Szacunek jest fundamentem każdego udanego związku

Sama miłość nie wystarczy. Pożądanie to również za mało, aby zbudować romantyczną relację, która ma trwać dłużej niż jedną noc, jeden tydzień, czy jeden miesiąc. Jeśli nie szanujemy partnera czy partnerki, w każdym możliwym znaczeniu tego słowa, nie będzie nam się układało w związku. Szacunek ma bowiem nie tylko do czynienia z akceptacją odmiennego zdania. Ten czasownik oznacza również ochronę przed zniszczeniem lub nadmiernym zużyciem i nie chodzi tutaj jedynie o rzeczy materialne! Cierpliwość również ulega wyczerpaniu, uczucia mogą się zużyć, a tym samym ulegają zagładzie najpiękniejsze i głębokie romantyczne afekty do drugiej osoby. Szanować kogoś, to znaczy zwracać uwagę na jego/jej potrzeby, rozmawiać ze sobą o tym, co lubimy, czego wolelibyśmy unikać. To również wyjaśnienie sobie kwestii, co tak naprawdę każda ze stron rozumie pod pojęciem „romantyczny”, bo mogą to być naprawdę dwa całkowicie odmienne punkty widzenia. Dlatego apeluję raz jeszcze: szanujmy się wzajemnie!

Szacunek jest fundamentem każdego udanego związku

Sama miłość nie wystarczy. Pożądanie to również za mało, aby zbudować romantyczną relację, która ma trwać dłużej niż jedną noc, jeden tydzień, czy jeden miesiąc. Jeśli nie szanujemy partnera czy partnerki, w każdym możliwym znaczeniu tego słowa, nie będzie nam się układało w związku. Szacunek ma bowiem nie tylko do...

Gdybym mogła udzielić wszystkim ludziom na świecie jednej porady dotyczącej budowania romantycznych relacji, to byłoby to to, aby być dla siebie dobrym i wyrozumiałym. Szacunek i akceptacja drugiej osoby takiej, jaką jest, potrafi zdziałać cuda i zbudować mocne podwaliny każdego związku! A to już prosta droga do sukcesu i do wspólnego, pięknego życia!

Gdybym mogła udzielić wszystkim ludziom na świecie jednej porady dotyczącej budowania romantycznych relacji, to byłoby to to, aby być dla siebie dobrym i wyrozumiałym. Szacunek i akceptacja drugiej osoby takiej, jaką jest, potrafi zdziałać cuda i zbudować mocne podwaliny każdego związku! A to już prosta droga do sukcesu i do wspólnego, pięknego życia!

Robercie,
Uważasz się za speca od budowania związków. Twoje poczytne dzieła niemal wyliczają zasady poprawnych relacji. Miliony sprzedanych egzemplarzy. Tłumy fanów, pieniądze na koncie. A wiesz kim tak naprawdę jesteś? HIPOKRYTĄ. Mówisz o wzajemnym szacunku, a sam go nie okazujesz. Pamiętasz ostatnie święta u moich rodziców: wydarłeś się na mnie nie patrząc na siedzącą przy stole rodzinę. Uznałeś, że czepiam się do Ciebie, bo poprosiłam Cię o pomoc w kuchni, a Ty musiałeś odpocząć. Ja po prostu chciałam żebyś pomógł mi w przygotowaniach. Albo pamiętasz jak obraziłeś się na mnie, gdy na weselu mojego przyjaciela zwróciłam Ci uwagę, że ciągle pijesz i palisz zupełnie o mnie nie dbając. Wiesz jak się czułam siedząc sama przy stoliku, gdy inni się dobrze bawili? I Twoje pogardliwe: "Wobec tego uznajmy, że przyszliśmy osobno". Pamiętasz ten dzień, gdy miałeś wolne i odwiedziłam Cię po pracy? Obiecałeś zrobić obiad, ale zadzwoniłeś żebym zrobiła zakupy, bo bez sensu żebyś szedł do sklepu skoro i tak ja będę na mieście. Po ośmiu godzinach pracy przyszłam do Ciebie z siatami zakupów i czekałam półtorej godziny aż zrobisz jedzenie, bo przecież na parze jest zdrowiej,a Ty jesteś fit. Albo jak na kolejnej alkoholowej libacji z Twoimi znajomymi zagroziłam, że to koniec jak wypijesz jeszcze kieliszek, a Ty obiecałeś nie pić. Po chwili piłeś.
Robercie, nie szanowałeś mnie nigdy. Byłam dla Ciebie dodatkiem, który miał poprawiać Twój wizerunek. Szczęśliwy związek, kolejne sprzedane książki. To koniec. Podstawą związku jest szacunek,a ja go nie otrzymałam.
Twoja była już dziewczyna
Ogarbejbe.

