sympatyczna i kochana nw dam jakieś 6.5

sympatyczna i kochana nw dam jakieś 6.5

Świetna slow lektura na letnie wieczory.

Świetna slow lektura na letnie wieczory.

Snująca się, jak upalne lato na mokradłach.
Starość, młodość, nawyki i zdziwienia drugim człowiekiem.
Przemijanie, początki i końce.

Książka typu offline, gdzieś, inny świat ...i archetypy spotkań.
Młodego ze starym, przemijania z czasem.

Snująca się, jak upalne lato na mokradłach.
Starość, młodość, nawyki i zdziwienia drugim człowiekiem.
Przemijanie, początki i końce.

Książka typu offline, gdzieś, inny świat ...i archetypy spotkań.
Młodego ze starym, przemijania z czasem.

jak pocztowki z wczesno-dzieciecych wakacji...i jak majac madra, uparta, zyjaca wlasnym zyciem Babcie mozna stawac sie ciekawa swiata, uparta, wrazliwa Wnuczka

jak pocztowki z wczesno-dzieciecych wakacji...i jak majac madra, uparta, zyjaca wlasnym zyciem Babcie mozna stawac sie ciekawa swiata, uparta, wrazliwa Wnuczka

Prawdziwą ulgą i wytchnieniem okazało się sięgnięcie po Lato. Wnuczka z babcią spędzają lato na jakieś skandynawskiej wyspie. Jest jeszcze ojciec, ale on wyłącznie jest gdzieś w tle. Organizuje życie, pracuje. Nie jest to wielka literatura. Ale fantastyczny opis relacji schorowanej, ledwie chodzącej babci i wnuczki. W gruncie rzeczy w nieodległych czasach, gdzie jeszcze przyroda jest dzika, mieszka się w chatynce, pali zebranym drewnem, po zakupy pływa raz na tydzień do sklepu na lądzie. Mój ulubiony rozdział “Sąsiad” to zapowiedź tego co nastąpi w następnych dekadach. Oto jakiś ważny dyrektor wybudował na wyspie willę. Niepasującą do tego świata. Zaburzającą go. Zbyt nowoczesną.

[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/granica-zapomnienia-lato/

Prawdziwą ulgą i wytchnieniem okazało się sięgnięcie po Lato. Wnuczka z babcią spędzają lato na jakieś skandynawskiej wyspie. Jest jeszcze ojciec, ale on wyłącznie jest gdzieś w tle. Organizuje życie, pracuje. Nie jest to wielka literatura. Ale fantastyczny opis relacji schorowanej, ledwie chodzącej babci i wnuczki. W gruncie rzeczy w nieodległych czasach, gdzie jeszcze...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Czytałam i teraz mam pod powiekami opis piórka, które ogląda jedna z bohaterek. Polecam "Lato" szczególnie teraz, gdy za oknem jesienne szarugi i depresja czeka za drzwiami. Pozycja może stać się inspiracją do wspominania tego, co dobre, słoneczne i radosne, zamiast uroczego narzekania. Możliwe, że najlepsze, co możesz zrobić dla siebie, gdy dopadnie Cię smutny dzień, to sięgnąć do swoich wspomnień o lecie. A jeśli nie umiesz, to tym bardziej sięgaj po książkę Tove Jonson "Lato"

Czytałam i teraz mam pod powiekami opis piórka, które ogląda jedna z bohaterek. Polecam "Lato" szczególnie teraz, gdy za oknem jesienne szarugi i depresja czeka za drzwiami. Pozycja może stać się inspiracją do wspominania tego, co dobre, słoneczne i radosne, zamiast uroczego narzekania. Możliwe, że najlepsze, co możesz zrobić dla siebie, gdy dopadnie Cię smutny dzień, to...

Książka tak inna od innych, a zarazem tak piękna, że aż piękna, że niemożliwa jest jej relatywna ocena. Jedyne co można zrobić po jej lekturze, to nie zastanawiać się nad jej sensem, tylko zachować ją dla siebie.

Książka tak inna od innych, a zarazem tak piękna, że aż piękna, że niemożliwa jest jej relatywna ocena. Jedyne co można zrobić po jej lekturze, to nie zastanawiać się nad jej sensem, tylko zachować ją dla siebie.

https://zacofany-w-lekturze.pl/2022/03/melancholia-przemijania.html

https://zacofany-w-lekturze.pl/2022/03/melancholia-przemijania.html

38/180/2022
Bardzo refleksyjna i wyciszająca. Gdzieś na wysepce na Zatoce Fińskiej mieszka babcia z synem i wnuczką. Na zimę przenoszą się na stały ląd, ale akcja książki dzieje się latem, więc pływają łódką po morzu, spacerują po klamotach [nie ma słowa o znanych nam piaszczystych plażach :-)], sadzą kwiatki, czekają na deszcz a przede wszystkim rozmawiają o życiu. Babcia świetnie się do takich rozmów nadaje. Tata jest mocno w tle, niby pracuje (w pokoju obok),ale co dokładnie robi – nie wiadomo. Co z mamą dziewczynki – też nie wiadomo. Bo ta opowieść nie jest o faktach i zdarzeniach, a o refleksjach i uczuciach. Czyli, jak to czasem się mówi, gdy w powieści niewiele się dzieje – o niczym ;-) Mamy za to na przykład „Rozprawę o dżdżownicach, które zostały rozpołowione”.
Kto z was pamięta Muminki i długaśne opisy (które mimo swojej długości nie były nudne) oraz ich zadziwiające rozmowy, ten dobrze się poczuje się tą książką.
„Babka, by to zrozumieć, usiłowała sobie przypomnieć swoje własne okresy buntu, ale jedyne, co pamiętała, to było tylko niezwykle grzeczne dziecko. Będąc kobietą mądrą zrozumiała, że lata przekory mogą trwać aż do osiemdziesiątego piątego roku życia, i postanowiła uważać na siebie samą.”

38/180/2022
Bardzo refleksyjna i wyciszająca. Gdzieś na wysepce na Zatoce Fińskiej mieszka babcia z synem i wnuczką. Na zimę przenoszą się na stały ląd, ale akcja książki dzieje się latem, więc pływają łódką po morzu, spacerują po klamotach [nie ma słowa o znanych nam piaszczystych plażach :-)], sadzą kwiatki, czekają na deszcz a przede wszystkim rozmawiają o życiu. Babcia...