Saba wraz z bratem bliźniakiem, młodszą siostrą i ojcem mieszkają na odległym pustkowiu. Otoczona przez pustynię i złomowiska nie przejmuje się zbytnio takim losem, godząc się z nim i nie żądając od życia niczego więcej. Pewnego dnia ten pozorny spokój zostanie jednak zakłócony, a życie Saby wywróci się do góry nogami. Kiedy czterej jeźdźcy porywają Lugh i zabijają ojca Saby, dziewczyna bez wahania decyduje się na niebezpieczną wędrówkę, by odnaleźć ukochanego brata. Pozna nieznany jej bezlitosny świat i odkryje swoje nowe oblicze. Wraz z Wolnymi Jastrzębiami - grupą walczących kobiet - oraz przystojnym chłopakiem Jackiem podejmie się poszukiwań brata bliźniaka. Czy z pozytywnym skutkiem?

Świat Czerwonej Pustyni poznajemy stopniowo. Początkowo wiemy o nim bardzo niewiele, jednak z każdą kolejną kartą powieści autorka ujawnia kolejne detale, które wspólnie tworzą bardzo ciekawy, aczkolwiek bezwzględny świat, w którym rządzi bezprawie. Saba wraz z rodzeństwem nauczona była spędzać czas tylko w znanych jej miejscach. Wychodzenie poza wytyczone granice nie wchodziło w ogóle w grę. Oznaczało jedynie ogromne niebezpieczeństwo. Gdy dziewczyna traci ojca, a jej brat zostaje pojmany, nie pozostaje jej nic innego jak podjąć ryzyko. W towarzystwie młodszej siostry Emmi i kruka Nero, Saba wyrusza w nieznane. W Mieście Nadziei, do którego trafi wraz z siostrą zmieni się wszystko.

Podczas lektury „Krwawego szlaku” o nudzie nie ma mowy. Wartka akcja powieści gwarantuje dobrą zabawę. Autorka stopniowo buduje napięcie i serwuje czytelnikowi liczne zwroty akcji. W powieści nie zabraknie również pełnych napięć chwil, pojawią się także emocje, a multum wydarzeń, począwszy od wyprawy przez pustynię i spotkanie wędrowców, poprzez walki i wizytę w mieście, oraz poznanie Wolnych Jastrzębi i Jacka nie pozwolą oderwać się od lektury na dłuższą chwilę.

Moira Young zastosowała w powieści nietypowy zabieg. Zamiast dobrze znanych czytelnikom dialogom wyróżniającym się poprzez odpowiednie znaki interpunkcyjne autorka całkowicie z nich zrezygnowała. Początkowo ciężko jest przyzwyczaić się do prozy, w której występują kolejne spisane zdania, bez dodatkowych informacji o tym, kto je wypowiada. Przyznam szczerze, że miałam spore obawy czy taka metoda nie wpłynie negatywnie na odbiór powieści. Okazało się, że bardzo szybko, bo już po kilku stronach przyzwyczaiłam się do oryginalnego stylu autorki. Brak typowych dialogów absolutnie nie przeszkadzał mi w lekturze, a krótkie zdania i prosty, dość surowy język idealnie posłużyły do przedstawienia świata powieści i stały się wyznacznikiem „Krwawego szlaku”.

Autorka porwała mnie w intrygującą podróż Krwawym Szlakiem i dostarczyła niemałych emocji. Powieść fascynuje już od pierwszych stron. Dynamiczna akcja, ciekawi bohaterowie, rozmaite wydarzenia i przede wszystkim surowy, bezwzględny i budzący grozę świat Czerwonej Pustyni - wszystkie te elementy znajdziecie w pierwszym tomie Kronik Czerwonej Pustyni. Jeśli lubicie takie klimaty, nie pozostaje wam nic innego, jak sięgnąć po ten tytuł. Z pewnością nie będziecie żałować.

Agnieszka Stolarczyk