Powieść „Sedno rzeczy” (1914) jest jednym z najważniejszych dzieł Natsume Sōsekiego. Jej narrator, student uniwersytetu w Tokio, wspomina swą znajomość ze starszym od siebie, zagadkowym mężczyzną, którego tytułuje mianem Sensei (Mistrz). Próbował zrozumieć przyczyny jego samotniczego trybu życia i izolowania się od świata, ale dopiero z treści ostatniego, obszernego listu, jaki otrzymał od Senseia, mógł poznać jego tajemniczą, bolesną przeszłość, powód moralnych rozterek oraz ostatecznej decyzji. Subtelną analizę psychologiczną głównych postaci powieści jej autor związał z wydarzeniami historycznymi – końcem ery Meiji, wielkiego przełomu w dziejach Japonii, którego Sōseki był świadkiem i bacznym obserwatorem.

"Ty zapewne nie pojmujesz jasno przyczyn mego samobójstwa, i jeśli tak jest rzeczywiście, to w końcu nie ma na to rady, należymy przecież do różnych pokoleń. A może słuszniej byłoby powiedzieć, że różnicą, jaka nas dzieli, jest to, że stanowimy dwie odrębne istoty ludzkie? Starałem się w miarę moich możliwości opisać siebie tak, żebyś zrozumiał tę inną ludzką istotę".

Powieść „Sedno rzeczy” została przetłumaczona na wiele języków obcych, a w Japonii była wielokrotnie filmowana i inscenizowana w teatrach i w telewizji oraz wykorzystywana jako podstawa fabuł mangi i anime.