Van Gogh "Gwieździsta noc"
Cudownie zniekształcona. Triumf wyobraźni nad rzeczywistością. W pełni fantastyczna wizja. Kolejne pokolenia zasługują, by ją mieć.

Van Gogh "Gwieździsta noc"
Cudownie zniekształcona. Triumf wyobraźni nad rzeczywistością. W pełni fantastyczna wizja. Kolejne pokolenia zasługują, by ją mieć.

Dzieło warte uratowania, musi być spoiwem dla społeczeństwa. Musi nieść w sobie życie. Niewątpliwie "Biblia" jest takim dziełem. I nie chce tu prawić banałów o religii, o najważniejszej lekturze dla chrześcijan itd. Spójrzmy na to z innej strony: jest to dzieło uniwersalne. Powołują się na nie gwiazdy Hollywood, zwykli rolnicy, starsi ludzie, osoby po traumatycznych przejściach, uzależnieni, nawróceni, szukający wspólnego języka, Europejczycy, nowożeńcy... Każdy jest w stanie odnaleźć w "Biblii" chociaż jedno zdanie, które go definiuje. Takie dzieło, będące spoiwem ludzkości, warte jest ocalenia.

Dzieło warte uratowania, musi być spoiwem dla społeczeństwa. Musi nieść w sobie życie. Niewątpliwie "Biblia" jest takim dziełem. I nie chce tu prawić banałów o religii, o najważniejszej lekturze dla chrześcijan itd. Spójrzmy na to z innej strony: jest to dzieło uniwersalne. Powołują się na nie gwiazdy Hollywood, zwykli rolnicy, starsi ludzie, osoby po traumatycznych...

Od kilku dni zastanawiam się, czego broniłabym najbardziej zawzięcie. Już wiem. Byłoby to tomiszcze traktujące o historii powszechnej. Przekrój przez wszystkie epoki w dziejach ludzkości.
To w tym tomiszczu moglibyśmy odnaleźć naszą przeszłość i przewidzieć skutki teraźniejszości, w której żyjemy. Odnaleźć wzorce, konsekwencje i okoliczności. Zrozumieć schematy. Poznać przeszłość to móc świadomie kształtować przyszłość.

Nie chodzi o to, żeby czcić historię. Żeby się w niej pogrążać i zamykać. Chodzi o to, by z niej się uczyć i wyciągać wnioski. Dlatego broniłabym własnym ciałem nawet najcieńszego podręcznika do historii.
Bo to nasza historia. Historia ludzkiej odwagi i co ważniejsze- również ludzkiej głupoty.

Od kilku dni zastanawiam się, czego broniłabym najbardziej zawzięcie. Już wiem. Byłoby to tomiszcze traktujące o historii powszechnej. Przekrój przez wszystkie epoki w dziejach ludzkości.
To w tym tomiszczu moglibyśmy odnaleźć naszą przeszłość i przewidzieć skutki teraźniejszości, w której żyjemy. Odnaleźć wzorce, konsekwencje i okoliczności. Zrozumieć schematy. Poznać...

Jedna jedyna do uratowania- "Nad Niemnem". Każda jej strona to piękno Polski. Smutna i wesoła, przypomina nam o potędze miłości. Nie tylko romantycznej, choć i taka była; ale o wszystkich jej twarzach. We wszystkich odcieniach smutku i radości. Ukochana książka na chandrę i złe dni. Uczucie do polskości tak wielkie, że oddano za nie życie. Za ziemię, język, tradycję. Smutek wdów i dzieci. Pamięć, szacunek, wiara.

Jedna jedyna do uratowania- "Nad Niemnem". Każda jej strona to piękno Polski. Smutna i wesoła, przypomina nam o potędze miłości. Nie tylko romantycznej, choć i taka była; ale o wszystkich jej twarzach. We wszystkich odcieniach smutku i radości. Ukochana książka na chandrę i złe dni. Uczucie do polskości tak wielkie, że oddano za nie życie. Za ziemię, język, tradycję. Smutek...

