Nieprawdopodobna była jedna z sytuacji, w której całkiem niedawno uczestniczyłam. Byłam na weselu, które mogłoby posłużyć jako przykład parodii weselnej. Na początku wszystko było ok: błogosławieństwo, kościół, goście weselni. Impreza w remizie na około 80 osób, na stołach ceraty i plastikowe naczynia, na talerzach danie główne: kanapki z żółtym serem, a w salaterkach deser: budyń. Bez komentarza..

Nieprawdopodobna była jedna z sytuacji, w której całkiem niedawno uczestniczyłam. Byłam na weselu, które mogłoby posłużyć jako przykład parodii weselnej. Na początku wszystko było ok: błogosławieństwo, kościół, goście weselni. Impreza w remizie na około 80 osób, na stołach ceraty i plastikowe naczynia, na talerzach danie główne: kanapki z żółtym serem, a w salaterkach...

Mój wujek grał w kapeli weselnej. Najlepszą historią, jaką od niego usłyszałam była opowieść o najkrótszym koncercie w jego karierze.
Wesele trwało piętnaście minut, ponieważ okazało się, że pan młody uprawiał seks ze swoją świeżo upieczoną teściową w restauracyjnej toalecie. Na szczęście, wujkowi zapłacili jak za cały występ.

Mój wujek grał w kapeli weselnej. Najlepszą historią, jaką od niego usłyszałam była opowieść o najkrótszym koncercie w jego karierze.
Wesele trwało piętnaście minut, ponieważ okazało się, że pan młody uprawiał seks ze swoją świeżo upieczoną teściową w restauracyjnej toalecie. Na szczęście, wujkowi zapłacili jak za cały występ.

Przychodzą mi do głowy dwie anegdoty.

Zaproszono mnie na wesele, ale nie miałam wtedy partnera, więc poszłam sama. Miałam wtedy około 20-kilku lat. Tańczyłam z każdym z gości kto mnie poprosił do tańca, bo tak wypada. Nawet nie wiedziałam, że jednemu panu wpadłam w oko. Był to ojciec Panny Młodej, który też był sam na weselu, wdowiec. W pewnej chwili usiadł koło mnie żeby porozmawiać i zaproponował, że skoro oboje nie mamy partnerów do tańca to moglibyśmy wspólnie się bawić. Mnie zamurowało...Już to, że mógłby być moim ojcem to nie był taki problem jak to, że ja mam wzrostu 170 cm a on miał 150 cm wzrostu. Po tych słowach jak tylko go zobaczyłam na sali weselnej uciekałam w druga stronę. A na poprawiny to w ogóle nie poszłam udając, że źle się czuję.


Kilka lat temu odbył się ślub kuzynki. Poinformowano nas, że Msza Święta w kościele będzie później niż napisano na zaproszeniu. Więc my przyjechaliśmy gdzieś około pół godziny później niż była podana godzina a okazało się, że jakaś msza trwa. Zastanawiamy się czy to już ta Msza Ślubna czy nie? W końcu wchodzimy. Usiedliśmy z tyłu żeby nie robić zamieszania i obserwuję czy są osoby znajome. Rozglądam się, ale każdy wyfryzurowany, wymalowany, ubrany elegancko więc trudno poznać. Tym bardziej, że usiedliśmy z tyłu a wszyscy siedzieli jak najbliżej Państwa Młodych. Liczę na to, że ksiądz wypowie ich imona to będziemy wiedzieli czy dobrze trafiliśmy. Ksiądz zaczyna kazanie i bardzo często wypowiada imona Państwa Młodych z tym, że imię Panny Młodej się nie zgadza. Zaczynam się nerwowo rozglądać i myślę, że to jeszcze nie ten ślub. Ale nie wypada robić hałasu i wychodzić, więc siedzimy. W pewnej chwili podchodzi jeden z gości do księdza i mówi, że pomylił imię Panny Młodej. Ja odetchnęłam z ulgą, że na dobrym ślubie jesteśmy, ale Państwu Młodym i rodzicom nie było do śmiechu.

Przychodzą mi do głowy dwie anegdoty.

