Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Jedna przesyłka zmieniła jej życie"
Wstajesz rano, robisz kawę i bierzesz pierwszy łyk. Czujesz to ciepło i powolny napływ energii, dzięki któremu jesteś w stanie funkcjonować przez cały dzień. Nagle, twój poranny rytuał przerywa znajomy dźwięk przychodzącej wiadomości. Niespiesznie patrzysz na telefon, a twoim oczom ukazuje się treść wiadomości "Twoja paczka czeka na Ciebie w paczkomacie". Krew buzuje, nie wiesz co robić. Dokończyć kawę, czy biec do paczkomatu, przecież tak długo czekałaś na ten dzień. Podejmujesz decyzję w parę sekund, w pośpiechu bierzesz ubrania z fotela, wkładasz buty i wybiegasz z domu. Dobiegasz do paczkomatu i wklepujesz kod. Następuje najciekawszy z momentów, bo nigdy nie wiadomo, która skrzynka się otworzy. O tak, ta na wysokość wyciągnięcia ręki, uff nie musisz się schylać. Uradowana idziesz do domu, spotykasz znienawidzonego sąsiada, który wiecznie robi remont i decydujesz się powiedzieć mu "Dzień dobry", bo wiesz, że to będzie cudowny dzień. Wchodzisz do domu i rozpakowujesz paczkę, bo nie możesz już dłużej czekać. Patrzysz na okładkę książki i jedyne co rzuca się w oczy to MRÓZ napisane wielkimi białymi literami, tytuł książki znajduje się niżej. Myślisz, że to trochę słabe, ale zawsze w szkołach uczyli, że nie ocenia się książki po okładce. Czujesz lekki dreszczyk emocji, zapach nowej książki unosi się w powietrzu więc zaczynasz czytać. I czytasz, czytasz, czytasz...


No cóż, być może jedna przesyłka nie zmieniła mojego życia. Tak samo jak nie zrobiła tego książka "Hashtag", która znajdowała się w środku.
Początek jak najbardziej interesujący. Wątek z paczką, w dzisiejszych czasach, gdzie ludzie wolą zrobić zakupy w internecie niż ruszyć się z domu, też okej. Natomiast to co dzieje się później ciężko jest ogarnąć.
Za dużo, za szybko, zbyt chaotycznie. Jakby ktoś stał nad autorem z wielką linijką i groził, że jak się nie pospieszy to książka nie zostanie wydana. Nic się przysłowiowej kupy nie trzymało, zero akcji, zero napięcia, o dialogach nie wspomnę. Wątek studiów, rodziny, miłości, spaczonej miłości, miłości do jedzenia, psychopaty, lekarzy, śmierci, ekonomii, zarządzania i pieniądza, pozycja obowiązkowa na maturę z polskiego, prawie wszystkie motywy literackie zmieściły się w 421 stronach. Plusem były "ciekawostki" na rozszerzenie swojej wiedzy.
"Hashtag" przeczytałam szybko, a jeszcze szybciej o nim zapomniałam. Chociaż w tym przypadku, to chyba dobrze.

"Jedna przesyłka zmieniła jej życie"
Wstajesz rano, robisz kawę i bierzesz pierwszy łyk. Czujesz to ciepło i powolny napływ energii, dzięki któremu jesteś w stanie funkcjonować przez cały dzień. Nagle, twój poranny rytuał przerywa znajomy dźwięk przychodzącej wiadomości. Niespiesznie patrzysz na telefon, a twoim oczom ukazuje się treść wiadomości "Twoja paczka czeka na...

Do lektur zawsze podchodzę nastawiona bardzo sceptycznie. Bardzo nie lubię kiedy narzuca mi się literaturę, którą muszę czytać ze względu na to, że jest w programie nauczania, bo ktoś "ważny" stwierdził, że każdy Polak musi ją znać. Do "Lalki" zbierałam się bardzo długo. Już na samym początku przeraziłam się pamiętnikami Rzeckiego i odrzuciłam książkę z powrotem w kąt. Po jakimś czasie powiedziałam sobie "Dobra, musisz to przeczytać", usiadłam i... całkowicie się wkręciłam. Polubiłam starego Rzeckiego, irytowała mnie zakochana postawa Wokulskiego, wyzywałam Łęcką i płakałam nad losem Pani Stawskiej i jej małej córeczki. Książka wywarła na mnie wielkie wrażenie i stoi na pierwszym miejscu mojego kanonu ulubionych lektur konkurując z wielkim "Panem Tadeuszem" Mickiewicza.

Do lektur zawsze podchodzę nastawiona bardzo sceptycznie. Bardzo nie lubię kiedy narzuca mi się literaturę, którą muszę czytać ze względu na to, że jest w programie nauczania, bo ktoś "ważny" stwierdził, że każdy Polak musi ją znać. Do "Lalki" zbierałam się bardzo długo. Już na samym początku przeraziłam się pamiętnikami Rzeckiego i odrzuciłam książkę z powrotem w kąt. Po...

Trzy lata temu, będąc 15-letnią nastolatką zainteresowałam się historią rodziny Kennedy. Kiedy rówieśnicy zaczytywali się w "50 twarzach Grey'a", ja pochłaniałam wszystkie informacje dotyczące JFK i JBK.
Pewnego dnia po długich poszukiwaniach dopadłam książkę "Pani Kennedy i ja" i cała w skowronkach zaczęłam czytać. I wiecie co? Nie zawiodłam się ani trochę. Przeżywałam wszystkie wydarzenia, te radosne i te tragiczne, utożsamiłam się z Panią Kennedy i ciężko mi było powstrzymać łzy w końcowych scenach książki. Nigdy tak nie płakałam...
Książkę polecam wszystkim, dosłownie wszystkim. Małym, dużym, kochającym historię, czy też tym, którzy jej nienawidzą, zwolennikom i przeciwnikom Kennedy'ego, ale przede wszystkim kobietom... Żeby zobaczyły, że skrywana przed światem miłość, jest nadal najsilniejszym uczuciem, które może nas spotkać.

Trzy lata temu, będąc 15-letnią nastolatką zainteresowałam się historią rodziny Kennedy. Kiedy rówieśnicy zaczytywali się w "50 twarzach Grey'a", ja pochłaniałam wszystkie informacje dotyczące JFK i JBK.
Pewnego dnia po długich poszukiwaniach dopadłam książkę "Pani Kennedy i ja" i cała w skowronkach zaczęłam czytać. I wiecie co? Nie zawiodłam się ani trochę. Przeżywałam...