W przestrachu, że może nadejdą kiedyś czasy* gdy dzieciom odbije i będą kompletnie posłuszne rodzicom – albo co bardziej prawdopodobne, rodzice nauczą się wreszcie czegoś z tych wszystkich poradników o wychowywaniu pociech i powstaną nowe, grzeczne hybrydy – uratowałabym 'Ronję, córkę zbójnika' Astrid Lindgren.
A niech wiedzą dziewczynki, że można być wrzaskliwą, rozczochraną i krnąbrną i mimo to zostać protagonistką (i co ważne, nie być żadną śliczniutką księżniczką Disneya o wspaniale melodyjnym głosie i chwytliwych piosenkach – no chyba, że mówimy o umiejętności darcia się, którą to Ronja miała świetnie opanowaną)! Taką, co to ucieknie z domu bo rodzice się mylą, która zamieszka sobie z chłopakiem w jaskini (ba! Z wrogiem jej rodziny!) i oswoi konie (bez żadnych wzniosłych Saint-Exupery'owskich bon motów), nie żadne smoki czy inne charybdy, ale zwykłe konie, które mimo to jednym celnym uderzeniem kopyt mogą zrobić jej z mózgu kaszankę.
Taką, co to powie w momencie gdy uznają ją – ją, dziewczynkę! - za przyszłego szefa zbójców, że ha ha, ona zbójcem być nie zamierza. I figa.
A rodziców plemię niech drży wtedy i nauczy się od nowa, bo tego ciągle trzeba się uczyć od nowa, że dzieci czasem miewają rację. Że na bunt im trzeba pozwolić.
I że książka dla dzieci może być lepsza niż 'Romeo i Julia' Szekspira.
(* np. wg 'Nordicany' już się nie kocha Skandynawii za małych łobuzów Astrid Lindgren ani za Małą Mi – tylko za jakieś Wallandery itp., także no!)

W przestrachu, że może nadejdą kiedyś czasy* gdy dzieciom odbije i będą kompletnie posłuszne rodzicom – albo co bardziej prawdopodobne, rodzice nauczą się wreszcie czegoś z tych wszystkich poradników o wychowywaniu pociech i powstaną nowe, grzeczne hybrydy – uratowałabym 'Ronję, córkę zbójnika' Astrid Lindgren.
A niech wiedzą dziewczynki, że można być wrzaskliwą,...

Uratowałabym "Zieloną milę" Stephena Kinga. Jest to książka, bez której przeczytania nie wyobrażam sobie roku. Co najmniej raz na 365 dni muszę się z nią ponownie zapoznać. Dlaczego? Historia Johna jest wzruszająca i przerażająca jednocześnie. Wątki poboczne bawią oraz wzburzają. Książka budzi we mnie kompletnie odmienne emocje, a to właśnie najbardziej cenię. Zdecydowanie muszę posiadać jej egzemplarz na półce w moim domu.

Uratowałabym "Zieloną milę" Stephena Kinga. Jest to książka, bez której przeczytania nie wyobrażam sobie roku. Co najmniej raz na 365 dni muszę się z nią ponownie zapoznać. Dlaczego? Historia Johna jest wzruszająca i przerażająca jednocześnie. Wątki poboczne bawią oraz wzburzają. Książka budzi we mnie kompletnie odmienne emocje, a to właśnie najbardziej cenię. Zdecydowanie...

Jest wiele dzieł literackich, które chciałabym uchronić przed zagładą.
Jeśli mam jednak możliwość uratowania tego jedynego - bez zastanowienia byłby to "Mały Książę". Dla mnie książka ta stanowi podstawę egzystencji, szczególnie kiedy znajduję się na życiowym zakręcie i dodatkowo spadają mi kłody pod nogi.
To ona przypomina o podstawowych wartościach, odpowiednio nakierowuje, przywraca trzeźwość umysłu. Jednocześnie wzrusza i bawi do łez.
Tak...chciałabym ją przekazać potomnym.

Jest wiele dzieł literackich, które chciałabym uchronić przed zagładą.
Jeśli mam jednak możliwość uratowania tego jedynego - bez zastanowienia byłby to "Mały Książę". Dla mnie książka ta stanowi podstawę egzystencji, szczególnie kiedy znajduję się na życiowym zakręcie i dodatkowo spadają mi kłody pod nogi.
To ona przypomina o podstawowych wartościach, odpowiednio...

