Starszy Szeregowy MO Albin Niemały właśnie przechadzał się ulicami miasta. Na dworze robiło się coraz cieplej, nic więc dziwnego, że na ulicach zaczęły pojawiać się wózki z wodą potocznie zwane saturatorami. Albin Niemały był zamyślony, nie zwrócił nawet uwagi na kolejkę przy sklepie, która tradycyjnie utworzyła przed godziną 13.00.
Wszystko zaczęło się od tego, że Benjamin "Beniu" Kluska umarł, to nie ulegało wątpliwości. Wczoraj widział jego ciało. Śmierć wyglądała na naturalną, ale zważywszy na fakt, że Beniu był emerytowanym cinkciarzem, sprawa wyglądała na bardzo podejrzaną. W mieszkaniu starego Benjamina znaleziono dużą ilość gotówki, buty Relaks i opakowania po przeterminowanych wyborach czekoladopodobnych i nic poza tym. Tylko kto mógł zabić cinkciarza? Albin nienawidził spraw, które nie dawały mu spokoju, chodził potem nieprzytomny po domu, co nie podobało się jego żonie Jagodzie. Milicjant musiał rozwiązać te tajemniczą zagadkę, oj musiał. Tylko od czego zacząć?
W końcu postanowił, że zaciągnie języka na mieście. Najlepszymi rozmówcami byli miłośnicy wódki Baltic. Po krótkiej rozmowie Albin wszedł w posiadanie cennych informacji, które postanowił przekazać swoim przełożonym. Okazało się, że stary cinkciarz miał ostaniu na pieńku z taksówkarzem niejakim Pawłem Rzeźnikiem. Po przeszukaniu jego domu odkryto, że Rzeźnik posiadał duże ilości pewnej trucizny. Okazało się, że taksówkarz był ostaniu u Kluski kiedy na ten chwilę wyszedł, wsypał mu do szklanki truciznę...

Starszy Szeregowy MO Albin Niemały właśnie przechadzał się ulicami miasta. Na dworze robiło się coraz cieplej, nic więc dziwnego, że na ulicach zaczęły pojawiać się wózki z wodą potocznie zwane saturatorami. Albin Niemały był zamyślony, nie zwrócił nawet uwagi na kolejkę przy sklepie, która tradycyjnie utworzyła przed godziną 13.00.
Wszystko zaczęło się od tego, że Benjamin...

Na Mazury ciągną rzesze Niemców, dla których te tereny są haimatem. Powiedzmy jest rok 1974, czyli 29 lat od zakończenia wojny, a więc można przyjąć, że na Mazury przyjechał autokar niemieckich emerytów jeszcze w sile wieku i jest to pierwsze pokolenie tych, którzy wyjechali. A więc tak jesteśmy w Kętrzynie. Autokar zatrzymuje się przy zamku. Niemcy wysiadają i nagle podchodzi do nich kilku panów dyskretnie ofiarowujących wymianę pieniędzy po korzystnym kursie. Niemcy się ociągają. Byli już w Olsztynie i tam wymienili pieniądze. Mają już złotówki więcej niż im potrzeba. Ci panowie powszechnie w PRL-u zwani cinkciarzami są rozwścieczeni i Niemców wyzywają od szwabów i hitlerowców. Robi się nieprzyjemnie. Nagle pojawia się dyrektor zamku zapraszający turystów do środka. Cinkciarze zostają z niczym. Mało tego nagle jakby na czyjeś wezwanie pojawia się Milicja Obywatelska i żąda okazania dokumentów. Mężczyźni nagle spuścili z tonu i próbują milicjantom dać łapówkę. Nie mniej to nie prawda, że cała milicja obywatelska w tamtych czasach brała choć myślę, że były i takie przypadki. Ci milicjanci byli odporni na deprawację. Cinkciarzom groził mandat, a nawet kolegium. Następnego dnia Gazeta Olsztyńska doniosła o wypadku tego niemieckiego autokaru. Odleciało koło i autokar stoczył się do rowu. Zadacie pytanie, czy jest związek między tym, co działo się w Kętrzynie, a późniejszym wypadkiem. Ja nie wiem. Proszę samemu odpowiedzieć na to pytanie, a odpowiedź uzasadnić.

