Większość w samotną podróż udałoby się do jakiejś głuszy, ale nie ja. Nie lubię samotności, nawet zakupów nie lubię robić sama, a co dopiero gdzieś podróżować. Jeśli musiałabym już wyjechać gdzieś sama na pewno nie byłoby to jakieś spokojne, odludne miejsce, a centrum dużego miasta. Może być Wrocław, Kraków, Warszawa albo któraś z europejskich stolic np. Paryż, Londyn, Madryt...
Korzystałabym w tedy z życia, chodziła do teatrów, opery, kin, salonów SPA, odwiedzałabym muzea, zoo. Odwiedziłabym siłownię, ściankę wspinaczkową, park trampolin. Poszłabym na zajęcia fitness, tańca.
Spróbowałabym wszystkiego na co miałabym ochotę. Jednym słowem szalałabym. Żeby tylko jeszcze moje fundusze były niczym nie ograniczone...

Większość w samotną podróż udałoby się do jakiejś głuszy, ale nie ja. Nie lubię samotności, nawet zakupów nie lubię robić sama, a co dopiero gdzieś podróżować. Jeśli musiałabym już wyjechać gdzieś sama na pewno nie byłoby to jakieś spokojne, odludne miejsce, a centrum dużego miasta. Może być Wrocław, Kraków, Warszawa albo któraś z europejskich stolic np. Paryż, Londyn,...

Na samotną wędrówkę wybrałabym się do Paryża, śladami wspaniałych powieści Patricka Modiano. Opisywane przez niego uliczki, zakamarki i place pozwoliłyby mi na chwilę zapomnieć o szarej rzeczywistości i znanych na pamięć kolorach przystanków autobusowych, które przypominają o tym, że żyje się teraz „w tłumie”. Chociaż Paryża nigdy nie widziałam, to dzięki książkom tego autora mam do tego miasta pewien sentyment. Dzięki Modiano mogłabym na takiej samotnej przygodzie poznać na swój sposób każdy centymetr miejsca kojarzonego głównie ze znanymi atrakcjami turystycznymi, odkryć i zobaczyć bliżej to, czego inni „niewtajemniczeni” nie widzieli. Byłabym samotną podróżującą po uliczkach, których być może nikt poza mną by wtedy nie odwiedzał. Z książką w ręce sprawdzałabym, czy ten Paryż, który wydaje mi się, że znam z powieści, jest taki, jakim go sobie dzięki słowom wyobrażam. Nigdy tam nie byłam, a to właśnie tam tęsknię i tam chciałabym się znaleźć podczas mojej samotnej podróży.

Na samotną wędrówkę wybrałabym się do Paryża, śladami wspaniałych powieści Patricka Modiano. Opisywane przez niego uliczki, zakamarki i place pozwoliłyby mi na chwilę zapomnieć o szarej rzeczywistości i znanych na pamięć kolorach przystanków autobusowych, które przypominają o tym, że żyje się teraz „w tłumie”. Chociaż Paryża nigdy nie widziałam, to dzięki książkom tego...

Samotna podróż? Nie trzeba daleko wyjeżdżać. Na refleksję swoją życiową wybrałabym się w nasze dzikie Bieszczady. Tutaj na prawdę można zregenerować swój umysł i ciało.

Już w dzieciństwie pokochałam urok Bieszczad- piękno przyrody, ciszę, dzikość i wyjątkowość tego miejsca. Tutaj można naładować swoje baterie. Tutaj można zacząć wszystko od nowa. Tutaj magia jest wszędzie!

Samotna podróż? Nie trzeba daleko wyjeżdżać. Na refleksję swoją życiową wybrałabym się w nasze dzikie Bieszczady. Tutaj na prawdę można zregenerować swój umysł i ciało.

Już w dzieciństwie pokochałam urok Bieszczad- piękno przyrody, ciszę, dzikość i wyjątkowość tego miejsca. Tutaj można naładować swoje baterie. Tutaj można zacząć wszystko od nowa. Tutaj magia jest wszędzie!

