Zofia Kossak przetrawiła najgruntowniej całą epokę pierwszej wyprawy krzyżowej, wielostronnie studiując jej tło religijne, moralno-obyczajowe, kulturalne i zewnętrzne: kostiumowo-dekorcyjne, archeologiczne (...). Umiejętne,znakomite przetworzenie tego tła daje w rezultacie monumentalny obraz światów: zachodniołacińskiego, bizantyjskieg i muzułmańskiego (...), światów, których zderzenie pod koniec XI stulecia naszej ery stworzyło niekłamany epos historyczny, naprawdę nie mający sobie równych w dziejach. (...)
Dopiero u Zofii Kossak znajdujemy całą prawdę o Europie owych czasów, prawdę nieupiększoną, niesfałszowaną, nagą, ale i nie wypaczoną, nie pomniejszoną (...), te prawdę, której na próżno byśmy szukali już nie u Tassa, ale nawet u Waltera Scotta, Freytaga, Lessinga czy w krzywym zwierciadle Marka Twaina.
[Teodor Parnicki; Prosto z Mostu, 1936]