Robercie,
Uważasz się za speca od budowania związków. Twoje poczytne dzieła niemal wyliczają zasady poprawnych relacji. Miliony sprzedanych egzemplarzy. Tłumy fanów, pieniądze na koncie. A wiesz kim tak naprawdę jesteś? HIPOKRYTĄ. Mówisz o wzajemnym szacunku, a sam go nie okazujesz. Pamiętasz ostatnie święta u moich rodziców: wydarłeś się na mnie nie patrząc na siedzącą...

Nie bać się i niczego nie żałować. Każda porażka, każde złamanie serca i rozczarowanie jest nam równie potrzebne co szczęśliwe momenty. Uczy nas jak być szczęśliwym i jak szczęście docenić. Życie jest po to, żeby upadać i podnosić się, ale cały czas iść naprzód i uczyć się. Stanie w miejscu z obawy przed byciem nieszczęśliwym na pewno nie sprawi, że będzie się szczęśliwym. Bo nawet jeśli jakoś nas znajdzie, to my - bez możliwości porównania go - nie rozpoznamy go, i nie docenimy.

Nie bać się i niczego nie żałować. Każda porażka, każde złamanie serca i rozczarowanie jest nam równie potrzebne co szczęśliwe momenty. Uczy nas jak być szczęśliwym i jak szczęście docenić. Życie jest po to, żeby upadać i podnosić się, ale cały czas iść naprzód i uczyć się. Stanie w miejscu z obawy przed byciem nieszczęśliwym na pewno nie sprawi, że będzie się szczęśliwym....

Wielu z nas na różnych etapach życia, mniej lub bardziej doświadczonych w zakresie relacji damko-męskich zastanawia się czy istnieje klucz, pewnego rodzaju uniwersalna zasada warunkująca zbudowanie trwałej i owocnej romantycznej relacji. Mimo tego, że niewątpliwie istnieje wiele jej rodzajów, a jej charakter zależy od naszych oczekiwań, jest kilka czynników, nad którymi powinniśmy się pochylić. Pierwszym warunkiem jest wyzbycie się wyżej wspomnianych oczekiwań względem naszego partnera. Nie istnieje bowiem rozczarowanie bez wydumanych wcześniej oczekiwań. A nikt przecież nie lubi rozczarowań. Owszem, otaczające nas komedie romantyczne lub mocno wyidealizowane opowieści przyjaciół są pięknymi obrazami. Lecz rzadko słyszymy w nich o wszelkiego rodzaju kłótniach, niepowodzeniach. Nie wiemy też jak wygląda relacja ulubionych bohaterów komedii romantycznej po zwieńczającym film "wielkim pocałunku". Stąd bierze się nasze wyobrazenie o idealnej i nieskazitelnej w każdym calu relacji. Lecz wyobrażenia te weryfikuje codzienność i wtedy znajdujemy się w potrzasku, tak zwanej pułapce własnych oczekiwań. Doceniajmy więc małe rzeczy, wsparcie w drugiej osobie i zaufanie, jakim ją darzymy. Zaufanie to powinno stać się fundamentem otwierającym furtkę do porzucenia w obecności ukochanej osoby masek, które tak bardzo lubimy w codziennym życiu przybierać, pokazując swoją duszę w negliżu razem z wszystkimi słabościami i zmartwieniami. Bądźmy sobą.

Wielu z nas na różnych etapach życia, mniej lub bardziej doświadczonych w zakresie relacji damko-męskich zastanawia się czy istnieje klucz, pewnego rodzaju uniwersalna zasada warunkująca zbudowanie trwałej i owocnej romantycznej relacji. Mimo tego, że niewątpliwie istnieje wiele jej rodzajów, a jej charakter zależy od naszych oczekiwań, jest kilka czynników, nad którymi...

A ja nawiążę do książkiWielka mistyfikacja[bookLink]71985|Wielka mistyfikacja[/bookLink].
Na pierwszy rzut oka Sylwia ma bajkowe życie. Piękny dom, przystojny mąż, dużo pieniędzy i czasu na ich wydawanie. Niejedna kobieta zazdrościłaby jej tego wszystkiego. Jednak ona nie jest do końca szczęśliwa. Brakuje jej namiętności, porywów uczuć. Nie wie jak podsycić ogień w swoim związku. Ja pomyślałam sobie o niej w pierwszej chwili: "Kobieto, masz wszystko i wymyślasz głupoty. Zapisz się na jogę, zacznij robić swetry na drutach, bo masz za dużo czasu i w głowie ci się poprzewracało." Okazało się jednak, że niesprawiedliwie oceniłam bohaterkę. Szybko odkrywamy, że jej mąż ma romans. Początkowo Sylwia jest załamana. Jednak szybko wpada na iście szatański pomysł. Nawiązuje kontakt z kochanką męża i postanawiają zamienić się rolami. Tak. Okazuje się, że metresa męża wygląda tak samo jak Sylvia w młodości. O dziwo konspiracja się udaje. Mąż, który początkowo chciał zerwać z kochanką, zaczyna dostrzegać w niej coś co mu na zerwanie nie pozwala. Z drugiej strony nie wie co wstąpiło w jego żonę. Dlaczego dom nie jest zorganizowany jak dawniej.
Oczywiście wszystko to fikcja literacka. W prawdziwym życiu ciężko byłby zorganizować taką mistyfikację. Z książki płynie jednak mądra nauka dla wszystkich. W codziennych sprawach zastanówmy się ile daje nam partner. Czy te rzekomo błahe sprawy jak wyprane skarpetki, czy odetkany zlew nie dają nam poczucia szczęścia i stabilizacji.

