Co bym zmieniła, gdyby dano mi drugą szansę? Oczami wyobraźni widzę już swoje życie po tejże zmianie, ale nie jestem przekonana, że wtedy byłoby lepiej niż jest obecnie. Mogłabym zrobić coś, aby te moje życie przestało być takie puste. Tak, puste, bo chociaż teraz mam pozornie wszystko, odczuwam te dziwne uczucie, które w moim mniemaniu niesie miano pustki. Nie wiem sama, co mogłoby sprawić, aby było inaczej. Może postawiłabym na większy rozwój swoich zdolności?Albo starała się być lepszym człowiekiem i czyniła więcej dobra? Albo jedno i drugie? Ale na samym początku starałabym się polubić swoją osobę i być milsza dla innych, bo zmiana życia to też zmiana swojego postępowania wobec siebie i innych osób.

Co bym zmieniła, gdyby dano mi drugą szansę? Oczami wyobraźni widzę już swoje życie po tejże zmianie, ale nie jestem przekonana, że wtedy byłoby lepiej niż jest obecnie. Mogłabym zrobić coś, aby te moje życie przestało być takie puste. Tak, puste, bo chociaż teraz mam pozornie wszystko, odczuwam te dziwne uczucie, które w moim mniemaniu niesie miano pustki. Nie wiem sama,...

Gdybym miała taką szansę, nie pozwoliła bym kiedyś, gdzieś wmówić sobie, że jestem nic nie warta...

Zmusiła bym się do podjęcia odważnych decyzji, których kiedyś bałam się podjąć...

Zaczerpnęłam bym z życia to wszystko, co życie mi dawało.

Szkoda, że nie mam tej szansy.

Nie było by mnie tu, nie siedziała bym na tym strasznie niewygonym krześle, i nie liczyła bym na to, że to co teraz piszę komuś w ogóle się spodoba.

Gdybym miała taką szansę, nie pozwoliła bym kiedyś, gdzieś wmówić sobie, że jestem nic nie warta...

Zmusiła bym się do podjęcia odważnych decyzji, których kiedyś bałam się podjąć...

Zaczerpnęłam bym z życia to wszystko, co życie mi dawało.

Szkoda, że nie mam tej szansy.

Nie było by mnie tu, nie siedziała bym na tym strasznie niewygonym krześle, i nie liczyła bym na to,...

Nie byłem małym dzieckiem, nie byłem nawet nastolatkiem z umysłem zamroczonym hormonami. Dwudziestosiedmioletni chłop niestety nie ma się czym usprawiedliwić, no, z wyjątkiem własnej głupoty.
Jeśli los dałby mi drugą szansę, nie pozwoliłbym jej odejść. Nie zatrzasnąłbym drzwi, gdybym wiedział, że następnego dnia będzie miała wylew.
Nigdy nie wybaczę sobie tego, że odszedłem od Matki bez możliwości powrotu. Umierając, słyszała trzask zamykanych drzwi, pchanych moim gniewem.
Mamo, nigdy w życiu nie miałem nawet w połowie tak wielkich wyrzutów sumienia. Nigdy nie czułem tak przeraźliwego smutku. Słowa są na nic - Ty jedyna wiesz, jak się czuje Twoje dziecko.
Nienawidzę siebie za to, że rozumiem to dopiero teraz, kiedy odeszłaś. Nienawidzę siebie, i gdybym miał klepsydrę czasu, przestawiłbym ją bez wahania.
Zdobyłbym dla Ciebie chociaż jeden dzień więcej.

Nie byłem małym dzieckiem, nie byłem nawet nastolatkiem z umysłem zamroczonym hormonami. Dwudziestosiedmioletni chłop niestety nie ma się czym usprawiedliwić, no, z wyjątkiem własnej głupoty.
Jeśli los dałby mi drugą szansę, nie pozwoliłbym jej odejść. Nie zatrzasnąłbym drzwi, gdybym wiedział, że następnego dnia będzie miała wylew.
Nigdy nie wybaczę sobie tego, że...

