Amelia Maj. Amelia to ładne imię, a maj to mój ulubiony miesiąc. Amelia Maj, prywatny detektyw. Będę najlepszym prywatnym detektywem w okolicy. Żeby nikt mnie nie poznał, przefarbuję włosy. Na jakiś zwyczajny kolor, prywatny detektyw nie może rzucać się w oczy. Stanę się więc brunetką, a kolor oczu zmienię brązowymi soczewkami. Będę ścigać przestępców. No, może przesadzam. Pierwsze zlecenia będą raczej nudne, ale z czasem może trafi się coś ciekawszego. Czy zmienię zainteresowania? Możliwe, muszę się nauczyć więcej o byciu detektywem. Każda umiejętność się przyda. Ciuchy muszą być praktyczne, żadne przyciasne dżinsy. Sportowe buty. No tak, może będę musiała biegać przy ściganiu podejrzanych – chyba trzeba zacząć treningi biegowe? No i zapisać się na strzelnicę. Może się do tego nie nadaję. Jest tyle rzeczy, o których nie mam pojęcia w tym biznesie, ale skoro mogę wybrać jakąkolwiek tożsamość, to może warto spróbować czegoś zupełnie nowego.

Amelia Maj. Amelia to ładne imię, a maj to mój ulubiony miesiąc. Amelia Maj, prywatny detektyw. Będę najlepszym prywatnym detektywem w okolicy. Żeby nikt mnie nie poznał, przefarbuję włosy. Na jakiś zwyczajny kolor, prywatny detektyw nie może rzucać się w oczy. Stanę się więc brunetką, a kolor oczu zmienię brązowymi soczewkami. Będę ścigać przestępców. No, może przesadzam....

Gdybym mogła rozpocząć wszystko od nowa to... chciałabym żyć na kartach powieści razem ze Stachem Wokulskim, który chadzałby ze mną na bale, do teatru i Łazienek, zasypywałby mnie koszami róż, sprowadzałby mi z różnych zakątków świata krynoliny, parasoleczki i wachlarze, jeździłby obok mnie w powozie po wybrukowanych ulicach pozytywistycznej Warszawy, natomiast ja chciałabym go zobaczyć uśmiechniętym i szczęśliwym.

Gdybym mogła rozpocząć wszystko od nowa to... chciałabym żyć na kartach powieści razem ze Stachem Wokulskim, który chadzałby ze mną na bale, do teatru i Łazienek, zasypywałby mnie koszami róż, sprowadzałby mi z różnych zakątków świata krynoliny, parasoleczki i wachlarze, jeździłby obok mnie w powozie po wybrukowanych ulicach pozytywistycznej Warszawy, natomiast ja...

Piętnaście lat temu miałem wypadek. Po moim wybudzeniu ze śpiączki osoby przychodzące do mnie, czuwające przy szpitalnym łóżku przedstawiały się jako moja rodzina, koledzy z pracy, znajomi. Kto to siostra, kolega? Praca? Policjant? Byłem policjantem? Żona i syn zginęli w wypadku samochodowym? Przeżyłem tylko ja?

Z relacji innych: byłem policjantem w wydziale kryminalnym. Policjantem zarzuconym „policyjną papierologią”, codziennie po szyję zanurzony w fekaliach zbrodni. Siostra powiedziała, że muszę zacząć wszystko od nowa.

Wyszedłem ze szpitala. A więc tak wygląda świat! Polska. Godzinę po wyjściu ze szpitala poszedłem z siostrą do Lotto. Chciała „wysłać totka”. Wysłałem i ja. O godzinie 21.10 dowiedziałem się, że wygrałem 45 mln złotych. Poczułem nieodpartą chęć pomocy ludziom, bo nie wiedziałem jak to jest być bogatym. W nowym życiu nie byłem skażony egoizmem. W przeciągu tygodnia dofinansowałem 10 domów dziecka na Dolnym Śląsku po 750 tys. złotych każdy. Spłaciłem kredyt mieszkaniowy siostry. W dniu 1 listopada wpłaciłem 3,5 mln zł na hospicjum w Wałbrzychu gdzie zmarła na raka moja mama. W rocznicę mojego drugiego życia przeglądając zdjęcia na portalu geograficznym postanowiłem zostać podróżnikiem. W 12 lat zwiedziłem wszystkie kontynenty, w tym 120 krajów. Zostało mi 750 tys. złotych. Teraz pracuje na pół etatu jako konserwator w domu dziecka w mieście X mając 62 lata. Resztę czasu poświęcam pracy jako wolontariusz w fundacji „Rozbita Rodzina”. Jestem szczęśliwy.

