. Aż dziwne, że nie zniechęciło Cię to do słowa pisanego.
Mnie próbowali zniechęcać do książek, kiedy osiągnęłam wiek nastoletni. Do dziś nie wiem, czemu - rodzice chyba bali się, że wyrosnę na nie wiadomo kogo. W skrócie, że jakieś dziwadło ze mnie będzie. Dziś nawet interesują się tym, co czytam i nawet...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mnie zawsze moja mama na dobranoc czytała książki lub sama wymyślała opowiadania. Sama sięgałam po jakąś bajkę i prosiłam żeby mi przeczytała. Nie wiem skąd się to wzięło... po prostu mam to chyba w genach po matce, bo ona sama uwielbia czytać, teraz czyta mniej niż kiedyś, bo nie ma czasu a po pracy jest zbyt zmęczona na czytanie, ale opowiadała, że jak była młoda to zawsze zamykała się w swoim pokoju i czytała.
W podstawówce chętnie czytałam lektury, mieliśmy wycieczki do biblioteki itd. i bibliotekarki oraz nauczyciele zachęcali do wypożyczania, czytania i robili to w taki sposób, nie wiem jak, ale było skuteczne i wszystkie dzieci chętnie sięgały po książki.
Jednak pewnego dnia gdy w gimnazjum mieliśmy omawiać "Krzyżaków" moja matka zmuszała mnie do czytania tego. Kazała mi siadać w kuchni kiedy ona gotowała obiad czy sprzątała i pilnowała czy czytam, Potem mnie przepytywała z przeczytanego fragmentu, a jak czegoś nie zapamiętałam kazała mi czytać jeszcze raz i na głos żeby słyszała, że nie oszukuję, a jak widziała, że nie czytam a zajmuję się czymś innym dostawałam szmatą przez łeb. Obiadu nie dostawałam ani nie mogłam odejść żeby porobić coś innego dopóki nie skończyłam czytać wyznaczonych stron i dopiero wtedy kiedy stwierdziła, "że umiem", mogłam odejść od książki. Zniechęciłam się bardzo, płakałam, a nawet se stresu wymiotowałam i nie chciałam ze szkoły wracać do domu, bo się bałam, ale czytać musiałam.. to był jeden jedyny raz kiedy moja mama mnie zmusiła do czytania, ale skutecznie mnie zniechęciła do lektur i była to moja trauma. Od tamtego czasu przeczytałam jedynie dwie lektury dopiero w szkole średniej "Pana Tadeusza" i "Quo Vadis". Skutecznie na parę lat odsunęła mnie od książek. Potem w szkole średniej miałam bardzo fajną polonistkę, która jakoś tak wpłynęła na mnie i ponownie zaczęłam sięgać po książki, ale nadal lektur nie chciałam tykać i już więcej nie tknęłam, a na samą myśl, że mam przeczytać lekturę bo ktoś mi każe, robiłam się chora. Czytałam tylko to co wybrałam sama, chodziłam z koleżankami do biblioteki raz w miesiącu i jak widziałam, że wypożyczają coś dla siebie poza lekturami, że potem opowiadają sobie o tym co przeczytały, że się tym interesują i że to ich wielka pasja, też jakoś tak poczułam, że nie chcę być od nich gorsza i wzięłam i coś wypożyczyłam, przypomniałam sobie jak bardzo lubię czytać i moja miłość do książek wróciła. I teraz kiedy już nie chodzę do szkoły i mam ten koszmar z lekturami za sobą czytam chętnie wszystko co wpadnie mi w ręce, jednak do lektur nie wrócę... może na starość... ale na razie nie chcę.

Mnie zawsze moja mama na dobranoc czytała książki lub sama wymyślała opowiadania. Sama sięgałam po jakąś bajkę i prosiłam żeby mi przeczytała. Nie wiem skąd się to wzięło... po prostu mam to chyba w genach po matce, bo ona sama uwielbia czytać, teraz czyta mniej niż kiedyś, bo nie ma czasu a po pracy jest zbyt zmęczona na czytanie, ale opowiadała, że jak była młoda to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej