Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

...zwierzęta w naszym życiu nie zjawiają się bez powodu: udzielają nam nauk o tym, jak zostać lepszym człowiekiem.

...zwierzęta w naszym życiu nie zjawiają się bez powodu: udzielają nam nauk o tym, jak zostać lepszym człowiekiem.

- Bo prawdziwy świat nie zawsze jest cudowny - odparła Kordelia. - Bywa nudny i męczący, zwłaszcza gdy nie ma się żadnej władzy. Więc ludzie uciekają w miejsce, gdzie mają władzę.

- Bo prawdziwy świat nie zawsze jest cudowny - odparła Kordelia. - Bywa nudny i męczący, zwłaszcza gdy nie ma się żadnej władzy. Więc ludzie uciekają w miejsce, gdzie mają władzę.

Pokój skurczył się do normalnych rozmiarów, a złodziejka książek mogła ich dotknąć, robiąc zaledwie parę kroków. Przejechała dłonią po pierwszej półce, słuchając szelestu, z jakim jej paznokcie dotykają kręgosłupa każdego z tomów. Brzmiało to jak muzyka lub tupot biegnących stóp. Użyła obu dłoni. Przyspieszyła. Jedna półka po drugiej. Zaśmiała się. Jej głos podszedł wysoko do gardła i rozszedł się po całym pokoju, a kiedy przestała się śmiać i stanęła pośrodku spędziła długie minuty, patrząc to na półki, to na swoje palce. Ile książek dotknęła? Ile poczuła? Znów podeszła do półek i zrobiła to ponownie, tym razem wolniej, wyciągniętą dłonią, pozwalając opuszkom poczuć twardość każdego grzbietu. To było jak magia, jak czyste piękno, jak światło padające z kandelabru. Kilka razy kusiło ją, by wyciągnąć jakiś tom, ale nie śmiała zaburzać porządku. Był zbyt idealny.

Pokój skurczył się do normalnych rozmiarów, a złodziejka książek mogła ich dotknąć, robiąc zaledwie parę kroków. Przejechała dłonią po pierwszej półce, słuchając szelestu, z jakim jej paznokcie dotykają kręgosłupa każdego z tomów. Brzmiało to jak muzyka lub tupot biegnących stóp. Użyła obu dłoni. Przyspieszyła. Jedna półka po drugiej. Zaśmiała się. Jej głos podszedł wysoko do g...

Być może poza pragnieniem przeżywania człowiek nie zna niczego silniejszego niż pragnienie zapomnienia.

Być może poza pragnieniem przeżywania człowiek nie zna niczego silniejszego niż pragnienie zapomnienia.

Długo się nie poddawał (...) W końcu jednak nie mógł już dłużej skrywać w sobie i tłumić tego, co czuł. Jego ból był zbyt wielki, a wiecie, że kiedy tylko ból staje się zbyt wielki, człowiek wpada w rozpacz.

Długo się nie poddawał (...) W końcu jednak nie mógł już dłużej skrywać w sobie i tłumić tego, co czuł. Jego ból był zbyt wielki, a wiecie, że kiedy tylko ból staje się zbyt wielki, człowiek wpada w rozpacz.