"Nigdy nie wybaczyłabym zdrady"- tak mówią Ci, których to nie dotknęło. Gdy macie z partnerem/mężem/żoną wspólne sprawy, tych samych przyjaciół, dzieci, dom i samochód, a przede wszystkim nadal kochacie, sytuacja mocno się komplikuje...
Ja twierdze, że jak kochasz to wybaczysz. Nie jest to łatwe i nie przychodzi szybko. Masz w głowie wiele scenariuszy zemsty- bardziej i mniej krwawych. Myślę jednak, że są one wyrazem chwilowych emocji i nie do końca przemyślanego aktu desperacji.
Ja wybaczyłam i nie żałuję.

"Nigdy nie wybaczyłabym zdrady"- tak mówią Ci, których to nie dotknęło. Gdy macie z partnerem/mężem/żoną wspólne sprawy, tych samych przyjaciół, dzieci, dom i samochód, a przede wszystkim nadal kochacie, sytuacja mocno się komplikuje...
Ja twierdze, że jak kochasz to wybaczysz. Nie jest to łatwe i nie przychodzi szybko. Masz w głowie wiele scenariuszy zemsty- bardziej i...

Miałem kiedyś dziewczynę... pierwszą i chyba ostatnią. To była totalna porażka. Pierwsze 2 tygodnie były idealne, lecz reszta roku to stracony czas, kłótnie i wrzaski.
Wiem, wszyscy pomyślą, że byłem złym chłopakiem, ale ona się nade mną pastwiła. Była bardzo nieprzyjemna, jak miała "swoje dni" cały czas krzyczała na mnie, zresztą, nawet jak ich nie miała to panował tylko wrzask. Była po prostu straszna.
Ale do rzeczy... pod koniec naszego związku, gdy już przestałem ją kochać za to jak się zachowuje poszliśmy razem nad jezioro. Panowała nieprzyjemna atmosfera, weszliśmy na pomost z barierkami po jednej stronie.
Nagle ona się poślizgnęła i cudem złapała się barierki.
"- wyciągnij mnie!!!" wrzeszczała, przypomniałem sobie ile bólu i cierpienia mi zadała (zdradziła mnie) i podjąłem decyzję.
-Nie- to było jedyne co powiedziałem i wyszłem z pomostu pozwalając, żeby wpadła do wody.
Wiem, że to okropne, ale należało się jej

Miałem kiedyś dziewczynę... pierwszą i chyba ostatnią. To była totalna porażka. Pierwsze 2 tygodnie były idealne, lecz reszta roku to stracony czas, kłótnie i wrzaski.
Wiem, wszyscy pomyślą, że byłem złym chłopakiem, ale ona się nade mną pastwiła. Była bardzo nieprzyjemna, jak miała "swoje dni" cały czas krzyczała na mnie, zresztą, nawet jak ich nie miała to panował tylko...

Jak byłam mała to mój brat robił mi "śmieszne żarty". Takie typowe jak na starszego brata: wsypanie soli do cukierniczki, mleka do kartonu po soku itp.

Czy mu przebaczyłam? Owszem, przecież do mój brat!
Czy się na nim mściłam? Owszem, przecież to mój brat!
Zawsze jak przyprowadzał jakieś "koleżanki", opowiadałam jaki jest okropny, że jest brzydki i śmierdzi itp.
Słona zemsta słodkiej dziewczynki ;)

Jak byłam mała to mój brat robił mi "śmieszne żarty". Takie typowe jak na starszego brata: wsypanie soli do cukierniczki, mleka do kartonu po soku itp.

Czy mu przebaczyłam? Owszem, przecież do mój brat!
Czy się na nim mściłam? Owszem, przecież to mój brat!
Zawsze jak przyprowadzał jakieś "koleżanki", opowiadałam jaki jest okropny, że jest brzydki i śmierdzi itp.
Słona...

Oj tak, tak. Czasem mam ochotę się zemścić. Planuję ze szczegółami swoją zemstę, rozmyślam, wymyślam, przemyślam co i jak zrobię, co powiem, jak się zachowam. Wyobrażam sobie reakcję danej osoby. Jestem nieustępliwa, oziębła, bez skrupułów. I gdy tak już wszystko mam idealnie w najdrobniejszych szczegółach zaplanowane chęć zemsty mnie opuszcza i odpuszczam. Tak zwyczajnie po ludzku przebaczam. Przebaczam, ale nie zapominam. Traktuję to jako nauczkę na przyszłość.

