Wspomnienia poświęcone północnej dzielnicy Warszawy z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, są w naszej literaturze pamiętnikarskiej swojego rodzaju unikatem.
Singer pokazuje Warszawę nie znaną nie tylko pokoleniu wyrosłemu już po zagładzie getta, lecz i pokoleniu starszemu, które... niechętnie zagłębiało się w wąskie, duszne, ciemne uliczki, unikało ciągnących się jedno za drugim, niezliczonych, brudnych podwórek, nie miało dostępu do ciemnych mieszkań oznaczonych "mezuzą".

ze "Wstępu"