„Szczęśliwy niczym Odyseusz” to druga odsłona antologii komiksowej o androidach. Tym razem podjęte zostały dwa tematy: wielogeneracyjna podróż kosmiczna i jej powrót po tysiącu lat lotu na Ziemię. Nie znałem dotychczas żadnej pracy autorskiego duetu Peru – Geyser, więc byłem ciekawy, czy ich styl przypadnie mi do gustu.

Było całkiem fajnie. Geyser to chyba młody chłopak (przynajmniej na zdjęciu) a rysuje niczym młody bóg. Jego kreska jest bardzo precyzyjna, ale rysunki nie sprawiają aseptycznego, dwuwymiarowego wrażenia. Są one bardzo czysto wykonane a poszczególne kadry składają się w jasną, łatwo czytelną narrację. Mało o niego jakichś zakręconych ujęć bądź chaotycznie poprzeplatanych obrazów.

Olivier Peru stworzył natomiast równie jasny scenariusz, oparty na losach tytułowego Odysa. Zrobił to dosyć przewrotnie, tak że udało mu się poprowadzić narrację do całkiem udanego finału. Nie wszystko mi się podobało na 100%, ale i tak jest to lektura, którą mogę polecić z czystym sumieniem. Seria „Androidy” trzyma poziom!

„Szczęśliwy niczym Odyseusz” to druga odsłona antologii komiksowej o androidach. Tym razem podjęte zostały dwa tematy: wielogeneracyjna podróż kosmiczna i jej powrót po tysiącu lat lotu na Ziemię. Nie znałem dotychczas żadnej pracy autorskiego duetu Peru – Geyser, więc byłem ciekawy, czy ich styl przypadnie mi do gustu.

Było całkiem fajnie. Geyser to chyba młody chłopak...