Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z niecierpliwością czekałam na kontynuację pierwszej część, która wywarła na mnie duże wrażenie. Emocje,która towarzyszą głównym bohaterom zarówno w życiu dorosłym jak i wcześniej na studiach sprawiają,że trudno oderwać się od czytania. Ethan jest postacią skomplikowaną. Kocha Cassie. Niestety też wyzwala w niej w końcu negatywne emocje: strach, zamknięcie się na innych, znieczulenie. Chłonęłam tą historię wierząc w jej happy end. Polecam!!!

Z niecierpliwością czekałam na kontynuację pierwszej część, która wywarła na mnie duże wrażenie. Emocje,która towarzyszą głównym bohaterom zarówno w życiu dorosłym jak i wcześniej na studiach sprawiają,że trudno oderwać się od czytania. Ethan jest postacią skomplikowaną. Kocha Cassie. Niestety też wyzwala w niej w końcu negatywne emocje: strach, zamknięcie się na innych,...

Światło, które utraciliśmy...

Książkę przeczytałam wczoraj wieczorem, a do teraz nie mogę przestać o niej myśleć. Niewiele jest książek, które do tego stopnia zapadają w pamięć/serce.

Napisana jest w formie listu/opowiadania skierowanego przez główną bohaterkę Lucy do Gabe- swojej wielkiej miłości.

Początkowo nie spodziewałam się , że książka wywoła we mnie tyle emocji. Czytała się ją szybko, bo i wydarzenia w niej opisane przedstawione są w krótkich rozdziałach, a każdy z nich opowiada o kolejnych wydarzeniach z życia głównej bohaterki. Ale trudno było mi się wczuć w jej emocje.

I nie wiem w którym momencie zaczęłam żyć życiem Lucy. Odczuwać jej ból, starach, radość.

Kiedy skończyłam czytać czułam to co ona. I to było okropne uczucie.

Gabe nie był idealnym mężczyzną (chociaż w prawdziwym życiu przecież nikt z nas nie jest ). Książka jest do bólu prawdziwa.Przedstawia różne momenty życia każdego z nas: zakochanie, rozstanie, chęć zrobienia kariery, opiekę nad dziećmi, tęsknotę za życiem, które już nie minęło.
Gabe był egoistą- ja przynajmniej tak go odbierałam przez większość książki, ale był " jej" egoistą. Kochała go nie tylko za to co w nim dobre, ale również złe. Dlatego tak bardzo im kibicowałam i wierzyłam, że koniec końców taka miłość musi mieć swój happy end. Ale w życiu nie zawsze jest tak jakbyśmy tego chcieli. Żałuję, że akurat oni nie mieli swojej drugiej szansy i przez decyzje, które podjęli ich ścieżki się rozeszły.

Razem z Gabem umarła też część Lucy. Świadomość, że już nigdy nie zadzwoni, nie napisze, że go więcej nie zobaczy to znacznie trudniejsze niż świadomość, że gdzieś na drugim końcu świata jest ktoś kto jest dla ciebie Światłem nawet tak odległym.

Długo jeszcze będę wspominać tą książkę

Gorąco polecam.

Światło, które utraciliśmy...

Książkę przeczytałam wczoraj wieczorem, a do teraz nie mogę przestać o niej myśleć. Niewiele jest książek, które do tego stopnia zapadają w pamięć/serce.

Napisana jest w formie listu/opowiadania skierowanego przez główną bohaterkę Lucy do Gabe- swojej wielkiej miłości.

Początkowo nie spodziewałam się , że książka wywoła we mnie tyle...