Zaproszono mnie na wesele, ale nie miałam wtedy partnera, więc poszłam sama. Miałam wtedy około 20-kilku lat. Tańczyłam z każdym z gości kto mnie poprosił do tańca, bo tak wypada. Nawet nie wiedziałam, że jednemu panu wpadłam w oko. Był to ojciec Panny Młodej, który też był sam na weselu, wdowiec. W pewnej chwili usiadł koło mnie żeby...

moja sytuacja może nosić tytuł nieogarnięta Panna Młoda.
Dzień mojego ślubu, wszystko gotowe, sukienka wisi na karniszu, ja pomalowana z fryzurą na głowie w bieliźnie siedzę i oglądam TLC (wesela cyganów) i wcinam pizze co została z dnia wczorajszego zrobienia korony.
A tu nagle trąbienie klaksonu auta ja do okna a tu Pan Młody. Przyjechali półtorej godziny za wcześnie, ja nie ubrana, w bieliźnie z pizzą w ręka.
Na szybko myłam zęby, Tata musiał mnie ubrać, a Pan Młody został wysłany z psem na spacer.

moja sytuacja może nosić tytuł nieogarnięta Panna Młoda.
Dzień mojego ślubu, wszystko gotowe, sukienka wisi na karniszu, ja pomalowana z fryzurą na głowie w bieliźnie siedzę i oglądam TLC (wesela cyganów) i wcinam pizze co została z dnia wczorajszego zrobienia korony.
A tu nagle trąbienie klaksonu auta ja do okna a tu Pan Młody. Przyjechali półtorej godziny za wcześnie, ja...

Do tej pory mi wstyd, chociaż wydarzenie to miało miejsce ponad 20 lat temu.
Byłam brzdącem, miałam zaledwie 4 latka, ale już przemawiała przeze mnie zaborczość i gotowość do walki. Uczestniczyłam w weselu mojego chrzestnego i całą imprezę bawiłam się z nowopoznaną tam dziewczynką. Biegałyśmy, tańczyłyśmy razem, dużo rozmawiałyśmy i się śmiałyśmy. Już zostałyśmy najlepszymi przyjaciółkami na całe życie, kiedy ona nagle powiedziała, że pan biorący ślub jest jej chrzestnym. Wtedy w mojej małej głowie pojawiła się myśl: „Ale jak to jej chrzestny? Przecież to mój chrzestny!”. Oskarżyłam koleżankę o kłamstwo, ona mnie popchnęła, a potem dwie kilkuletnie dziewczynki biły się na środku parkietu. Było kopanie, drapanie, plucie i obraźliwe słowa.
Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia, Wujku!

Do tej pory mi wstyd, chociaż wydarzenie to miało miejsce ponad 20 lat temu.
Byłam brzdącem, miałam zaledwie 4 latka, ale już przemawiała przeze mnie zaborczość i gotowość do walki. Uczestniczyłam w weselu mojego chrzestnego i całą imprezę bawiłam się z nowopoznaną tam dziewczynką. Biegałyśmy, tańczyłyśmy razem, dużo rozmawiałyśmy i się śmiałyśmy. Już zostałyśmy...

Rzeczywiście weselny klimat sprzyja zabawnym "aferkom", które długo się wspomina (oby wesoło!). Ja miałam okazję być na weselu syna sąsiadów wraz z całą moją rodziną. Byłam szczęśliwa, że dwóch dorosłych synów wraz z partnerkami bawi się wspólnie z nami. W czasie oczepin humory dopisywały do tego stopnia, że zabawa polegająca na bezwzględnym wykonywaniu komend (jak w wojsku) rozkręciła się na całego. Mój mąż jak zwykle chętnie uczestniczył i jako jedyny bez szemrania i zastanowienia ściągnął spodnie na komendę przed całym audytorium. ("Teraz młodzi to nie wiedzą co to wojsko"). Uciechy było co niemiara, tylko jakoś nieswojo się czułam wiedząc, że wśród weselników są potencjalne synowe... Ale w drodze z wesela wydarzyło się coś ekstra...Ja za kierownicą (mąż wesoły...). Patrzę...a na środku jezdni leży człowiek...Myślę sobie: zasłabł, może zatrzymanie krążenia.. Hamuję i w duchu przypominam sobie zasady RKO...Okazuje się, że człowiek żyje, oddycha i...leży sobie! Mój mąż robi wykład:"Co pan tak leży na szosie? Jeszcze pana samochód przejedzie...A on na to:"Ja tu się właśnie po to położyłem, żeby mnie przejechał..."Ponieważ to była 4 nad ranem w niedzielę, a pan był w garniturze, i też wesoły - wnioskuję, że w okolicy było inne wesele, gdzie być może zabawy przybrały dla niektórych niespodziewany obrót... Cóż...Mój mąż pocieszył delikwenta, podniósł go z ziemi, otrzepał z przydrożnego kurzu i zaproponował podwózkę. Pan nie skorzystał i poszedł pieszo w bliżej nieokreślonym kierunku. Mam nadzieję, że ma się dobrze i pozytywnie wspomina tamto wesele...

