Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell to książka, która trochę na moim regale przeleżała i z jednej strony śmieję się z siebie, że miałam jakiekolwiek obawy przed czytaniem jej, a z drugiej jest mi przykro, że już nigdy więcej nie przeczytam jej po raz pierwszy. Książka ma dobrze ponad 1000 stron i z jakiegoś powodu ta objętość napawała mnie strachem. Zupełnie niepotrzebnie. Kiedy już wgryzłam się w tę książkę odkryłam, że mogłabym ją czytać bez przerwy i skończyć o wiele szybciej niż bym chciała skończyć. Dlatego dość kategorycznie dawkowałam ją sobie przez dłuższy czas, żeby się nie kończyła. Złamała mi serce sto pięćdziesiąt razy, ale i tak chciałabym ją zacząć od nowa od razu w momencie, w którym ją skończyłam.

O fabule nie będę pisać, bo mam łzy w oczach na samą myśl. Naprawdę ciężko w kilku zdaniach ująć co przedstawia, żeby zawrzeć całą głębię i wielowymiarowość postaci i ich losów, które opłakałam wiele razy. Książka nie obchodzi się z nami lekko i ukazuje błędy, za które płaci się ogromną cenę.

W żadnym momencie nie była to historia przegadana, a nawet chciałabym żeby była dłuższa. Żeby dowiedzieć się, jak życie Scarlett potoczyło się dalej. Niech najlepszą rekomendacją tej książki będzie to, że praktycznie od pierwszych stron wiedziałam, że będzie ona w topce mojego życia. I z każdą stroną tylko się w tym utwierdzałam.

Aktualnie jestem na świeżo po przeczytaniu i mam w sobie głęboki strach, czy jeszcze w życiu uda mi się natrafić na TAKĄ książkę.
https://www.instagram.com/p/C7tapDgtieX/?igsh=NzExYWlwbm5pbXdy

„Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell to książka, która trochę na moim regale przeleżała i z jednej strony śmieję się z siebie, że miałam jakiekolwiek obawy przed czytaniem jej, a z drugiej jest mi przykro, że już nigdy więcej nie przeczytam jej po raz pierwszy. Książka ma dobrze ponad 1000 stron i z jakiegoś powodu ta objętość napawała mnie strachem. Zupełnie...

„Ucieczka z zamku Falaise” to 16 tom serii „Zwiadowcy” Johna Flanagana i tak naprawdę niewiele mam o nim do powiedzenia, bo ta seria od wielu tomów nie zaskakuje niczym nowym. Uważam, że trzeba mieć w życiu chociaż jedną taką serię, po której wiadomo, czego się spodziewać, bo daje to taki komfort, gdy się po nią sięga i dla mnie są to właśnie „Zwiadowcy”. Bohaterów uwielbiam, więc cokolwiek robią, ja jestem zadowolona, chociaż fajerwerków nie ma.

„Ucieczka z zamku Falaise” to 16 tom serii „Zwiadowcy” Johna Flanagana i tak naprawdę niewiele mam o nim do powiedzenia, bo ta seria od wielu tomów nie zaskakuje niczym nowym. Uważam, że trzeba mieć w życiu chociaż jedną taką serię, po której wiadomo, czego się spodziewać, bo daje to taki komfort, gdy się po nią sięga i dla mnie są to właśnie „Zwiadowcy”. Bohaterów...

„Historynka” to książka, którą w głowie wsadziłam do kategorii „do przesłuchania przy sprzątaniu”, czyli jest lekką, niewymagającą historią, ale też bardzo przyjemną, zabawną i ciepłą, jak większość książek Montgomery.

Widzimy w niej przygody Historynki, czyli dziewczynki mającej talent do snucia opowieści i jej przyjaciół i kuzynostwa. Bardzo lubię to jak Montgomery pod płaszczykiem dziecięcych historii potrafi przemycić sporo prawd o ludzkich zachowaniach. „Historynka” nie utknie mi dłużej w pamięci, bo nie ma w sobie żadnego elementu wzruszającego, jak to mają niektóre z książek Montgomery, ale w momencie czytania sprawiła mi sporo radości.

„Historynka” to książka, którą w głowie wsadziłam do kategorii „do przesłuchania przy sprzątaniu”, czyli jest lekką, niewymagającą historią, ale też bardzo przyjemną, zabawną i ciepłą, jak większość książek Montgomery.

Widzimy w niej przygody Historynki, czyli dziewczynki mającej talent do snucia opowieści i jej przyjaciół i kuzynostwa. Bardzo lubię to jak Montgomery pod...