Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden z najlepszych reportaży, jakie czytałam. Podziwiam i oddaję hołd ciężkiej pracy autorki. Wydaje się, że wykonała olbrzymią pracę by oddać prawdziwość życia kobiet sprzed stu laty. Reportaż jest wciągający i nie nudzi na żadnym etapie. Pomimo że czasem gubiłam się w historii poszczególnych postaci, najistotniejsze było całkowicie zrozumiałe, a mianowicie jak ciężki był los i codzienność naszych przodkiń. To co dziś jest oczywiste, jak edukcja, praca zarobkowa, zamążpójscie, kwetie własnościowe, stanowienie o samej sobie i niezależność kobiet, jeszcze 100 lat temu na terenach, które obecnie zamieszkujemy była czymś rzadkim. Życie naszych prababć było bardzo dalekie od naszego i dopiero przeczytanie tej książki tak bardzo mnie oświeciło i uświadomiło. Wspaniała książka, która otwiera oczy i daje do myślenia by docenić nie tylko to co mamy, ale także drogę, którą musiały przejść nasze przodkinie byśmy my mogły być tu gdzie jesteśmy dziś.

Jeden z najlepszych reportaży, jakie czytałam. Podziwiam i oddaję hołd ciężkiej pracy autorki. Wydaje się, że wykonała olbrzymią pracę by oddać prawdziwość życia kobiet sprzed stu laty. Reportaż jest wciągający i nie nudzi na żadnym etapie. Pomimo że czasem gubiłam się w historii poszczególnych postaci, najistotniejsze było całkowicie zrozumiałe, a mianowicie jak ciężki był...

Uważam, że książka jest naprawdę bardzo dobra. Jest to prawdziwa gratka zarówno dla fanów serialu, jak i osób które lubią i oglądały serial, ale jeszcze nie wiedzą o nim wszystkiego. Nie zgadzam się z opinią, że jest w niej za wiele streszczeń odcinków serialu, wręcz przeciwnie, wspaniale było przywołać we własnej głowie poszczególne sceny i czytać książkę z obrazami wyświetlanymi w głowie. Książka zainspirowała mnie by po raz kolejny obejrzeć serię.

Uważam, że książka jest naprawdę bardzo dobra. Jest to prawdziwa gratka zarówno dla fanów serialu, jak i osób które lubią i oglądały serial, ale jeszcze nie wiedzą o nim wszystkiego. Nie zgadzam się z opinią, że jest w niej za wiele streszczeń odcinków serialu, wręcz przeciwnie, wspaniale było przywołać we własnej głowie poszczególne sceny i czytać książkę z obrazami...

Jestem świeżo po lekturze i nadal pod wrażeniem powieści "Rebeka" Daphne du Maurier. Sięgnęłam po tę pozycję zaintrygowana przeczytanym gdzieś zdaniem, że "Rebeka" była inspiracją dla twórczości Stephena Kinga. Myślę, że Stephen nie zachwycałby się byle czym, więc miałam spore oczekiwania i nie jestem zawiedziona.
Książka ma swój specyficzny mroczny klimat, autorka jest konsekwentna w formie przedstawiania świata wykorzystując myśli i wyobrażenia narratorki, co z jednej strony może być nurzące, z drugiej zaś strony doskonale możemy zrozumieć charakter i zachowania bohaterki. Jendocześnie można odnieść wrażenie, że to nie narratorka jest tutaj główną postacią (w powieści nawet nie pada jej imię).
Na początku fabuła rozwija się powoli, każdy rozdział otwiera nowe wątki, które powoli nabierają rozpędu, by wreszcie rozkręcić się do niesamowicie trzymającej w napięciu opowieści, która swój punkt kulminacyjny ma tak naprawdę w połowie historii. Później następuje już tylko rozwiązanie kolejnych wątków oraz zakończenie, które pozwala na własną interpretacje co mogło wydarzyć się dalej.
Osobiście bardzo się wciągnęłam. Zwykle nudzą mnie opisy przyrody, a tutaj nie miałam z nimi problemu. Styl pisarki jest wypracowany i konsekwentny, myślę, że świetnie przedstawiła charakter swoich czasów, dzięki czemu czytelnik może poczuć jakby przeniósł się w czasie. Ja bardzo dobrze się w tym świecie odnalazłam.

Jestem świeżo po lekturze i nadal pod wrażeniem powieści "Rebeka" Daphne du Maurier. Sięgnęłam po tę pozycję zaintrygowana przeczytanym gdzieś zdaniem, że "Rebeka" była inspiracją dla twórczości Stephena Kinga. Myślę, że Stephen nie zachwycałby się byle czym, więc miałam spore oczekiwania i nie jestem zawiedziona.
Książka ma swój specyficzny mroczny klimat, autorka jest...