Gdybym miała szansę na zmianę w swoim życiu to chciałabym mieć więcej pewności siebie. W wielu sytuacjach mi jej brakuje i przez to nie wszystko mi wychodzi tak jak planuje. Nie wierzę w siebie, bo po co skoro i tak temu nie podołam, bywa czasem tak, że za bardzo biorę do siebie opinie innych, ale z tym jest już lepiej bo robię to co uważam za słuszne. Czasu się nie cofnie, jedyne co mogę zrobić to budować swoją pewność siebie i nie tracić poczucia własnej wartości.

Gdybym miała szansę na zmianę w swoim życiu to chciałabym mieć więcej pewności siebie. W wielu sytuacjach mi jej brakuje i przez to nie wszystko mi wychodzi tak jak planuje. Nie wierzę w siebie, bo po co skoro i tak temu nie podołam, bywa czasem tak, że za bardzo biorę do siebie opinie innych, ale z tym jest już lepiej bo robię to co uważam za słuszne. Czasu się nie cofnie,...

Zawsze kiedy poniesiemy porażkę, mówimy że szkoda, że nie możemy cofnąć czasu. To jest kłamstwo, ponieważ nasze życie polega na uczeniu się na błędach, a skąd moglibyśmy wiedzieć czy coś zrobiliśmy źle jak nie z własnych doświadczeń. Miło móc sobie wyobrażać, co byśmy robili jakbyśmy dostali drugą szansę, ale jest to tylko iluzja, kiedy nie jesteśmy wstanie się pogodzić z rzeczywistością i myśleć o przyszłość, a nie przeszłości. Człowiek z założenia się myli, czym by było nasze życie gdyby wszyscy byli perfekcyjni?! My tak naprawdę nie marzymy o cofnięciu czasu, tylko pozbycia się konsekwencji jakie ta decyzja pociągnęła za sobą.

Zawsze kiedy poniesiemy porażkę, mówimy że szkoda, że nie możemy cofnąć czasu. To jest kłamstwo, ponieważ nasze życie polega na uczeniu się na błędach, a skąd moglibyśmy wiedzieć czy coś zrobiliśmy źle jak nie z własnych doświadczeń. Miło móc sobie wyobrażać, co byśmy robili jakbyśmy dostali drugą szansę, ale jest to tylko iluzja, kiedy nie jesteśmy wstanie się pogodzić z...

Ja w swoim życiu zmieniłabym tylko jedną rzecz. Odwagę. Straciłam w życiu wiele okazji przez to, że nie byłam wystarczająco odważna. Nie myślałam o sobie, ale o tym, jak zareagują inni. Czy ich nie obrażę, nie sprawię im przykrości, nie stracę.
Nie byłam wystarczająco odważna, żeby powiedzieć, nie wyjadę z miasta, bo nie chcę studiować tu, gdzie mam dom. Nie byłam wystarczająco odważna, żeby zrezygnować z pracy, w której zasady ustalała diaboliczna szefowa. Nie byłam wystarczająco odważna, żeby zrezygnować ze związku, który i tak przetrwał tylko kolejne dwa lata i skończył się hukiem tak dużym, że do tej pory dzwoni mi w uszach.
Ale to są sprawy z dalekiej przeszłości. Bo w pewnym momencie życia przyszła do mnie odwaga. I zrobiłam wiele odważnych rzeczy, dzięki którym jestem szczęśliwa. Kto wie, czy doceniałabym je tak bardzo, gdyby odwaga przyszła do mnie wcześniej. Przed wielkim hukiem.

Ja w swoim życiu zmieniłabym tylko jedną rzecz. Odwagę. Straciłam w życiu wiele okazji przez to, że nie byłam wystarczająco odważna. Nie myślałam o sobie, ale o tym, jak zareagują inni. Czy ich nie obrażę, nie sprawię im przykrości, nie stracę.
Nie byłam wystarczająco odważna, żeby powiedzieć, nie wyjadę z miasta, bo nie chcę studiować tu, gdzie mam dom. Nie byłam...