Jest jedno miejsce, do którego wzdycham od samego dzieciństwa. Sam nie wiem dlaczego to właśnie Syberia od najmłodszych lat stanowi dla mnie największe podróżnicze wyzwanie, którego realizacja przesuwa się, niestety, z roku na rok… Syberia jest dla mnie miejscem magicznym,biorąc pod uwagę jej położenie, niezmierzalność, wielokulturowość i autentyczność. Dla zdecydowanej większości Syberia rodzi dwa skojarzenia: zimno i łagry, ale dla mnie to miejsce znaczy wiele więcej. Rosyjski Daleki Wschód wydaje mi się idealnym miejscem na samotną podróż, podczas której będzie można w spokoju zastanowić się nad samym sobą, ucząc się przy tym szacunku do natury i dziedzictwa kulturowego tamtych stron. Oczywiście, nie chodzi mi tu o często powielaną w filmach samotną ucieczkę z obozu koncentracyjnego przez ośnieżone bezdroża, tylko o normalną wiosenno-letnią podróż do najważniejszych w tamtym rejonie miejsc, z Bajkałem na czele. Podobno samą atrakcją samą w sobie jest już podróż koleją transsyberyjską z Moskwy do Irkucka lub dalej aż do Władywostoku, choć w tym przypadku na spokojną kontemplację raczej nie ma szans (za to nieformalne nawiązywanie ponadnarodowych przyjaźni, jak najbardziej :) Tak czy siak, mam na karku trzydziestkę, a mniej więcej już od 23 lat Syberia mną zawładnęła, dlatego liczę na to, że już niedługo wszystkie opisane wyżej doznania poznam na własnej skórze.

Jest jedno miejsce, do którego wzdycham od samego dzieciństwa. Sam nie wiem dlaczego to właśnie Syberia od najmłodszych lat stanowi dla mnie największe podróżnicze wyzwanie, którego realizacja przesuwa się, niestety, z roku na rok… Syberia jest dla mnie miejscem magicznym,biorąc pod uwagę jej położenie, niezmierzalność, wielokulturowość i autentyczność. Dla zdecydowanej...

Jeśli miałabym się udać w samotną podróż to nie tylko miejsce, ale czas i pogoda byłaby ważna.

Oczarowana opowieścią od pasażera z pociągu, zamarzyłam przeżyć to samo. Późna jesień i ogarniający chłód w całym kraju. Samotny spacer na jednej z piaszczystych plaż bałtyckich. W czasie jednych z najbardziej wietrzysz i porywczych wiatrów w kraju.

Szalone?
Właśnie wtedy można by poczuć taką potęgę przyrody. Pozwala to też poczuć, co to znaczy być zdanym tylko na siebie.
Strach i racjonalne myślenie odwodzą mnie od tego pomysłu, ale te marzenie wciąż tkwi w mojej duszy.
Ah, ale czemu Polska plaża? Bo tym wszystkim mogłabym szybko czmychnąć do znajomych mi stron, odczuć dumę, ale też poczuć się swojsko.

Jeśli miałabym się udać w samotną podróż to nie tylko miejsce, ale czas i pogoda byłaby ważna.

Oczarowana opowieścią od pasażera z pociągu, zamarzyłam przeżyć to samo. Późna jesień i ogarniający chłód w całym kraju. Samotny spacer na jednej z piaszczystych plaż bałtyckich. W czasie jednych z najbardziej wietrzysz i porywczych wiatrów w kraju.

Szalone?
Właśnie wtedy...

Puste plaże lazurowe owiane nocą.

W samotną podróż biorę pod pachę swoją poduszkę i ruszam rześkim krokiem przed siebie.
Gdzie mnie nogi zaprowadzą tego nie wiem i nie będę wiedzieć.
Czy to będzie góra niezmierzona? Czy pole usiane słonecznikiem?
Nie wiem, lecz jestem pewna, że wyobraźnia jest tu przeciwnikiem.
Znajdę takie miejsce dla siebie, gdzie na zimnym piasku usiądę, uśmiechnę się i powiem,
żem szczęśliwa, żem spełniona, przenosząc wzrok wysoko na niebo zadzierając głowę.
Pusta plaża, a na niej ja wypatrująca w gwiazdach natchnienia.
A wokół cisza, spokój, które potrzebne są do serca ukojenia.

Puste plaże lazurowe owiane nocą.

W samotną podróż biorę pod pachę swoją poduszkę i ruszam rześkim krokiem przed siebie.
Gdzie mnie nogi zaprowadzą tego nie wiem i nie będę wiedzieć.
Czy to będzie góra niezmierzona? Czy pole usiane słonecznikiem?
Nie wiem, lecz jestem pewna, że wyobraźnia jest tu przeciwnikiem.
Znajdę takie miejsce dla siebie, gdzie na zimnym piasku...

Mimo, iż kocham góry to na samotną wędrówkę wybrałabym jeziora!
Cisza, spokój, szum wody, piękne jezioro i żaglówki. Idealne miejsce by się wyciszyć, pomyśleć, rozważyć życie i wszelkie decyzje. Właśnie w takim klimacie byłoby cudownie spędzić czas, wśród śpiewu ptaków, słońca, odpoczywając i podziwiając piękne widoki. Nikt nie krzyczy, nigdzie nam się nie spieszy. Idealny klimat do samotnych wędrówek!

