Powieść fantastyczna „Ofiara królewny” ukazała się drukiem po raz pierwszy i jedyny w 1906 roku. Stanowiło to pewną niespodziankę. Autor znany był głównie jako bajkopisarz i satyryk, poeta małych form, już wtedy lokowany wysoko: Przesmycki nazywał go odnowicielem bajki. Także i teraz trwa w tradycji literackiej dzięki swojemu bajkopisarstwu - gatunek obecnie dla smakoszy. Dzisiaj Lemański jest także postacią z memuarów. To nieszczęsny mąż „poetki przeklętej”, Marii Komornickiej, do której strzelał na krakowskich Plantach. To ideolog i rzutki sekretarz czasopisma „Chimera”, świątyni polskiego modernizmu.

„Ofiara Królewny” jest przewrotną baśnią dla dorosłych, mówiącą w istocie o sytuacji kultury wśród wynaturzeń socjalnych i patologii politycznej jako zjawisk współczesnego świata. Różnorodność ekspresji komicznej tego utworu, od wyrafinowanych gier językowych do bezceremonialnych, drastycznych środków wyrazu z pogranicza burleski, pozwala umocnić nie dość doceniane walory tej strony Młodej Polski.