Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja przeszłość jest smutna, teraźniejszość to katastrofa, na szczęście nie mam przyszłości.

Moja przeszłość jest smutna, teraźniejszość to katastrofa, na szczęście nie mam przyszłości.

Upodobniamy się do tych, których lubimy [87].

Upodobniamy się do tych, których lubimy [87].

Ostatnie kwiaty wiśni. Na drzewie stają się jeszcze bardziej idealne. A kiedy osiągają doskonałość, spadają. Oczywiście później, na ziemi, przemieniają się w papkę. Są więc absolutnie doskonałe tylko przez króciutką chwilę, w locie, niesione wiatrem... Chyba tylko my, Japończycy, naprawdę potrafimy to zrozumieć, nie sądzisz?

Ostatnie kwiaty wiśni. Na drzewie stają się jeszcze bardziej idealne. A kiedy osiągają doskonałość, spadają. Oczywiście później, na ziemi, przemieniają się w papkę. Są więc absolutnie doskonałe tylko przez króciutką chwilę, w locie, niesione wiatrem... Chyba tylko my, Japończycy, naprawdę potrafimy to zrozumieć, nie sądzisz?

U podłoża przyjaźni czai się bowiem nieustanna obawa, czy nie zdarzy się coś takiego, czy choćby nie padnie jakieś niefortunne słowo, że dozna się zawodu i przyjaźń nagle runie. A im głębsza przyjaźń, tym bardziej zawód może się okazać dotkliwy, że przestanie się w ogóle wierzyć w przyjaźń. Obawa jest więc czymś w rodzaju anioła stróża przyjaźni.

U podłoża przyjaźni czai się bowiem nieustanna obawa, czy nie zdarzy się coś takiego, czy choćby nie padnie jakieś niefortunne słowo, że dozna się zawodu i przyjaźń nagle runie. A im głębsza przyjaźń, tym bardziej zawód może się okazać dotkliwy, że przestanie się w ogóle wierzyć w przyjaźń. Obawa jest więc czymś w rodzaju anioła stróża przyjaźni.