forum Grupy użytkowników Młodzi poeci

Życie pozablogowe.

utworzyła 08.03.2014 o 11:02

odpowiedzi [1]

Aby napisać wiadomość zaloguj się

Sortuj:

Canducusangelus 08.03.2014 11:02

Czytelniczka

Nie mam czasu na bloga, zresztą nie wszystkie teksty do bloga się nadają. W ciągu naszego życia powstają również bardzo osobiste twory, którymi mimo wszystko chcielibyśmy się podzielić. Zatem polecam zamieszczać próbki, lub całe teksty, którymi chcemy się pochwalić, bądź po prostu poznać opinię na ich temat.

Oto jedno z moich "dzieł":

„Historia o dwóch takich istotkach, co pokochały kredki”

Dawno temu była sobie dziewczynka, która była niezwykle szczęśliwa, gdyż posiadała coś o co zabiegają miliony ludzi. Choć posiadanie jest tu złym słowem gdyż ta dziewczynka nigdy nie odważyłaby się powiedzieć, że posiada drugiego człowieka. Jednak nie zajmujmy się jej problemami związanymi ze słownikiem języka polskiego i wróćmy do opowieści.
Jej szczęście zaczęło się, gdy pewnego dnia usiadła na materacu w sali wypełnionej lustrami, a naprzeciwko niej usiadła druga, bardzo podobna do niej dziewczynka. Obie okazały się pasjonatkami kredek, których jednak nie używały w zwyczajny sposób. One po prostu lubiły się nimi w powietrzu wymieniać, co przysporzyło im nieco kłopotów, gdyż inne dzieci nie rozumiały ich sposobu komunikacji. Dziewczynki te zamieszkały razem na całe trzy dni, w ciągu których kontynuowały swój dziwaczny sposób spędzania czasu.
Żadne z otaczających je dzieci nie rozumiało dlaczego te dwie dziewczynki śmiały się z zupełnie nieśpiesznych rzeczy czy tarzały się po trawie niszcząc swoje ubranka. A już najbardziej nikt nie rozumiał dlaczego robiły sobie krzywdę wymyślając nieludzkie zabawy podczas których ich ciała pokrywały się niezliczoną ilością siniaków, z których one się tylko śmiały. Znajomość tych dwóch niezwykłych istotek rozwijała się coraz bardziej nabierając charakteru czegoś co człowiek dorosły nazywa przyjaźnią. One natomiast nigdy sobie tego nie powiedziały, one po prostu to czuły. Dobrze bawiły się w swoim towarzystwie i świetnie się dogadywały w każdej sprawie. Czas mijał a dziewczynki te dalej spędzały mnóstwo czasu w swoim towarzystwie ciesząc się tym, że się poznały.
W końcu nastały szare dni dla tych dwóch istotek. Pojawił się chłopiec który zajął uwagę jednej z nich, przez co ta druga czuła się nieco odrzucona. Cieszyła się ona szczęściem bliskiej jej istotki jednak czuła się o nią zazdrosna. Tamta dzieliła się swoimi kredkami z poznanym chłopcem, podczas gdy ta pierwsza sama starała się znaleźć wystarczająco kredek by pomalować swój świat. Czas mijał, druga dziewczynka świetnie spędzała czas z jej chłopcem. Pierwsza również znalazła pewnego chłopca dzięki któremu już nie czuła się osamotniona. Niestety ten chłopiec podczas wspólnej zabawy ukradł dziewczynce wszystkie jej kredki co sprawiło, że stała się jeszcze bardziej samotna. Druga dziewczynka widząc smutek w jaki wpadła jej mniejsza koleżanka chciała jej dopomóc i użyczała jej swoich kredek, dzięki którym znów budowały wspólny świat. Niestety to nie były te same rysunki które tworzyły na początku wspólnej znajomości. Jedna z nich uwielbiała jaskrawe kredki i wypełniała wszystko ich przekazem radości, druga natomiast tak bardzo wrażliwa na otaczające ją wydarzenia zaczęła wybierać z pudełka same ciemne kredki, które obrazowały cienie opanowujące jej malutką duszyczkę. Ich obrazki były niekompletne, zwyczajnie do siebie nie pasowały, choć te dwie dziewczynki starały się tego nie dostrzegać kolorując na swój sposób kolejne kartki i zamazując wzajemnie ostre granice między kolorami.
Potem nastały ciężkie dni dla drugiej dziewczynki, jej chłopiec został zraniony przez otaczający świat. Dziewczynka nie wiedziała co ma robić i bardzo przez to cierpiała. Mniejsza istotka starała się jej pomagać i ją wspierać, choć wychodziło jej to z różnym skutkiem. Sama nie wiedziała jak ma się zachować i w jaki sposób pomóc, gdyż nigdy wcześniej nie musiała opiekować się żadnym zranionym chłopcem, nigdy również nie znalazła się w podobnej sytuacji. Potem było lepiej, obie dziewczynki znów zacieśniły łączące je więzi, a ich kredki nabierały podobnych odcieni.
