- Będziesz cierpieć, zobaczysz.
- Ale już teraz rozpacz mnie zabija.
- Pozbierasz się...minie pół roku, rok i zapomnisz.
- Nie wiesz tego, nie wiesz czy przeżyje ten rok, nie jestem gotowa na to cierpienie,
- teraz tak się czujesz ale spójrz na to z perspektywy,
- nie mogę, moje ciało rwie się do niego, nie dam rady, muszę, muszę jeszcze raz spróbować.
- faktycznie, jeśli nie spróbujesz to nigdy się nie przekonasz,
- zrobię to jadę do niego!
- oby było dobrze...
Rok później
- Już jest spójrz tylko na nią!
- Teraz już wiem, to jest sens mojego życia, nikt nie jest w stanie dać mi takiej radości...
- Witaj na świecie mała dziewczynko, tak bardzo się cieszę, że jednak wróciłam do twojego taty.

- Będziesz cierpieć, zobaczysz.
- Ale już teraz rozpacz mnie zabija.
- Pozbierasz się...minie pół roku, rok i zapomnisz.
- Nie wiesz tego, nie wiesz czy przeżyje ten rok, nie jestem gotowa na to cierpienie,
- teraz tak się czujesz ale spójrz na to z perspektywy,
- nie mogę, moje ciało rwie się do niego, nie dam rady, muszę, muszę jeszcze raz spróbować.
- faktycznie, jeśli...

- Myśl o konsekwencjach swoich uczynków. Pomyśl również o tym jakie korzyści odniesiesz jeśli pójdziesz drogą Rozsądku i Wiedzy... Przeanalizuj obydwie sytuacje i porównaj zyski oraz straty z nich wynikające. Tak naprawdę wiesz, jakie rozwiązanie będzie dla Cibie najlepsze. Znajdź w sobie odwagę i zrób to co słuszne.

- Ale pomyśl o swoim dzieciństwie... Twoja matka zawsze decydowała za Ciebie. Musisz się wyzwolić z oków przeszłości. Musisz podjąć decyzje która udowodni Ci, że jesteś już odrębną jednostką, która potrafi podejmować własne decyzje...

- Ha! Widziałem, że to ty Serce! Dwa razy w jednym zdaniu użyłeś słowa "która". Przestań podszywać się pode mnie! Ty i ten twój pseudo-psychologiczny bełkot...Ściągaj kitel i nie rób zamętu!!!!

- Hola, hola! Wszystkie chwyty dozwolone, nie pamięta kolega?

- Ja ci dam! Gdzie jest mój miecz neuronowy?

- Nie wiem. Za to wiem gdzie jest mój! Bzzzz...bzzzz...bzzzz
-----------------
- Emila! To jak jeszcze jedna kolejka?
- O... przepraszam, trochę się zawiesiłam.. Tak pewnie! I wiesz co, jednak nabrałam ochoty na golonkę

- Myśl o konsekwencjach swoich uczynków. Pomyśl również o tym jakie korzyści odniesiesz jeśli pójdziesz drogą Rozsądku i Wiedzy... Przeanalizuj obydwie sytuacje i porównaj zyski oraz straty z nich wynikające. Tak naprawdę wiesz, jakie rozwiązanie będzie dla Cibie najlepsze. Znajdź w sobie odwagę i zrób to co słuszne.

- Ale pomyśl o swoim dzieciństwie... Twoja matka zawsze...

M: No śpiochu, wstawaj !!
S: ...
M: To już piąty i ostatni nastawiony dzwonek ! Wystarczy już tego. Czas wstawać. Jeszcze zaśpisz i się spóźnisz na zajęcia.
S: ...
M: Słyszysz mnie ?!
S: yyy no dobra, ale jeszcze pięć minutek. Proooszę.
M: Kategorycznie mówię nie ! Musisz się jeszcze ubrać, zjeść coś, powtórzyć materiał na kolokwium. Zabraknie ci czasu ! Później będziesz żałować że nie wstałeś wcześniej.
S: Ale tu jest tak cieplutko i milutko, spójrz na dworze jest tak bardzo zimno. O i pada śnieg, nie wierzę :)
M: Nie ociągaj się. No. Hop Hop Hop. Maszeruj.
S: NO już dobra, dobra....