Piętnaście lat temu miałem wypadek. Po moim wybudzeniu ze śpiączki osoby przychodzące do mnie, czuwające przy szpitalnym łóżku przedstawiały się jako moja rodzina, koledzy z pracy, znajomi. Kto to siostra, kolega? Praca? Policjant? Byłem policjantem? Żona i syn zginęli w wypadku samochodowym? Przeżyłem tylko ja?

Z relacji innych: byłem policjantem w wydziale kryminalnym....

Imię? Bardziej romantyczne. Byłabym Julią, Amelią, Lilianą albo Tatianą. Charakter? Artystka. Od małego gram na pianinie niczym Chopin, śpiewam głosem głębokim jak Alicia Keys, opowiadam dowcipy niczym Jim Carrey. Potem jednak okazuje się,że moją największą miłością i talentem jest słowo pisane. Piszę pierwszą powieśc, która cudownym zbiegiem okoliczności trafia do serc czytelników. Żyję sobie na wsi, koło lasu i jeziora, w dużym domu, koniecznie z szerokimi i długimi schodami. U mojego boku, mężczyzna mojego życia i najlepszy przyjaciel, zakochany we mnie jak Szura w Tani z ,,Jeźdzca miedzianego''. Po domu biegają trzy brzdące, które codziennie wywołują na naszych twarzach szeroki uśmiech. Życie płynie spokojnie. Dom pachnie miłością, przyjaźnią, zaufaniem.

Imię? Bardziej romantyczne. Byłabym Julią, Amelią, Lilianą albo Tatianą. Charakter? Artystka. Od małego gram na pianinie niczym Chopin, śpiewam głosem głębokim jak Alicia Keys, opowiadam dowcipy niczym Jim Carrey. Potem jednak okazuje się,że moją największą miłością i talentem jest słowo pisane. Piszę pierwszą powieśc, która cudownym zbiegiem okoliczności trafia do serc...

Czy jest sens zmiany życia?
Wiadomo, zawsze mogłoby być lepiej, inaczej, ale nie podjęłabym się tego. Jestem zadowolona ze swojego życia, dokonań, grona najbliższych, drogi, którą obrałam.
Bo przecież: poznani ludzie = bezcenne kontakty, popełnione błędy = nauczka, przeżyte momenty = budulec charakteru, wczoraj = kształtowanie dzisiaj i jutra, brak spełnienia = marzenie na przyszłość.
Jedyne co bym zmieniła, to wydłużenie dnia - niestety brakuje mi kilku godzin dziennie na niektóre kwestie ;-)

Czy jest sens zmiany życia?
Wiadomo, zawsze mogłoby być lepiej, inaczej, ale nie podjęłabym się tego. Jestem zadowolona ze swojego życia, dokonań, grona najbliższych, drogi, którą obrałam.
Bo przecież: poznani ludzie = bezcenne kontakty, popełnione błędy = nauczka, przeżyte momenty = budulec charakteru, wczoraj = kształtowanie dzisiaj i jutra, brak spełnienia = marzenie...