W końcu nastała chwila, gdy pierwsza dziewczynka również poznała pewnego chłopca. Co prawda na samym początku ich znajomości wpadła w pewne kłopoty, gdyż nie potrafiła zdecydować czy powinna namalować swojego chłopca niższego czy wyższego. W końcu zdecydowała że ma dość miejsca na kartce by chłopiec odznaczał się sporą wysokością. Wtedy ta mała istotka zaczęła wybierać z pudełka wszystkie jaskrawe kredki, gdyż była bardzo radosna. Niestety jej chłopiec nie miał ochoty zajmować jej całego czasu, przez co czasem cierpiała, gdyż chłopiec drugiej dziewczynki poświęcał jej więcej czasu. Mijał czas a rysunki powstawały niezwykle różne. Raz jedna, raz druga miały problemy ze swoimi chłopcami. Jednak jako, że były to dwie niezwykle mądre istotki wspierały się i pomagały sobie w trudnych chwilach, wiedząc że mogą sobie nawzajem bardzo wiele powiedzieć.
Wtedy nastały czarne dni dla pierwszej dziewczynki, choć ona się tego spodziewała to strasznie zraniło ją odejście jej chłopca. Jednak chciała ona pokazać, że nie jest słabą istotka i udawała przed całym światem, że wciąż lubi bawić się kolorowymi kredkami. Niestety jej obrazki mimo wszelkich starać stawały się niewyraźne, a sama często zamazywała je ciemnymi kredkami. Druga dziewczynka również zaczęła mieć kłopoty ze swoim chłopcem przez co w końcu od niego uciekła zabierając mu swoje kredki. Nastał czas gdy te dwie istotki zaczęły ze sobą spędzać mnóstwo czasu, wzajemnie narzekając na zdradliwych chłopców, którym zależy wyłącznie na gromadzeniu jak największej ilości kredek. Obie dziewczynki świetnie się czuły w swoim towarzystwie i tworzyły niezwykłe obrazki wypełnione mieszanką wszystkich kolorów. Czasem zdarzały się cienie na ich dziełach, lecz dzięki sobie nawzajem były w stanie te cienie ukryć. To był piękny czas dla obu istotek. Pierwsza z nich znów poczuła się tak jak za dawnych czasów gdy obie znajdywały dla siebie choćby chwilę, aby wymienić się swoimi myślami, bądź też pomilczeć wpatrując się w razem stworzone obrazki. Wtedy pierwsza dziewczynka pomimo strasznego bólu jaki pozostawił po sobie pewien chłopiec czuła się szczęśliwa, gdyż miała z kim dzielić się swoimi kredkami. A trzeba zauważyć że była to istotka, która niezwykle potrzebowała kogoś u jej boku kto po prostu przy niej czasem posiedzi i pokoloruje z nią głupie rysunki. Tak, ta mała istotka była niezwykle osamotniona i mimo, że ukrywała to przed całym światem, nie potrafiła żyć w oddaleniu od innych ludzi. I wtedy znów nieco jej się wszystko posypało, ponieważ druga dziewczynka znalazła kolejnego uroczego chłopca z którym chciała dzielić swoje kredki. Pierwsza nie widziała w tym nic złego, znów ucieszyła się z powodu szczęścia bliskiej jej osoby. Co prawda czuła się nieco nieswojo, gdyż kiedyś rysowała wizerunki tego chłopca, jednak starała się nad tym zapanować.
Przyszedł czas gdy drugiej dziewczynce brakło kredek którymi mogłaby dzielić się z tą pierwszą dziewczynką. Przestały rysować wspólne obrazki. Pierwsza dziewczynka zaczęła się zastanawiać czy ta druga zauważyła, że mała istotka zaczęła tęsknić za wspólnymi rysunkami. Jednak nic nie mówiła. Pełna głupiej dumy udawała, że u niej jest wszystko w najlepszym porządku, gdyż chciała by druga dziewczynka sama wybierała z kim chce dzielić czas i własne pudełko kredek. W ten oto sposób, mała dziewczynka zaczęła coraz bardziej gubić się w swoim zamalowanym czarną kredką świecie. Przestała zabiegać o kontakt z kimkolwiek ze swoich rysunków. Pewien wysoki chłopiec z jej rysunków starał się ją pocieszać, jednak wciąż miała wrażenie, ze on nie robi tego dla niej. Po tym jak ukradł jej kredki przestała mu już zupełnie ufać, lecz jako posiadacz jej ukochanych kredek sprawował władze nad jej wnętrzem czego nie potrafiła znieść. Wtedy zaczęła niezwykle się smucić na myśl o czasie spędzanym niegdyś z drugą podobną jej istotką, dzięki której jej rysunki nabierały kolorów.

więcej

Odpowiedz