Jedno dzieło? Tylko jedno z tylu na świecie?
Hmm... Skoro reszta miałaby przepaść na zawsze i ludzie by o nich nie wiedzieli, ocaliłbym chyba... elementarz! Żeby człowiek nie zapomniał, jak się pisze. Wtedy byłaby szansa, że coś wielkiego jeszcze kiedyś powstanie. W końcu, jak mawiał Janusz Korczak: "Źle mówić i pisać znaczy krzywdzić swoją mową tych, którzy ją budowali".

Jedno dzieło? Tylko jedno z tylu na świecie?
Hmm... Skoro reszta miałaby przepaść na zawsze i ludzie by o nich nie wiedzieli, ocaliłbym chyba... elementarz! Żeby człowiek nie zapomniał, jak się pisze. Wtedy byłaby szansa, że coś wielkiego jeszcze kiedyś powstanie. W końcu, jak mawiał Janusz Korczak: "Źle mówić i pisać znaczy krzywdzić swoją mową tych, którzy ją...

Z przymrużeniem oka: Ja uratowałabym "O krasnoludkach i sierotce Marysi" Marii Konopnickiej ponieważ uważam, że obecnie nikt nie byłby w stanie napisać tak okropnej książki dla dzieci i dobrze byłoby ją zachować jako dowód rzeczowy.

Z przymrużeniem oka: Ja uratowałabym "O krasnoludkach i sierotce Marysi" Marii Konopnickiej ponieważ uważam, że obecnie nikt nie byłby w stanie napisać tak okropnej książki dla dzieci i dobrze byłoby ją zachować jako dowód rzeczowy.

Uratowałabym książkę "UTOPIA" Tomasz More wydanie z 1516 roku w języku oryginalnym łacińskim. Przedstawia ład państwa i społeczeństwa idealnego. Tomasz Morus w swojej książce ukazuje dwie wizje Anglii Odrodzenia i wizje Anglii jako społeczeństwa równego bez warstw społecznych, bez szlachty wszyscy równo pracują po 6 godzin dziennie. Nie ma pieniędzy bogatsze miasto wspiera biedniejsze. Ludziom żyje się lepiej. Młode dziewczyny wydawane są a mąż dopiero jak skończą 18 lat a mężczyźni jak ukończą 22 rok życia. Złoto przetapiane jest na łańcuchy dla więźniów wojennych i osób skazanych przez sąd. Utopia szanuje zdrowie i zdrowy tryb życia. Wyznawana jest jedna wiara ale też i są ateiści. Nikt nikogo do niczego nie zmusza tylko jest jeden warunek ateiści nie mogą zajmować urzędów publicznych. Rząd, sumiennie prowadzi politykę gospodarczą (w przeciwieństwie do naszego obecnego rządu) gromadzi żywność i surowce a gdy nadmiar wstrzymuje jej wyrób. Oczywiście można opuścić tę piękną krainę ale zostaje udzielona przepustka na pewien okres, gdy opuści wyspę bez zezwolenia zostaje ukarany a gdy proceder się powtarza zostaje niewolnikiem.
Książka ukazuje spokojne, zrównoważone życie, a nie ignorancję ze strony władz rządzących. Przecież ten człowiek szary bez tytułów i zasług zasługuje na coś więcej a nie tylko ciemiężenie. To jego ciężka praca powoduje wzrost PKB we współczesnym świecie.
Pozostaje tylko zadać pytanie czy my jesteśmy gotowi na "Utopie" Tomasza Morusa.

Uratowałabym książkę "UTOPIA" Tomasz More wydanie z 1516 roku w języku oryginalnym łacińskim. Przedstawia ład państwa i społeczeństwa idealnego. Tomasz Morus w swojej książce ukazuje dwie wizje Anglii Odrodzenia i wizje Anglii jako społeczeństwa równego bez warstw społecznych, bez szlachty wszyscy równo pracują po 6 godzin dziennie. Nie ma pieniędzy bogatsze miasto wspiera...