M: No śpiochu, wstawaj !!
S: ...
M: To już piąty i ostatni nastawiony dzwonek ! Wystarczy już tego. Czas wstawać. Jeszcze zaśpisz i się spóźnisz na zajęcia.
S: ...
M: Słyszysz mnie ?!
S: yyy no dobra, ale jeszcze pięć minutek. Proooszę.
M: Kategorycznie mówię nie ! Musisz się jeszcze ubrać, zjeść coś, powtórzyć materiał na kolokwium. Zabraknie ci czasu ! Później będziesz...

W niedalekiej przeszłości, gdzieś wewnątrz pustki oplecionej wszelkimi układami krwionośnymi, nerwowymi, mięśniowymi itp., itd…
- Może w końcu byś odpuścił? Widzisz w tym jakikolwiek sens? – powiedział zrezygnowany Rozum, po czym dodał. - Czy robienie jej wody z mózgu naprawdę sprawia Ci taką satysfakcję?
W otchłani rozległo się tylko ciche westchnienie Serca.
- Dlaczego widząc te cholerne łzy, smutek i cierpienie nie ustąpisz? Nie zostawisz jej w spokoju wiedząc, że wyjdzie to z korzyścią dla Nas obojga?! – z minuty na minutę atmosfera robiła się coraz cięższa, a echo tylko potęgowało efekt słów Rozumu roznoszących się gdzieś w otchłani.
Serce milczało przez chwilę.
- Wiesz, Rozum.. – opowiedziało w końcu. – Nic nie jest takie proste jakby mogło się zdawać.
- Co masz na myśli?
- Taka już jest ta miłość. Irracjonalna, nieprzewidywalna, nielogiczna. – wymamrotało Serce, po czym uśmiechnęło się smutno. - Nie zawsze wszystko wychodzi tak jak byśmy tego chcieli. Gdybyśmy wszyscy podążali za Tobą świat byłby taki prostolinijny, ułożony, a przede wszystkim... nudny. Dajmy działać naszym emocjom, impulsom! Niech się dzieje! Bo czy te kilka rys – tu spojrzało na siebie i dotknęło palcem najświeższą z nich – może równać się z tymi wszystkimi chwilami szczęścia, uniesienia? Oczywiście, że NIE! To dzięki mnie życie jest bardziej urozmaicone i zaskakujące! – krzyknęło uradowane Serce i nacisnęło klawisz ENTER.
Zaskoczony zmiennością nastrojów swojego rozmówcy Rozum odpuścił dalszą dyskusję. Wiedział, że Serce i tak podstawi na swoim, a jego ingerencja może tylko pogorszyć sytuację.

W niedalekiej przeszłości, gdzieś wewnątrz pustki oplecionej wszelkimi układami krwionośnymi, nerwowymi, mięśniowymi itp., itd…
- Może w końcu byś odpuścił? Widzisz w tym jakikolwiek sens? – powiedział zrezygnowany Rozum, po czym dodał. - Czy robienie jej wody z mózgu naprawdę sprawia Ci taką satysfakcję?
W otchłani rozległo się tylko ciche westchnienie Serca.
- Dlaczego...

S: Mózgu, ja to Cię jednak nienawidzę! Zawsze wchodzisz mi w paradę.
M: No cóż, ktoś to musi myśleć racjonalnie. Dobrze, że nasz nosiciel zawsze się mnie słucha, bo byśmy zginęli marnie. Ta Kaśka, w której się kochasz, jest nieodpowiednią dla nas osobą. Ma niesymetryczną twarz, wąskie biodra i mały biust. Nie spłodzi idealnego potomstwa.
S: Jak to nieodpowiednia? Jak to nie spłodzi? Bredzisz. Sam dobrze wiesz, że kiedy ją widzimy to zaczynasz działać w inny, chaotyczny, sposób. To jest miłość mój kochany Móżdżku. Swoją drogą, coś mi się obiło o uszy, że nosiciel ma zamiar dziś wypić dużą ilość alkoholu. Powodzenia w podejmowaniu logicznych decyzji!
M: A tylko spróbuj mi wtedy wchodzić w paradę!
(sześć godzin później)
M: Niiiee idddź doo Kassi, niieee iiddź ddoo Kaaasssi..
S: Touche! Za pół godziny u Kasi.

S: Mózgu, ja to Cię jednak nienawidzę! Zawsze wchodzisz mi w paradę.
M: No cóż, ktoś to musi myśleć racjonalnie. Dobrze, że nasz nosiciel zawsze się mnie słucha, bo byśmy zginęli marnie. Ta Kaśka, w której się kochasz, jest nieodpowiednią dla nas osobą. Ma niesymetryczną twarz, wąskie biodra i mały biust. Nie spłodzi idealnego potomstwa.
S: Jak to nieodpowiednia? Jak to...