Mimo, iż kocham góry to na samotną wędrówkę wybrałabym jeziora!
Cisza, spokój, szum wody, piękne jezioro i żaglówki. Idealne miejsce by się wyciszyć, pomyśleć, rozważyć życie i wszelkie decyzje. Właśnie w takim klimacie byłoby cudownie spędzić czas, wśród śpiewu ptaków, słońca, odpoczywając i podziwiając piękne widoki. Nikt nie krzyczy, nigdzie nam się nie spieszy. Idealny...

Kuba A dokładnie Hawana :)
A dlaczego? Może dlatego, że miłością do tego kraju zaraziłam się oglądając Dirty Dancing :)
A teraz tak bardziej metorycznie.
Myślę, że to taki typ kraju w którym można nabrać dystansu. Kubańczycy i ich muzyka wydają mi się być takie wolne A zarazem tak bardzo waleczne. Myślę, że pomoimo pobytu samej w obcym kraju to właśnie tam nie czuła bym się samotna będąc sama i uzmysłowiła bym sobie, że moje życie jest w moich rękach i najważniejsze to być Szczęśliwym i zdrowym człowiekiem A reszta się ułoży na pewno ❤🌷

Kuba A dokładnie Hawana :)
A dlaczego? Może dlatego, że miłością do tego kraju zaraziłam się oglądając Dirty Dancing :)
A teraz tak bardziej metorycznie.
Myślę, że to taki typ kraju w którym można nabrać dystansu. Kubańczycy i ich muzyka wydają mi się być takie wolne A zarazem tak bardzo waleczne. Myślę, że pomoimo pobytu samej w obcym kraju to właśnie tam nie czuła bym się...

Byłby to wyjazd nad morze, uwielbiam tam jeździć. Nigdy nie byłam sama, zawsze z kimś ale kiedyś marzyłam o pojechaniu w samotności, może kiedyś pojadę ;) Kocham polskie morze, uwielbiam kąpać się w nim, czy choćby boso chodzić wzdłuż plaży. To mnie releksuje. Jak tylko mogę podczas urlopu wyjeżdżamy, często jest to Kołobrzeg ale i okoliczne miejscowości. Kocham to i zawsze będę tam powracać.

Byłby to wyjazd nad morze, uwielbiam tam jeździć. Nigdy nie byłam sama, zawsze z kimś ale kiedyś marzyłam o pojechaniu w samotności, może kiedyś pojadę ;) Kocham polskie morze, uwielbiam kąpać się w nim, czy choćby boso chodzić wzdłuż plaży. To mnie releksuje. Jak tylko mogę podczas urlopu wyjeżdżamy, często jest to Kołobrzeg ale i okoliczne miejscowości. Kocham to i zawsze...

Syberia.
Chciałabym poznać tę mroźną krainę. Zobaczyć miejsce, które zbudowali własnymi rękami zesłańcy. Odnaleźć resztki polskich rodzin.
Zobaczyć tajgę i tundrę. Zamarznięte miasta, zamarznięte serca.
Od zawsze ciągnęło mnie w mroźne rejony, kocham śnieg i zimę. I tak np mroźna Skandynawia wydaje mi się taka "jak z obrazka", cukierkowata i... cywilizowana. Z to Syberia... Kraina lodu, chłodu, niesprawiedliwości. Oblaną krwią, okupiona trupami, ludzkim cierpieniem, strachem, bólem. Piękna i niegościnna, niebezpieczna i kusząca. To właśnie tam chciałabym pojechać. By samotnie kontemplować to wszystko, co dokonało się na jej ziemiach. Dotykać kory drzew, które widziały historię. Uciekać przed wielkim mrozem. Szukać śladów po ludziach wysłanych na pewną śmierć. By pamiętać i przywieźć wspomnienia dla innych.

Syberia.
Chciałabym poznać tę mroźną krainę. Zobaczyć miejsce, które zbudowali własnymi rękami zesłańcy. Odnaleźć resztki polskich rodzin.
Zobaczyć tajgę i tundrę. Zamarznięte miasta, zamarznięte serca.
Od zawsze ciągnęło mnie w mroźne rejony, kocham śnieg i zimę. I tak np mroźna Skandynawia wydaje mi się taka "jak z obrazka", cukierkowata i... cywilizowana. Z to...