Na Mazury ciągną rzesze Niemców, dla których te tereny są haimatem. Powiedzmy jest rok 1974, czyli 29 lat od zakończenia wojny, a więc można przyjąć, że na Mazury przyjechał autokar niemieckich emerytów jeszcze w sile wieku i jest to pierwsze pokolenie tych, którzy wyjechali. A więc tak jesteśmy w Kętrzynie. Autokar zatrzymuje się przy zamku. Niemcy wysiadają i nagle...

-Jest pasta do butów? Czarna?-zapytał klient w małym sklepie przemysłowym.
Sprzedawca popatrzył na niego podejrzliwie. Jego kolega pracujący w milicji ostrzegał go przed tzw. "czarnymi amerykańskimi sabotażystami" a ten tu obywatel już kilka dni pod rząd przychodził po czarną pastę do butów. Może pora zadzwonić...
-To jak? Jest ta pasta panie Mieciu?-zapytał zniecierpliwiony klient wyrywając sprzedawcę z zamyślenia.
Po chwili transakcja dobiegła końca a gdy tylko za klientem zamknęły się drzwi, Mieczysław pobiegł do telefonu.
-Kupował pastę. Tak. Kilka razy. Czarna. Pewnie chce się pomalować na czarno. To imperialista amerykański albo spekulant-Mieczysław wypuścił powietrze z płuc i odłożył słuchawkę.
Tymczasem za domniemanym "imperialistą" zaczęło krążyć 2 milicjantów po cywilnemu. Obserwowali go jak wchodzi do małej kamienicy a następnie schodzi po schodach do piwnicy.
-Co on kombinuje z tą pastą?-zapytał pierwszy.
-Czarny chce być czy co? Zrobić się na Amerykanina i uciec z naszej pięknej Ojczyzny-odpowiedział niepewnie drugi.
Obserwowali go tak przez kilka dni aż w końcu podjęli decyzję o podjęciu dalszych działań operacyjnych. Ostatniego dnia obserwacji zamówili u szefostwa "sukę" i 20 kolegów z plastikowymi tarczami i białymi pałkami tak "na wszelki wypadek".
Klient jak zwykle kupił czarną pastę po czym udał się do piwnicy. Milicjanci sprawnie otoczyli budynek a 2 śledzących go milicjantów szybko zbiegło do piwnicy. Tam wśród krzyków, "Milicja otwierać" oraz kilku straszaków "Z pierdla nie wyjdziesz szpiegu!" a następnie zaczęli wyważać drzwi. Gdy próbowali je po raz kolejny sforsować, jakimś cudem drzwi same się otworzyły a dwójka "dzielnych" MO-wców wpadła do środka.
-Panowie! O co chodzi? Jak chcieliście żeby wam naprawić buty trzeba było tak od razu! Władza przecież nic nie płaci!-zaczął wystraszony klient zalewając się łzami.

-Jest pasta do butów? Czarna?-zapytał klient w małym sklepie przemysłowym.
Sprzedawca popatrzył na niego podejrzliwie. Jego kolega pracujący w milicji ostrzegał go przed tzw. "czarnymi amerykańskimi sabotażystami" a ten tu obywatel już kilka dni pod rząd przychodził po czarną pastę do butów. Może pora zadzwonić...
-To jak? Jest ta pasta panie Mieciu?-zapytał...

Zagadki kryminalne PRL[bookLink]4133737|Zagadki kryminalne PRL[/bookLink]

Zagadki kryminalne PRL[bookLink]4133737|Zagadki kryminalne PRL[/bookLink]

 [bookCover]4133737|Zagadki kryminalne PRL[/bookCover]