Oj tak, tak. Czasem mam ochotę się zemścić. Planuję ze szczegółami swoją zemstę, rozmyślam, wymyślam, przemyślam co i jak zrobię, co powiem, jak się zachowam. Wyobrażam sobie reakcję danej osoby. Jestem nieustępliwa, oziębła, bez skrupułów. I gdy tak już wszystko mam idealnie w najdrobniejszych szczegółach zaplanowane chęć zemsty mnie opuszcza i odpuszczam. Tak zwyczajnie...

Niejednokrotnie życie stawiało mnie przed trudnym wyborem - wybaczyć czy zemścić się na człowieku? Z jednej strony podpowiada rozum - po co się gniewać i psuć sobie nerwy? Może lepiej będzie wybaczyć i dać komuś nową, czystą kartę. Po drugiej stronie stoją emocje, które jasno deklarują chęć zemsty. Mówią, że nie można tak łatwo zapomnieć. Taki wybór nigdy nie jest prosty i jednoznaczny. Wszystko zależy od sytuacji i... nas samych. Na ile jesteśmy silni? Na ile potrafimy wybaczyć? A może umiemy wybaczyć, ale nie potrafimy zapomnieć?
Ja w swoim życiu spotkałam osobę, na której bardzo się zawiodłam. Na początku studiów wydawała mi się bardzo bliską koleżanką, później przyjaciółką, a potem tak niewielkie rzeczy nas poróżniły. Zraniło mnie to jak powierzchowna okazała się być ta osoba. Na początku tak dobrze się rozumiałyśmy, było jak w filmie. Wielka przyjaźń, wspólne sekrety, mnóstwo czasu spędzonego razem. Później wszystko runęło jak domek z kart. Kilka słów poróżniło nas na zawsze. Było mi niezwykle przykro. Jakoś to zniosłam. Zawiodłam się, cóż. Nie pierwszy i nie ostatni raz. Znalazłam inne towarzystwo. Po długim czasie odezwała się moja była już przyjaciółka i zaproponowała spotkanie. Wahałam się, ale zgodziłam się. Było miło, przeprosiła mnie, ja jej wybaczyłam. Dawnych relacji nigdy nie udało się odbudować, ale udało się poukładać dawne sprawy i je uporządkować. Nie żałuję, że wybrałam drogę przebaczenia. W ten sposób mam czyste sumienie. Nie zapomniałam, ale wybaczyłam. Mam nauczkę, aby nie ufać ludziom do końca.

Niejednokrotnie życie stawiało mnie przed trudnym wyborem - wybaczyć czy zemścić się na człowieku? Z jednej strony podpowiada rozum - po co się gniewać i psuć sobie nerwy? Może lepiej będzie wybaczyć i dać komuś nową, czystą kartę. Po drugiej stronie stoją emocje, które jasno deklarują chęć zemsty. Mówią, że nie można tak łatwo zapomnieć. Taki wybór nigdy nie jest prosty i...

Połączyła nas wielka namiętność i pasja. Zatracaliśmy się w sobie coraz bardziej. Z początku było romantycznie, jak w bajce. Kwiaty, długie noce, które kończyły się wspólnymi śniadaniami, byliśmy nierozłączni. Niestety przewrotny los chciał inaczej i wtedy pojawił się ktoś trzeci... A dokładnie: Ona. Zaczęła pracować z moim facetem, a przy okazji Go uwiodła. Gdy się o tym dowiedziałam, to było tak jakby mój świat rozpadł się na milion kawałków.
On zerwał z nią kontakt, przyznał się do swoich win. Ja jednak długo nie mogłam dojść do siebie. Czułam, że nie tylko ja zostałam zdradzona, ale przede wszystkim nasza miłość, nasz świat, który był tylko nasz. Rozstaliśmy się. Po dwóch latach otrzymałam krótką wiadomość. Wszystko wróciło do mnie jak bumerang... On chciał się ze mną znów spotkać. Mimo wszystko wybaczyłam Mu, gdyż czułam, że trawi nas nieugaszona tęsknota i że każdy zasługuje na drugą szansę... Życie w bólu i urazie tylko mnie niszczyło. Czuję się silniejsza i...jakby wolna? po tym jak udało mi się przebaczyć.

Połączyła nas wielka namiętność i pasja. Zatracaliśmy się w sobie coraz bardziej. Z początku było romantycznie, jak w bajce. Kwiaty, długie noce, które kończyły się wspólnymi śniadaniami, byliśmy nierozłączni. Niestety przewrotny los chciał inaczej i wtedy pojawił się ktoś trzeci... A dokładnie: Ona. Zaczęła pracować z moim facetem, a przy okazji Go uwiodła. Gdy się o tym...

