Ja mieszkam w bliku od 1985.I nie widzę,dla siebie innego życia.Mieszkam w mieście 9 tys.I sobie chwalę .

Ja mieszkam w bliku od 1985.I nie widzę,dla siebie innego życia.Mieszkam w mieście 9 tys.I sobie chwalę .

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bardzo ciekawy artykuł. Z łezką w oku wspominam blokowisko, na którym się wychowałem. Małe mieszkania, beton, ale zieleńce na których graliśmy w piłkę czy uprawialiśmy inne aktywności sportowe są zamienione na parkingi lub ogrodzone, zadrzewione i zakrzewione. Nie ma trzepaków i pousuwano ławki. Przestrzeń między blokami jest pusta, a zieleń służy tylko psom. Większe grunty (dawne boiska) spółdzielnia zabudowuje nowymi blokami. Toteż polecam dwie pozycje Zygmunta Stępińskiego[authorLink]49989|Zygmunta Stępińskiego[/authorLink] - Gawędy Warszawskiego Architekta[bookLink]95715|Gawędy Warszawskiego Architekta[/bookLink] oraz Siedem placów Warszawy[bookLink]216122|Siedem placów Warszawy[/bookLink]. Jest tam sporo o ówczesnych zasadach urbanistyki. Jeśli chodzi o mieszkania, to ich urządzanie było w dawnych czasach raczej pochodną podaży, możliwości (w tym finansowych) i konieczności, a nie wyborem estetycznym czy ideowym. Ale i w tym zakresie bywało ciekawie - tu polecę Asteroid i półkotapczan. O polskim wzornictwie powojennym[bookLink]4915856|Asteroid i półkotapczan. O polskim wzornictwie powojennym[/bookLink]. Szczególnie ciekawie wyglądają meble z lat sześćdziesiątych.

Bardzo ciekawy artykuł. Z łezką w oku wspominam blokowisko, na którym się wychowałem. Małe mieszkania, beton, ale zieleńce na których graliśmy w piłkę czy uprawialiśmy inne aktywności sportowe są zamienione na parkingi lub ogrodzone, zadrzewione i zakrzewione. Nie ma trzepaków i pousuwano ławki. Przestrzeń między blokami jest pusta, a zieleń służy tylko psom. Większe grunty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post