Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami się modlę [...]. Modlę się o deszcz. [...]. Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny, ześlij deszcz. Boże Wszechmogący, ześlij deszcz, potężny deszcz [...], deszcz jak bombardowanie [...]. Ześlij deszcz i zatop to miasto. Zrób to szybko, zanim ktokolwiek zdąży zareagować. [...]. Niech woda wyleje się z Wisły, niech rozleje się po obu brzegach, [...]. Niech wszystko zaleje woda, czarna, brudna, zimna [...]. Niech przykryje kamienice, ulice, wieżowce, skrzyżowania, niech po samą iglicę przykryje Pałac Kultury i Nauki. [...]. Zatop to miasto, bo inaczej będę jeździł po nim jeszcze przez miliony lat. Zatop to miasto, abym w końcu przestał słyszeć szum, głuchy krzyk. Zatop nas, bo nie potrafimy ani myśleć, ani kochać. Bo tego nie chcemy. Bo idziemy przez las, pijani od słów. Zatop mnie, bo ja tego nie chcę. Chcę tylko pieniędzy i nocy. Chcę tylko patrzeć i liczyć. Nic więcej nie chcę i nie umiem robić, a przecież nie ma na co patrzeć, Boże, i nie ma czego liczyć, Boże, to wciąż ten sam, wyraźny obraz, na którym widziałem już wszystkie możliwe detale. Zatop ich wszystkich, bo nie wiedzą, co czynią, bo nie wiedzą, kim są, bo wychodzą a w dzień i w noc tak samo bezmyślni, tak samo oszukani jak małe dzieci, które wbiegają do ogromnego, rozświetlonego lunaparku i przez chwilę jeszcze biegną, unoszone przez muzykę, reflektory, odgłosy, dźwięki i melodie, śmiech klaunów, brzęk monet, ale po chwili zatrzymują się i stoją nieruchomo, nie wiedząc, co się dzieje, głuchnąc od hałasu, ślepnąc od świateł. Wysłuchaj mnie, Boże Przenajświętszy. Wysłuchaj, chociaż nie mam nic, co mógłbym zaoferować Ci w zamian. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Czasami się modlę [...]. Modlę się o deszcz. [...]. Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny, ześlij deszcz. Boże Wszechmogący, ześlij deszcz, potężny deszcz [...], deszcz jak bombardowanie [...]. Ześlij deszcz i zatop to miasto. Zrób to szybko, zanim ktokolwiek zdąży zareagować. [...]. Niech woda wyleje się z Wisły, niech rozleje się po obu brzegach, [...]. Niech wszystko zaleje wod...

Ludzi nie poznaje się przez to, co mówią, tylko przez to, co robią.

Ludzi nie poznaje się przez to, co mówią, tylko przez to, co robią.

Gardziłem rozwiązłością tego rodzaju, seksem typowym dla Los Angeles, Hollywood, Bel Air, Malibu, Laguna Beach. Obcy podczas pierwszego spotkania, obcy przy rozstaniu – sala gimnastyczna pełna bezimiennych ciał onanizujących się nawzajem. Ludzie pozbawieni zasad moralnych często uważają się za bardziej wyzwolonych, ale przeważnie nie potrafią nic odczuwać lub są niezdolni do miłości. Dlatego uciekają w rozwiązłość. Trupy spółkujące z trupami. W ich grach nie ma ani elementu ryzyka, ani poczucia humoru. To wielka orgia zwłok.

Gardziłem rozwiązłością tego rodzaju, seksem typowym dla Los Angeles, Hollywood, Bel Air, Malibu, Laguna Beach. Obcy podczas pierwszego spotkania, obcy przy rozstaniu – sala gimnastyczna pełna bezimiennych ciał onanizujących się nawzajem. Ludzie pozbawieni zasad moralnych często uważają się za bardziej wyzwolonych, ale przeważnie nie potrafią nic odczuwać lub są niezdolni do mi...

-Wiesz, Agatko, każda kobieta choć raz w życiu potrzebuje faceta. Wiesz, do czego? - Tak?- zapytałam. -Żebyśmy mogły na własnej skórze przekonać się, że nie jest nam wcale potrzebny.

-Wiesz, Agatko, każda kobieta choć raz w życiu potrzebuje faceta. Wiesz, do czego? - Tak?- zapytałam. -Żebyśmy mogły na własnej skórze przekonać się, że nie jest nam wcale potrzebny.

Ale, wiesz, ze każdy normalny człowiek potrzebuje kogoś. Potrzebujemy być blisko. Skóra potrzebuje skóry.

Ale, wiesz, ze każdy normalny człowiek potrzebuje kogoś. Potrzebujemy być blisko. Skóra potrzebuje skóry.

Ja już nigdy się nie nauczę tego, aby ktoś był obecny - odpowiada. - To już trwałe, mechaniczne uszkodzenie, Jacek.

Ja już nigdy się nie nauczę tego, aby ktoś był obecny - odpowiada. - To już trwałe, mechaniczne uszkodzenie, Jacek.

(...) Ludzie pozbawieni zasad moralnych często uważają się za bardziej wyzwolonych, ale przeważnie nie potrafią nic odczuwać lub są niezdolni do miłości.

(...) Ludzie pozbawieni zasad moralnych często uważają się za bardziej wyzwolonych, ale przeważnie nie potrafią nic odczuwać lub są niezdolni do miłości.

Świat bardzo szybko uczy dziewczynę w tym kraju, że bycie szczerą w uczuciach to bardzo zły pomysł. Ona wie, że gdy przyzna otwarcie, że lubi seks, to jest puszczalska, gdy zaś zaprzeczy, to ma drętwą cipę. Wie, że jak zależy jej na rodzinie, to jest głupią kurą, a jak na pracy, to głupią karierowiczką.

Świat bardzo szybko uczy dziewczynę w tym kraju, że bycie szczerą w uczuciach to bardzo zły pomysł. Ona wie, że gdy przyzna otwarcie, że lubi seks, to jest puszczalska, gdy zaś zaprzeczy, to ma drętwą cipę. Wie, że jak zależy jej na rodzinie, to jest głupią kurą, a jak na pracy, to głupią karierowiczką.

Byłem zadowolony, że nie jestem ani zakochany, ani pogodzony ze światem. Tak, lubię być w konflikcie z całym światem. Ludzie zakochani stają się często drażliwi, wręcz niebezpieczni. Tracą poczucie dystansu i humoru. Robią się nerwowi, przypominają ponurych psychopatów. A niekiedy nawet stają się mordercami.

Byłem zadowolony, że nie jestem ani zakochany, ani pogodzony ze światem. Tak, lubię być w konflikcie z całym światem. Ludzie zakochani stają się często drażliwi, wręcz niebezpieczni. Tracą poczucie dystansu i humoru. Robią się nerwowi, przypominają ponurych psychopatów. A niekiedy nawet stają się mordercami.

Coraz bardziej zaczyna drapać ją jej własne nieszczęście. Coraz silniej zdaje sobie sprawę z tego, że ono nie odejdzie, może się najwyżej odrobinę wypolerować jak kamień, jak stary mebel; zacznie przyjaźnie śmierdzieć grzybem, zepsutym zębem, umierającym człowiekiem.

Coraz bardziej zaczyna drapać ją jej własne nieszczęście. Coraz silniej zdaje sobie sprawę z tego, że ono nie odejdzie, może się najwyżej odrobinę wypolerować jak kamień, jak stary mebel; zacznie przyjaźnie śmierdzieć grzybem, zepsutym zębem, umierającym człowiekiem.