Byłam na to gotowa. Całym sercem pragnęłam się zemścić na człowieku,który przed laty zostawił mnie samą z dzieckiem.Uciekł na drugi koniec świata...Tchórz.
Teraz, po pięciu latach postanowił wrócić i prosić o przebaczenie. Na to już za późno. Zadzwonił dzwonek do drzwi. To był On.
- Witaj. - rzekł. - Porozmawiamy?
Spojrzałam w jego ciepłe błękitne oczy i już wiedziałam,że nie dam rady mu tego zrobić...
Nie pozostało mi więc nic innego, jak wybaczyć...

Byłam na to gotowa. Całym sercem pragnęłam się zemścić na człowieku,który przed laty zostawił mnie samą z dzieckiem.Uciekł na drugi koniec świata...Tchórz.
Teraz, po pięciu latach postanowił wrócić i prosić o przebaczenie. Na to już za późno. Zadzwonił dzwonek do drzwi. To był On.
- Witaj. - rzekł. - Porozmawiamy?
Spojrzałam w jego ciepłe błękitne oczy i już wiedziałam,że...

A dlaczego by tego nie połączyć?
Najpierw zemsta, potem przebaczenie.

Jako gówniarz miałem dziewczynę- piękna, mądra, "wielka miłość".
Mój kumpel powiedział parę niemiłych słów na jej temat.
W efekcie czego z zemsty dostał w twarz ;}.
Godzinę później, już było po wszystkim. Wybaczyłem. Ja z bolącą pięścią, on z podbitym okiem ;).

A dlaczego by tego nie połączyć?
Najpierw zemsta, potem przebaczenie.

Jako gówniarz miałem dziewczynę- piękna, mądra, "wielka miłość".
Mój kumpel powiedział parę niemiłych słów na jej temat.
W efekcie czego z zemsty dostał w twarz ;}.
Godzinę później, już było po wszystkim. Wybaczyłem. Ja z bolącą pięścią, on z podbitym okiem ;).

Jezus mówił, że należy przebaczać swoim oprawcom.

Było to gimnazjum. Lata najgorsze w moim życiu.
Ich śmiech- moje łzy.
Ich dobra zabawa- moje myśli samobójcze.

Tak łatwo kogoś zranić.
Wystarczy parę słów i ta mała istota staje się kozłem ofiarnym.

Parę lat później leczenie. Długie. Leki.

Studia, jest już dobrze.
Potem praca- firma produkująca części do samochodów, dostałam stanowisko kierownicze. W moich drzwiach ON- dawny oprawca. Nagle wszystko wróciło.
Zwykły pracownik taśmy. 3 dzieci, 4 w drodze. Brak mu pieniędzy. Prosi o podwyżkę.
Zemsta czy Przebaczenie?
Głos mi w głowie podpowiada- wyśmiej mu się w twarz. Zemścij się!
Głos w moim sercu mówi- czemu winne są te dzieci? Wybacz mu!

Zawsze słucham serca.

Jezus mówił, że należy przebaczać swoim oprawcom.

Było to gimnazjum. Lata najgorsze w moim życiu.
Ich śmiech- moje łzy.
Ich dobra zabawa- moje myśli samobójcze.

Tak łatwo kogoś zranić.
Wystarczy parę słów i ta mała istota staje się kozłem ofiarnym.

Parę lat później leczenie. Długie. Leki.

Studia, jest już dobrze.
Potem praca- firma produkująca części do samochodów,...

Ja nigdy nie chciałam się mścić. Ja tylko się bronię jak jestem atakowana, przy czym ja piszę, a mamy w naszym kraju wolność słowa. Ja jestem szczera w swojej twórczości. Z przebaczaniem mam problem, bo jestem pamiętliwa, ale tylko wtedy gdy ktoś mi usilnie o czymś przypomina. Wiem jednocześnie, że aby zacząć nowy okres w życiu trzeba przebaczyć i zapomnieć. Staram się o tym pamiętać.

Ja nigdy nie chciałam się mścić. Ja tylko się bronię jak jestem atakowana, przy czym ja piszę, a mamy w naszym kraju wolność słowa. Ja jestem szczera w swojej twórczości. Z przebaczaniem mam problem, bo jestem pamiętliwa, ale tylko wtedy gdy ktoś mi usilnie o czymś przypomina. Wiem jednocześnie, że aby zacząć nowy okres w życiu trzeba przebaczyć i zapomnieć. Staram się o...