Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skuszony popularnością jaką cieszy się seria z Davidem Hunterem sięgnąłem wreszcie po pierwszy tom tejże. Z racji popularności i wysokiej oceny spodziewałem się czegoś mocnego. Niestety, tytuł ten okazał się mocno wtórny. To wręcz fontanna oklepanych schematów które znajdziemy w dziesiątkach innych książkach czy filmach.
1. Główny bohater - człowiek z przeszłością, ucieka od miasta po tragedii, bo oczywiście musi być jakiś ciężki bagaż doświadczeń z którym główny bohater będzie się zmagał. Wymyślmy mu coś oryginalnego, coś czego jeszcze nie było - śmierć żony i córki! Oczywiście musi też być doskonały w tym co robi - wybitny, a jakże, patolog. Już po tych informacjach wiadomo co będzie dalej - jakiś policjant będzie go namawiał do powrotu do zawodu, bohater będzie odmawiał ale i tak to zrobi itd.
2. otoczka - mała społeczność, każdy każdego zna, zaścianek. Klasyczne miejsce w którym wylęgnie się...
3. morderca. Oczywiście seryjny, oczywiście nikt się nie będzie spodziewał. Zabija i wszyscy w szoku.
4. kobieta - bo jak zmarła żona to i nowa miłość musi być. Przecież dla cierpiącego bohatera który ostatecznie wróci do zawodu patologa musi też być nakreślona druga ścieżka - ponownej miłości przed którą oczywiście będzie się wzbraniał, bo przecież kochał żonę. No i najważniejsze: żeby się wszystko nam klasycznie spięło, morderca ostatecznie porwie także i tą nową miłość, bo aby udało się zakończenie to i bohater musi ratować ukochaną.
Policja po drodze oczywiście się pogubi i bohater bez wsparcia sam rozwiąże zagadkę ocierając się o śmierć.
Postać Henrego, drugiego lekarza jest tak oczywistym czarnym charakterem że połowy książki czytałem z wielkim ziewem na ustach.

Naprawdę nie rozumiem popularności, jak i wysokiej oceny książki. Z racji mnóstwa kryminałów autorzy szukają raczej ucieczki od sztampy i schematów, tutaj miałem wręcz wrażenie że Beckett celowo poszedł po najmniejszej linii oporu. Czytając Chemię śmierci czułem się jakbym słuchał disco polo - niby melodia jest. Co z tego że podobna do masy innych, a rymy jakieś takie durne.
Może gdyby to był pierwszy tytuł tego typu na moim koncie dałbym wyższą ocenę, niestety nie jest. Sporo hejtu, jednak oczekiwania miałem tym razem spore.

Skuszony popularnością jaką cieszy się seria z Davidem Hunterem sięgnąłem wreszcie po pierwszy tom tejże. Z racji popularności i wysokiej oceny spodziewałem się czegoś mocnego. Niestety, tytuł ten okazał się mocno wtórny. To wręcz fontanna oklepanych schematów które znajdziemy w dziesiątkach innych książkach czy filmach.
1. Główny bohater - człowiek z przeszłością, ucieka...