Rzeczywiście weselny klimat sprzyja zabawnym "aferkom", które długo się wspomina (oby wesoło!). Ja miałam okazję być na weselu syna sąsiadów wraz z całą moją rodziną. Byłam szczęśliwa, że dwóch dorosłych synów wraz z partnerkami bawi się wspólnie z nami. W czasie oczepin humory dopisywały do tego stopnia, że zabawa polegająca na bezwzględnym wykonywaniu komend (jak w...

Dwie historie dotyczą mojego ślubu. Żona pochodzi z Bydgoszczy i tam też miało się odbyć wesele. Mieszkaliśmy natomiast wtedy we Wrocławiu. Żona pojechała do rodzinnego miasta dzień wcześniej. Ja miałem dojechać kolejnego, w przeddzień naszego ślubu, ostatnim pociągiem tego dnia. Miałem wcześniej zerwać się z pracy, ale przed samym wyjściem trafił mi się wyjątkowo upierdliwy klient. Kiedy w końcu udało mi się go spławić, okazało się że w okolicy zdarzył się wypadek i miasto było potwornie zakorkowane. Wysiadłem więc z tramwaju trzy przystanki przed dworcem i zacząłem biec z walizką i garniturem ślubnym w garści. Wcześniej napisałem do siostry, która jechała ze mną, żeby spróbowała wstrzymać odjazd pociągu. Odpisała mi jednak, że w rozmowie z konduktorem dowiedziała się, że nie ma takiej możliwości. Miałem przed oczami wizję, że spóźnię się na własny ślub, ale jakimś cudem, ostatkiem sił, dobiegłem do pociągu na dwie minuty przed odjazdem. Z dworca odebrała nas moja przyszła żona i teściowa. Pojechaliśmy jeszcze do sklepu i gdy z niego wróciliśmy, okazało się, że zostawiliśmy jedne drzwi do samochodu otwarte na oścież. Jeszcze większym szokiem był fakt, że nic nam na szczęście nie ukradziono, chociaż zostawiliśmy tam prawie wszystkie rzeczy. Przed ślubem mieliśmy więc tyle przygód, że sama ceremonia nie wzbudziła w nas większych emocji.

Dwie historie dotyczą mojego ślubu. Żona pochodzi z Bydgoszczy i tam też miało się odbyć wesele. Mieszkaliśmy natomiast wtedy we Wrocławiu. Żona pojechała do rodzinnego miasta dzień wcześniej. Ja miałem dojechać kolejnego, w przeddzień naszego ślubu, ostatnim pociągiem tego dnia. Miałem wcześniej zerwać się z pracy, ale przed samym wyjściem trafił mi się wyjątkowo...

Dziadek mojego Małża, kiedy już poczuje na weselu przypływ pewności siebie, porywa orkiestrze albo DJ-owi mikrofon i zaczyna swoją tradycyjną pieśń - coś tam o zamążpójściu, o tęknocie za chłopakiem, o pierwszym razie... ciągnie się to w nieskończoność, a tak naprawdę nikt nie wie, ile ta pieśń ma zwrotek, bo jeszcze nie było wesela, na którym rodzina pozwoliłaby mu ją dokończyć - dziadek zawsze zagłuszony zostaje burzą oklasków, że niby to było takie wspaniałe, a w tym całym zamieszaniu ktoś wyrywa dziadkowi mikrofon i sadza go na krześle. Bo musicie wiedzieć, że to nie jest śpiew uroczego starszego pana, którego słucha się z lekką nutką nostalgii, dziadek wyje niemiłosiernie, a żeby było zabawniej, podczas "śpiewu" słychać specyficzne kłapanie - bo dziadek ma chyba za luźną protezę i kiedy wyciąga dłuższe sylaby to kłapie paszczą... żeby mu ta sztuczna szczęka nie wypadła! Padało mnóstwo alkoholowych zakładów, kiedy w końcu dziadek tak zatraci się w romantyczno-zbereźnej balladzie, że szczęka po prostu dziadkowi wypadnie, no cóż, po iluś tam weselach w końcu wypadła - na naszym...

