Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Musiałam chwilę pomyśleć... bo książkę przyjęłam / wciągnęłam na jednym wdechu jeszcze przed spotkaniem z Autorką, hiperwentylując się chyba, a prościej mówiąc bardzo dużo emocji we mnie wzbudziła, także dlatego, że Wiadoma Postać z książki przydarzyła mi się kiedyś naprawdę. Jestem tą książką uwiedziona. Tematem, konstrukcją, ach! konstrukcją, głebokością widzenia, malowaniem słowami, muzyką - najpierw piano, potem crescendo, na koniec dominanta i głośny, mocny koniec. To książka o tym, czego doświadczamy codziennie na naszych osiedlach ale wolimy o tym nie myśleć, o tym, że depresja to nie fanaberia, wykluczanie "innych" nie może być usprawiedliwiane ideami, o tym , że samotni w wieży wciąż mamy wpływ na innych samotnych. Dla mnie nie ma w tej książce ani jednej fałszywej nuty, co się pewnie zdarza w debiutach lub u nieutalentowanych pisarzy, ale o to właśnie chodzi, że ta książka w ogóle nie brzmi jak debiut, a raczej tak , jakby to była ...dwudziesta wariacja na temat... opus 79:). Nie mogę się doczekać następnej, moi znajomi dostają ją w prezencie, jeden egzemplarz poleciał do Mediolanu do pewnego profesora literatury polskiej, niech już tam już czytają zanim zabiorą się za nią tłumacze, ta książka jest po prostu zbyt ważna, nie może zostać tylko na jednym osiedlu.

Musiałam chwilę pomyśleć... bo książkę przyjęłam / wciągnęłam na jednym wdechu jeszcze przed spotkaniem z Autorką, hiperwentylując się chyba, a prościej mówiąc bardzo dużo emocji we mnie wzbudziła, także dlatego, że Wiadoma Postać z książki przydarzyła mi się kiedyś naprawdę. Jestem tą książką uwiedziona. Tematem, konstrukcją, ach! konstrukcją, głebokością widzenia,...