Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy człowiek ma jakieś dobre strony. Trzeba tylko przekartkować złe.

Każdy człowiek ma jakieś dobre strony. Trzeba tylko przekartkować złe.

Tutaj stało się dla mnie pewne to, w co często wątpiłem: byli jeszcze wśród nas szlachetni, w których sercach żyła i znajdowała potwierdzenie świadomość wielkiego ładu. Jako, że wzniosły przykład prowadzi nas do naśladowania, poprzysiągłem sobie (...), że w przyszłości raczej padnę samotnie z wolnymi, niż pójdę z niewolnikami w pochodzie triumfalnym.

Tutaj stało się dla mnie pewne to, w co często wątpiłem: byli jeszcze wśród nas szlachetni, w których sercach żyła i znajdowała potwierdzenie świadomość wielkiego ładu. Jako, że wzniosły przykład prowadzi nas do naśladowania, poprzysiągłem sobie (...), że w przyszłości raczej padnę samotnie z wolnymi, niż pójdę z niewolnikami w pochodzie triumfalnym.

Gdyby XVIII-wiecznym eugenikom udało się nie dopuścić do tego, aby alkoholicy mogli płodzić dzieci, ich planowanie wyeliminowałoby Beethovena.

Gdyby XVIII-wiecznym eugenikom udało się nie dopuścić do tego, aby alkoholicy mogli płodzić dzieci, ich planowanie wyeliminowałoby Beethovena.

Można jedynie napomknąć, że między dojrzałym nihilizmem a dziką anarchią istnieje głęboka sprzeczność. W walce tej chodzi o to, czy ludzkie siedziby zamienić należy w pustynię, czy w dziewiczą puszczę.

Można jedynie napomknąć, że między dojrzałym nihilizmem a dziką anarchią istnieje głęboka sprzeczność. W walce tej chodzi o to, czy ludzkie siedziby zamienić należy w pustynię, czy w dziewiczą puszczę.

Zły ekonomista widzi tylko to, co bije w oczy; dobry ekonomista patrzy także dalej. Zły ekonomista widzi tylko bezpośrednie konsekwencje proponowanego kierunku polityki; dobry ekonomista spogląda także na konsekwencje dalsze i pośrednie. Zły ekonomista widzi tylko skutki, jakie dana polityka przyniosła lub przyniesie pewnej konkretnej grupie; dobry ekonomista bada także skutki, jakie ta polityka przyniesie wszystkim grupom.

Zły ekonomista widzi tylko to, co bije w oczy; dobry ekonomista patrzy także dalej. Zły ekonomista widzi tylko bezpośrednie konsekwencje proponowanego kierunku polityki; dobry ekonomista spogląda także na konsekwencje dalsze i pośrednie. Zły ekonomista widzi tylko skutki, jakie dana polityka przyniosła lub przyniesie pewnej konkretnej grupie; dobry ekonomista bada także skutki,...

...każdy dolar wydawany przez rząd trzeba – bezpośrednio lub w ostatecznym rachunku – ściągnąć w drodze opodatkowania. Gdy tylko spojrzymy na sprawę w ten sposób, rzekome cuda wydatków rządowych ukażą się w innym świetle.

...każdy dolar wydawany przez rząd trzeba – bezpośrednio lub w ostatecznym rachunku – ściągnąć w drodze opodatkowania. Gdy tylko spojrzymy na sprawę w ten sposób, rzekome cuda wydatków rządowych ukażą się w innym świetle.

Z hołotą tego rodzaju rozprawiano się dawniej jak z opryszkami, lecz wzrost jej sił wskazywał na głębokie zmiany w systemie porządku, zdrowia, a nawet bezpieczeństwa narodu. Tu właśnie należało rozpocząć dzieło, dlatego wpierw potrzebni byli ludzie prawa i nowi teologowie, którzy widzą zło wyraźnie – od wierzchołka aż po najdelikatniejsze korzenie; a dopiero później cios konsekrowanym mieczem, który jak błyskawica przenika mroki. Dlatego jednostki powinny żyć w związkach mocniejszych i jaśniejszych niż niegdyś, jako poszukiwacze nowego skarbu praworządności. Już chcąc wygrać krótki bieg, żyje się przecież w odmienny sposób. A tu chodziło o szlachetne życie, o wolność i godność człowieka.