Dziadek mojego Małża, kiedy już poczuje na weselu przypływ pewności siebie, porywa orkiestrze albo DJ-owi mikrofon i zaczyna swoją tradycyjną pieśń - coś tam o zamążpójściu, o tęknocie za chłopakiem, o pierwszym razie... ciągnie się to w nieskończoność, a tak naprawdę nikt nie wie, ile ta pieśń ma zwrotek, bo jeszcze nie było wesela, na którym rodzina pozwoliłaby mu ją...

Jak to w Polsce się przyjęło, na wesele "nie wypada" przychodzić bez osoby towarzyszącej. Zuch kto się na to odważy! Po pierwsze o tańcu można zapomnieć, bo wszyscy w parach i nie ma z kim się bawić. A do tego "ofiara" zostaje otoczona wianuszkiem ciotek, opowiadających jak wspaniałego wybranka/wspaniałą wybrankę ma jej córka/syn. Po czym pada sakramentalne pytanie:"a czemu ten twój/ta twoja nie przyszedł /nie przyszła", a w ich oczach widać to wyczekujące bazyliszkowe spojrzenie,aby ich uszy popieściło to zdanie "z nikim.nie chodzę". I tak chcąc uniknąć takiej sytuacji mój dobry kolega zaprosił mnie jako osobę towarzyszącą na wesele kuzyna. Uwielbiam śluby, więc się zgodziłam. Jak się okazało na weselu było wiele takich osób jak ja, a moze i jeszcze bardziej"z łapanki" i to w ostatniej chwili. Wyszło na to,że para młoda nie znała niemal połowy swoich gości. W skutek tego impreza była wyjątkowo drętwa. Przy stole siedzieli ludzie, nie mogacy znaleźć żadnych wspólnych tematów. Ktoś rzucił jakąś rodzinna historyjka, ale nikt się nie śmiał, nie zripostował,bo nawet nie wiedział kim była Frania-bohaterka owej opowieści. Towarzystwo z nudów i braku perspektyw wychylało kieliszek za kieliszkiem i robiło się coraz bardziej smętnie. Ot czas na tradycyjne przewietrzenie się. Okazało się, że w tej samej wsi odbywały się akurat dożynki. I skończyło się tym, że większość gości właśnie tam się ulotniła. Żwawsza muzyka, luźniejsza atmosfera spowodowały,że weselnicy wybrali tę publiczną imprezę i na wesele już nie wróciło. Na oczepinach była już tylko najbliższa rodzina.

Jak to w Polsce się przyjęło, na wesele "nie wypada" przychodzić bez osoby towarzyszącej. Zuch kto się na to odważy! Po pierwsze o tańcu można zapomnieć, bo wszyscy w parach i nie ma z kim się bawić. A do tego "ofiara" zostaje otoczona wianuszkiem ciotek, opowiadających jak wspaniałego wybranka/wspaniałą wybrankę ma jej córka/syn. Po czym pada sakramentalne pytanie:"a...

Pamiętam gdy byłam mała było wesele kuzynki. Ja trochę się pobawiłam ,potańczyłam i coś zjadłam i poszłam spać. Traf chciał że miałam spać w pokoju gdzie były ciasta i stał tort, którego nie widziałam. Tort był nie weselny ale piękny, był on prezentem dla państwa młodych od cioci . Po przebudzeniu a spałam jakąś godzinę do dwóch poczułam się głodna i niewiele myśląc wzięłam się za konsumpcję ciast ,najpierw kawałek ułamałam jednego,potem spróbowałam drugiego i trochę trzeciego. Dobrze że przyszła ciocia mama panny młodej bo nie byłoby żadnego całego ciasta. Darła się na mnie ale potem jej przeszło i jak wspominamy tę chwilę dziś śmieje się

Pamiętam gdy byłam mała było wesele kuzynki. Ja trochę się pobawiłam ,potańczyłam i coś zjadłam i poszłam spać. Traf chciał że miałam spać w pokoju gdzie były ciasta i stał tort, którego nie widziałam. Tort był nie weselny ale piękny, był on prezentem dla państwa młodych od cioci . Po przebudzeniu a spałam jakąś godzinę do dwóch poczułam się głodna i niewiele myśląc...