- Co jest nam najbliższe? No sam powiedz!- schludnie wyglądający chłopak poprawił fryzurę. Był bardzo atrakcyjny, zadbany i wydający się pewny siebie- To co czuję jest moją osobistą częścią. Rzeczy wymyślonych przez innych, są mi całkowicie obce, narzucone. Nie możesz być z facetem, który Ci się podoba? Bo co? Bo ,,co ludzie powiedzą’’?- prychnął i pokręcił głową.
- Tu nie chodzi tylko o to, co ludzie powiedzą- odpowiedział spokojnie mężczyzna ubrany w garnitur. Poprawił okulary i z uśmiechem spojrzał na rozmówcę- Nie bez powodu mamy podobne zdania. Co jest mi najbardziej bliskie? Utożsamiam się z tym, co jest częścią mnie. Uczucia? Człowiek wypowiada się i realizuje poprzez swój intelekt. W przeciwnym razie, czym różnilibyśmy się od zwierząt?- spytał dźwigając brwi.
- No nie wiem…miłością?- elegancki chłopak nie poddawał się- Intelekt zabrania Ci kochać?
-Nie. Kto powiedział, że zabrania?-
- Nie wzdychaj! Wyjaśniasz coś, do czego sam nie masz przekonania. Jakim prawem możesz wyjaśnić komuś, żeby nie kochał! Po to zdobywamy szczyty inteligencji, aby potem żyć w smutku i samotności?- rozłożył ręce w geście pytania.
- Nikt Ci nie każe tak żyć. Kto zabrania związków ?- także wykonał gest pytania.
- Ty zabraniasz! Dwudziesty pierwszy wiek a dalej nie akceptujemy miłości do tej samej płci?-nie ukrywał zdziwienia.
- My? Myślisz, że człowiek to dwie różne natury, połączone w jednym naczyniu? Jeżeli JA nie akceptuję czegoś, to znaczy, że to nie jest moją częścią.
- A jednak jest- odpowiedział smutno młodzieniec.
- Jednak jest…- wtórował mu mężczyzna.

- Co jest nam najbliższe? No sam powiedz!- schludnie wyglądający chłopak poprawił fryzurę. Był bardzo atrakcyjny, zadbany i wydający się pewny siebie- To co czuję jest moją osobistą częścią. Rzeczy wymyślonych przez innych, są mi całkowicie obce, narzucone. Nie możesz być z facetem, który Ci się podoba? Bo co? Bo ,,co ludzie powiedzą’’?- prychnął i pokręcił głową.
- Tu nie...

Dzień wyprzedaży w sklepie. Wchodzisz do sklepu i widzisz piękna sukienkę.
Serce: Patrz jaka śliczna! Musisz ją mieć.
Rozum: Przestań go słuchać. W domu masz identyczną, tylko w innym kolorze!
S: Nieprawda! Ona jest zupełnie inna. Nie słuchaj go, nie zna się.
R: Nawet jeśli nie znam się na modzie to znam stan twojego konta. Nie stać cię na kolejną sukienkę.
S: Mówisz tak tylko dlatego, żeby ją zniechęcić! Gdybyśmy się dobrze postarali wystarczyło by nam pieniędzy na wszystko.
R: No właśnie, gdybyśmy się postarali. Niestety nie możemy się starać bo ona ciągle wydaje pieniądze na ubrania. I to przez ciebie!
S: Przeze mnie?! Ja chociaż niczego jej nie zabraniam, a ty co?! Ciągle jakieś zakazy, nakazy. To już jest męczące, zajmij się czymś innym.
R: Gdybym zajął się czym innym i zostawił ją pod twoją opieką, to już dawno skończyłaby pod kołami jakiegoś samochodu. Jesteś nieodpowiedzialne!
S: Ja jestem nieodpowiedzialne?! Pozwalam jej na to co chce, nie daje jej zakazów a ty... "Ten chłopak nie jest dla ciebie", "Nie kupuj tego, to za drogie", "Nie rób tego, to niebezpieczne!". Jesteś nudny!
R: Mam świetny pomysł. Ty zajmij się swoimi sprawami, a ja zajmę się swoimi. Razem nigdy nie dojdziemy do porozumienia.