Gdybym dostała od losu drugą szansę, to szanowałabym moją mamę o wiele mocniej niż dotychczas, bo dopiero po latach zdałam sobie sprawę, że dała mi wszystko co tylko mogła i że kocha mnie bezgranicznie...

Gdybym dostała od losu drugą szansę, to szanowałabym moją mamę o wiele mocniej niż dotychczas, bo dopiero po latach zdałam sobie sprawę, że dała mi wszystko co tylko mogła i że kocha mnie bezgranicznie...

Druga szansa.. Najlepiej byłoby się urodzić jeszcze raz i przeżywać wszystko od początku. Przy każdym zdarzeniu , które było nie takie , mieć miała wizję jaką decyzję się wcześniej podjęło i jakie były jej konsekwencje. Uchroniło by nas to przed wieloma problemami , smutkami i nieprzyjemnymi sytuacjami.
Jak dziś pamiętam kiedy wywróciłam kwietnik mając 8 lat. Skłamałam wtedy po raz pierwszy. Pamiętam zawód w oczach mojej mamy, która od razu mnie przejrzała.
Ale myśląc o tym inaczej... decyzje podjęte kiedyś ukształtowały osobę jaką jestem teraz. Dochodzę więc do wniosku , że choć to kuszące, nie chciałabym NIC zmieniać. Dlaczego?
Wyciągając rękę do dawnej przyjaciółki , nie poznałabym dziewczyny , z którą przyjaźnię się obecnie. Jakaż to by była ogromna strata!Kocham ją przecież całym sercem. Ominęłoby mnie wiele chwil , które z nią przeżyłam i które dały nam tyle radości.
Kocham swoje życie takie jakim jest TERAZ. Błędy się zdarzyły i zdarzą się jeszcze. Ale trzeba żyć dalej i nie zadręczać się myślami ''co by było gdyby''.

Druga szansa.. Najlepiej byłoby się urodzić jeszcze raz i przeżywać wszystko od początku. Przy każdym zdarzeniu , które było nie takie , mieć miała wizję jaką decyzję się wcześniej podjęło i jakie były jej konsekwencje. Uchroniło by nas to przed wieloma problemami , smutkami i nieprzyjemnymi sytuacjami.
Jak dziś pamiętam kiedy wywróciłam kwietnik mając 8 lat. Skłamałam...

NIE praktykowałabym asekuracyjnych zachowań. Korzystałabym z każdej minuty życia. Zminimalizowałabym ilość przykrych zdarzeń które mnie spotkały, a w konsekwencji nie bałabym się niczego (może poza żulami w ciemnej bramie w nocy w centrum miasta). Skupiałabym się tylko na pozytywach. PESYMIZM BYŁBY MI OBCY - NAJWAŻNIEJSZE! Nie byłoby godziny w której bym się nie śmiała - no może poza nocą kiedy śpię. Zawsze mówiłabym otwarcie co myślę. Nigdy nie zastanawiałabym się nad tym co myślą o mnie inni, a zwłaszcza obcy.
Kochałabym siebie. Nie ukrywałabym własnych emocji.
Zmieniłabym dużo, chociaż na te zmiany nigdy nie jest za późno!

NIE praktykowałabym asekuracyjnych zachowań. Korzystałabym z każdej minuty życia. Zminimalizowałabym ilość przykrych zdarzeń które mnie spotkały, a w konsekwencji nie bałabym się niczego (może poza żulami w ciemnej bramie w nocy w centrum miasta). Skupiałabym się tylko na pozytywach. PESYMIZM BYŁBY MI OBCY - NAJWAŻNIEJSZE! Nie byłoby godziny w której bym się nie śmiała - no...