Z hołotą tego rodzaju rozprawiano się dawniej jak z opryszkami, lecz wzrost jej sił wskazywał na głębokie zmiany w systemie porządku, zdrowia, a nawet bezpieczeństwa narodu. Tu właśnie należało rozpocząć dzieło, dlatego wpierw potrzebni byli ludzie prawa i nowi teologowie, którzy widzą zło wyraźnie – od wierzchołka aż po najdelikatniejsze korzenie; a dopiero później cios konsek...

Pełne zatrudnienie bardzo łatwo osiągnąć, jeśli tylko oddzieli się je od celu, jakim jest pełna produkcja, i potraktuje jako cel sam w sobie. Adolf Hitler zapewnił pełne zatrudnienie za pomocą olbrzymiego programu zbrojeń; II wojna światowa zapewniła pełne zatrudnienie każdemu narodowi, który wziął w niej udział. Zatrudnienie niewolniczej siły roboczej w Niemczech było pełne. Pełne jest zatrudnienie w więzieniach i koloniach karnych. Przymus zawsze może doprowadzić do pełnego zatrudnienia.

Pełne zatrudnienie bardzo łatwo osiągnąć, jeśli tylko oddzieli się je od celu, jakim jest pełna produkcja, i potraktuje jako cel sam w sobie. Adolf Hitler zapewnił pełne zatrudnienie za pomocą olbrzymiego programu zbrojeń; II wojna światowa zapewniła pełne zatrudnienie każdemu narodowi, który wziął w niej udział. Zatrudnienie niewolniczej siły roboczej w Niemczech było pełne. P...

Rzeczywistym bogactwem jest oczywiście to, co się produkuje i konsumuje; składa się na nie spożywana przez nas żywność, noszone ubrania, zamieszkiwane domy. Bogactwo to: linie kolejowe, drogi i samochody, statki, samoloty i fabryki, szkoły, kościoły i teatry, fortepiany, obrazy i książki. Jednak dwuznaczność języka, wprowadzająca pomieszanie pojęć „pieniądz” i „bogactwo”, jest tak potężna, że nawet ci, którzy niekiedy ją sobie uświadamiają, ulegają jej, prowadząc swoje wywody. Każdy człowiek wie, że gdyby sam osobiście miał więcej pieniędzy, mógłby kupić od innych więcej rzeczy. Gdyby miał dwa razy więcej pieniędzy, mógłby kupić dwa razy więcej rzeczy; gdyby miał trzy razy więcej – byłby „wart” trzy razy więcej. Dla wielu wynika stąd oczywisty wniosek, że gdyby rząd po prostu wypuścił więcej pieniędzy i podzielił je między wszystkich, wszyscy bylibyśmy o wiele bogatsi.

Rzeczywistym bogactwem jest oczywiście to, co się produkuje i konsumuje; składa się na nie spożywana przez nas żywność, noszone ubrania, zamieszkiwane domy. Bogactwo to: linie kolejowe, drogi i samochody, statki, samoloty i fabryki, szkoły, kościoły i teatry, fortepiany, obrazy i książki. Jednak dwuznaczność języka, wprowadzająca pomieszanie pojęć „pieniądz” i „bogactwo”, jest ...

Często stwierdza się ze smutkiem, że źli ekonomiści przedstawiają społeczeństwu swoje błędy lepiej niż dobrzy ekonomiści swoje prawdy. Często ubolewa się, że demagodzy potrafią zyskać większy posłuch, przedkładając z mównicy ekonomiczne nonsensy, niż uczciwi ludzie starający się wykazać ich błędy. Ale przecież główna przyczyna tego zjawiska nie ma w sobie nic tajemniczego – demagodzy i źli ekonomiści przedstawiają półprawdy. Mówią tylko o bezpośrednich skutkach danego programu albo o skutkach, jakie przyniesie on konkretnej grupie. Często mogą mieć w tym słuszność. Wtedy należy im odpowiadać, wskazując na odleglejsze i mniej pożądane skutki albo na to, że jedna grupa odniesie korzyści kosztem innych.

Często stwierdza się ze smutkiem, że źli ekonomiści przedstawiają społeczeństwu swoje błędy lepiej niż dobrzy ekonomiści swoje prawdy. Często ubolewa się, że demagodzy potrafią zyskać większy posłuch, przedkładając z mównicy ekonomiczne nonsensy, niż uczciwi ludzie starający się wykazać ich błędy. Ale przecież główna przyczyna tego zjawiska nie ma w sobie nic tajemniczego – dem...