[w odpowiedzi wykorzystałam fragment mojej własnej recenzji tej książki]

A ja nawiążę do książkiWielka mistyfikacja[bookLink]71985|Wielka mistyfikacja[/bookLink].
Na pierwszy rzut oka Sylwia ma bajkowe życie. Piękny dom, przystojny mąż, dużo pieniędzy i czasu na ich wydawanie. Niejedna kobieta zazdrościłaby jej tego wszystkiego. Jednak ona nie jest do końca szczęśliwa. Brakuje jej namiętności, porywów uczuć. Nie wie jak podsycić ogień w swoim...

Najlepszą radą jest szczera dbałość o relację. W sumie niezależnie od tego, czy to relacja rodzinna, przyjacielska czy partnerska - trzeba o nią dbać. Do ciekawej refleksji skłaniają nas flagowe święta - rocznice, Walentynki czy konkretne "dni" (kobiet, mężczyzn, itp.). W takie dni większość ludzi jest szczególnie wrażliwa na drugą osobę, wręcz przesadnie wrażliwa. A kocha się codziennością. Przytuleniem, werbalizowaniem uczuć czy gestami w postaci przygotowania śniadania do łóżka, gdy druga osoba jeszcze śpi. Może dla większości zaawansowanych związków to zbytni romantyzm, ale czy nie o to właśnie chodzi w miłości, żeby tworzyć dla ukochanej osoby swoistego nieba na ziemi? Nie oczekujmy niczego od drugiego człowieka lecz dawajmy z siebie wszystko. Zobaczymy wtedy, jak wiele szczęścia możemy dzięki temu osiągnąć, widząc radość partnera.

Najlepszą radą jest szczera dbałość o relację. W sumie niezależnie od tego, czy to relacja rodzinna, przyjacielska czy partnerska - trzeba o nią dbać. Do ciekawej refleksji skłaniają nas flagowe święta - rocznice, Walentynki czy konkretne "dni" (kobiet, mężczyzn, itp.). W takie dni większość ludzi jest szczególnie wrażliwa na drugą osobę, wręcz przesadnie wrażliwa. A kocha...

Nie zmieniaj a akceptuj

Nie zmieniaj a akceptuj

Słuchać. Gdyby ludzie wzajemnie się słuchali, byłoby o wiele mniej drobnych niedopowiedzeń, które niczym śniegowa kula zmiatają w końcu z powierzchni Ziemi mnóstwo związków.
Słuchać wtedy, kiedy on mędzi o taktyce ukochanej drużyny piłkarskiej i planach wybrania się na jej mecz (no dobrze, może nieco selektywnie: bardziej o planach wyjazdowych, które można pożenić ze wspólną wycieczką, może nieco mniej uważnie o roszadach zawodników, ale nadal - SŁUCHAĆ). Słuchać wtedy, kiedy ona ględzi bez końca o wymarzonej palecie do makijażu (mniej o kolorach - bo przecież wszystkie są takie same - ale bardziej w kontekście potencjalnego prezentu. Niemniej jednak - SŁUCHAĆ).
Nie mówić do siebie, ale ze sobą rozmawiać. I zalewać uczuciem w tych drobnych, pozornie niewiele znaczących gestach zaklętych w słowach: "zadzwoń, jak dojedziesz na miejsce", "zapnij pasy", "zobaczyłem to i od razu o Tobie pomyślałem, więc Ci kupiłem". Słowa mają wielką moc, o ile są właściwie użyte. Wysłuchane. I zrozumiane.

Słuchać. Gdyby ludzie wzajemnie się słuchali, byłoby o wiele mniej drobnych niedopowiedzeń, które niczym śniegowa kula zmiatają w końcu z powierzchni Ziemi mnóstwo związków.
Słuchać wtedy, kiedy on mędzi o taktyce ukochanej drużyny piłkarskiej i planach wybrania się na jej mecz (no dobrze, może nieco selektywnie: bardziej o planach wyjazdowych, które można pożenić ze...