Dzień wyprzedaży w sklepie. Wchodzisz do sklepu i widzisz piękna sukienkę.
Serce: Patrz jaka śliczna! Musisz ją mieć.
Rozum: Przestań go słuchać. W domu masz identyczną, tylko w innym kolorze!
S: Nieprawda! Ona jest zupełnie inna. Nie słuchaj go, nie zna się.
R: Nawet jeśli nie znam się na modzie to znam stan twojego konta. Nie stać cię na kolejną sukienkę.
S: Mówisz tak...

Serce: Myślę, że powinna mu wybaczyć,nikt nie jest idelany, każdy popełnia błędy.
Rozum: W tej sytuacji powinna wpierw przeanalizować wszystkie za i przeciw. Nie wolno jej dać się ponieść emocjom. Chodzi o jej przyszłość, to nie decyzja na dziś czy jutro, ale na całe lata.
Serce: Przecież ona go kocha, nie może bez niego żyć, nieustannie o nim myśli, a każda chwila spędzona z dala od niego sprawia jej ból! Nie mogą się rozstać!
Rozum: Ale ty jesteś naiwne, serce! To wszytko czysta chemia, która nie ma żadnego racjonalnego wytłumaczenia. Jeśli wybaczy mu teraz, będzie musiała wybaczać i w przyszłości. Ludzie się nie zmieniają...
Serce: Nie zgadzam się! Jego serce bije tylko dla niej, to był wypadek, pewnie wcale tego nie chciał. Zrobił to odruchowo tylko dlatego, że był pijany.
Rozum: O tym właśnie mówię. Z racji upojenia alkoholowego nie mógł myśleć racjonalnie, a skutkiem tego było pocałowanie obcej kobiety. Na tydzień przed ich ślubem, na jej oczach! Tak to właśnie jest, kiedy ulega się tzw. atmosferze chwili, a nie postępuje rozważnie, zgodnie z rozumem.
Serce: Gdyby nie uczucia w ogóle nie byli by razem, nie przeżyliby tych wszytkich pięknych chwil, nie wiedzieliby jak smakuje miłość...
Rozum: Dobrze, dobrze, ale ona nie dowiedziałaby się też jak gorzko smakuje zdrada. Gdyby tylko umiała zdać się całkowicie na mnie...
Serce: A nie pomyślałeś kiedyś, że zostaliśmy oboje stworzeni w pewnym celu? Może właśnie o to chodzi, aby podejmowała decyzje słuchając nas obu?
Rozum: To twoja pierwsza logiczna wypowiedź! Masz rację, doradźmy jej oboje,zobaczymy co z tego wyniknie.

Serce: Myślę, że powinna mu wybaczyć,nikt nie jest idelany, każdy popełnia błędy.
Rozum: W tej sytuacji powinna wpierw przeanalizować wszystkie za i przeciw. Nie wolno jej dać się ponieść emocjom. Chodzi o jej przyszłość, to nie decyzja na dziś czy jutro, ale na całe lata.
Serce: Przecież ona go kocha, nie może bez niego żyć, nieustannie o nim myśli, a każda chwila spędzona...

S:Musimy tam pójść! Musimy się tam dostać!
M: Ale tamta szkoła ma lepszy prestiż i wyższy poziom.
S: I co z tego?! Tutaj jest wielki budynek! I poznam nowych ludzi!
M: Wszyscy twoi znajomi idą tam.
S: Ale ja nie chce... mam ich dość. Gdy ich widzę, zaczynam strasznie szybko bić.
M: To im pokażemy, że mamy ich gdzieś.
S: Ale tam są zajęcia ze strzelnicy... i obok jest miejska biblioteka!
M: Biblioteka powiadasz...
S: Tak! A na dodatek park! Będziesz mógł się codziennie przewietrzac.
M: Zastanowię się...
S: A jeśli dodam do tego, że będą różne fajne dodatkowe zajęcia naukowe z trudnymi słowami, które tak bardzo lubisz?
M: Walić wyższy poziom. Tutaj też się wykazemy.
S:Jej! Stawiam nam ciasto!
M: A co z dietą?
S: Niech ci będzie...

S:Musimy tam pójść! Musimy się tam dostać!
M: Ale tamta szkoła ma lepszy prestiż i wyższy poziom.
S: I co z tego?! Tutaj jest wielki budynek! I poznam nowych ludzi!
M: Wszyscy twoi znajomi idą tam.
S: Ale ja nie chce... mam ich dość. Gdy ich widzę, zaczynam strasznie szybko bić.
M: To im pokażemy, że mamy ich gdzieś.
S: Ale tam są zajęcia ze strzelnicy... i obok jest...