Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cieszyłam się na lekturę tej książki, bo nareszcie jakiś historyk, który jest specjalistą w temacie, miał nie przedstawiać mieszkańców wsi jako bezwolne i tępe ofiary. Autor co prawda pokazał, że sytuacja mieszkańców wsi na przestrzeni wieków była wcale nie tak jednoznaczna, jak się popularnie sądzi, ale sposób, w jaki to zrobił był bardzo chaotyczny i nieuporządkowany. Mateusz Wyżga przeskakuje z epoki do epoki (na jednej stronie książki potrafi pisać o średniowieczu i później przejść do współczesności, a następnie do XVII. wieku), w międzyczasie wtrącając wspomnienia ze swojego życia i swoje refleksje. Taka narracja sprawiała, że książkę trudno mi się czytało. Poza tym, została ona wydrukowana na szarym, cienkim papierze, a czcionka jest mała i ma wąski wykrój, co sprawiało, że czytanie było dodatkowo uciążliwe dla oczu. Gdyby autor uporządkował, chociażby chronologicznie, swoją narrację, a książka byłaby wydana z zastosowaniem większej czcionki, moja ocena byłaby wyższa, a tak muszę się niestety przyłączyć do krytycznych głosów. Może jednak kiedyś wyjdzie poprawione drugie wydanie tej publikacji lub inne, bardziej uporządkowane książki autora, bo przekaz Mateusza Wyżgi jest naprawdę czymś nowym i odświeżającym.

Cieszyłam się na lekturę tej książki, bo nareszcie jakiś historyk, który jest specjalistą w temacie, miał nie przedstawiać mieszkańców wsi jako bezwolne i tępe ofiary. Autor co prawda pokazał, że sytuacja mieszkańców wsi na przestrzeni wieków była wcale nie tak jednoznaczna, jak się popularnie sądzi, ale sposób, w jaki to zrobił był bardzo chaotyczny i nieuporządkowany....

Właśnie skończyłam czytać „Natalię” Magdaleny Wali i tak jak w przypadku książek poprzedzających tę powieść, czyli „Marianny” i „Rozalii”, jestem zachwycona kunsztem pisarskim tej autorki.

Dla książek Magdaleny Wali charakterystyczne jest to, że jej powieści historyczne mają nie tylko daną epokę jako tło, ale u niej dawne czasy są żywe, a czytelnik podczas lektury tymi dawnymi czasami po prostu oddycha.

Poza tym w przypadku „Natalii” jako czytelniczka czułam, że Magdalena Wala włożyła w tworzenie postaci głównej bohaterki dużo serca i ciepła. Dla mnie do tej pory żadna z bohaterek książek Magdaleny Wali nie była tak prawdziwa jak delikatna i wrażliwa Natalia. Chętnie też chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak ona.

Według mnie „Natalia” jest też najbardziej pogłębioną psychologicznie książką Magdaleny Wali, jeżeli chodzi o konstrukcję charakterów jej postaci, powodów, dlaczego bohaterowie zachowują się tak, a nie inaczej.

Wzruszające i ciepłe były także fragmenty dotyczące zwierząt domowych: Bestii (pomimo swojego imienia Bestia był bardzo łagodny) i Ogryzka.

Bardzo podobały mi się również szczegółowe opisy codzienności kobiet i mężczyzn oraz ich miejsca w dziewiętnastowiecznym społeczeństwie, opisy ówczesnej mody damskiej i męskiej, sposobów dbania o urodę i produkcji kosmetyków.

Czułam się tak, jakbym przeniosła się do przytulnej sypialni Natalii, wraz z nią piła filiżankę czekolady i przyglądała się Bestii, słodko śpiącemu przed kominkiem.

Wszystkich, którzy chcieliby poznać życie codzienne epoki polskiego biedermeieru serdecznie zachęcam do lektury. Ja od „Natalii” nie mogłam się oderwać i przeczytałam 412 stron w ciągu dwóch dni.

Właśnie skończyłam czytać „Natalię” Magdaleny Wali i tak jak w przypadku książek poprzedzających tę powieść, czyli „Marianny” i „Rozalii”, jestem zachwycona kunsztem pisarskim tej autorki.

Dla książek Magdaleny Wali charakterystyczne jest to, że jej powieści historyczne mają nie tylko daną epokę jako tło, ale u niej dawne czasy są żywe, a czytelnik podczas lektury tymi...