„Niepamięci, niech się święci
Cud niepamięci…”
Jest 6… za chwilę zadzwoni budzik i zacznie się poranna krzątanina. Jeszcze przed tym muszę iść na spacer z psem… to 15 minut dla mnie i dla mojego pupila. Potem śniadanie dla rozbrykanych urwisów… i odstawianie na czas do przedszkola i szkoły.. Dobrze, że Sebastian jest już samodzielny. Kiedy to minęło?
Ech mój mąż znów na dyżurze, ciekawe ile kobiet urodziło swoje szczęścia dzisiejszej nocy? Oby wszystko było dobrze… Tylko ja znów rano nie mam się do kogo przytulić. Pacjenci są ważni i dla mnie, dzisiaj pewnie też będzie wiele interesujących ludzi. Mam nadzieję, że uda mi się komuś pomóc. Medycyna – mój życiowy konik.
Dzisiaj przynajmniej mój mąż zajmie się dzieciakami – Asią i Tomkiem… ja wracam dopiero o 20. Jutro trzeba będzie poprosić babcię o pomoc. Samo życie! Ale weekend już za pasem… dawno nie spędzaliśmy go razem, trzeba zorganizować jakiś wypad za miasto i przejażdżkę konną dla całej rodziny. Właśnie tak!
Ooo jesteś Karmi, ale pięknie mruczysz… No tak, wstaję już… 6:05… i Tobie się coś od życia należy….
Dryń!!!
I znowu sama. W biegu łapię śniadanie, ubieram się i wychodzę do pracy, kolejne 8 godzin spędzę przed komputerem. Ale miałam piękny sen… o moich niespełnionych życiowych planach… Nie ma co narzekać. Jest dobrze! A i na rodzinę przyjdzie czas, tylko żal tej pracy z ludźmi i dla ludzi!!! A teraz czas na życie….
A w radiu leci piosenka… „Jeszcze będzie przepięknie Jeszcze będzie normalnie„

„Niepamięci, niech się święci
Cud niepamięci…”
Jest 6… za chwilę zadzwoni budzik i zacznie się poranna krzątanina. Jeszcze przed tym muszę iść na spacer z psem… to 15 minut dla mnie i dla mojego pupila. Potem śniadanie dla rozbrykanych urwisów… i odstawianie na czas do przedszkola i szkoły.. Dobrze, że Sebastian jest już samodzielny. Kiedy to minęło?
Ech mój mąż znów na...

A ja nadal jestem sobą, tylko 6 stycznia 1993 roku o godzinie 6 rano dzwonię po pogotowie, które uratuje życie mojej babci.

Wtedy mogłabym siedzieć z nią teraz i pić poranną kawę, rozmawiając o tym wszystkim o czym można rozmawiać z ukochaną babcią.

Bardzo tęsknię babciu.

A ja nadal jestem sobą, tylko 6 stycznia 1993 roku o godzinie 6 rano dzwonię po pogotowie, które uratuje życie mojej babci.

Wtedy mogłabym siedzieć z nią teraz i pić poranną kawę, rozmawiając o tym wszystkim o czym można rozmawiać z ukochaną babcią.

Bardzo tęsknię babciu.

Gdybym miała możliwość zresetowania swojego dotychczasowego życia dużo rzeczy zrobiłabym inaczej.
Po pierwsze: zmieniłabym swoje imię na Joanna.
Po drugie: kiedy mój były już chłopak zaprosił mnie do kina na randkę, odwróciłabym się na pięcie i poszła gdzie pieprz rośnie. To był wielki błąd, że zaczęłam się z nim spotykać.
Kolejną rzeczą, która bym zmieniła, byłaby szkoła. Skończyłam technikum ekonomiczne. Wybierając ten kierunek, popełniłam straszny błąd. Dopiero po jakimś czasie zdałam sobie sprawę z tego, że ja nie nadaję się do takich zawodów, mimo, że szkołę skończyłam z dobrymi wynikami i dobrymi stopniami z egzaminów. Gdybym miała możliwość zresetowania życia to z pewnością poszłabym do technikum żywienia.
Następną rzeczą byłoby to, że nigdy w życiu nie ścięłabym włosów i nigdy bym ich nie farbowała. Po dziś dzień tego żałuję.
Po zresetowaniu chciałabym być bardziej towarzyska, odważna i wgl bardziej otwarta na nowe znajomości.

Gdybym miała możliwość zresetowania swojego dotychczasowego życia dużo rzeczy zrobiłabym inaczej.
Po pierwsze: zmieniłabym swoje imię na Joanna.
Po drugie: kiedy mój były już chłopak zaprosił mnie do kina na randkę, odwróciłabym się na pięcie i poszła gdzie pieprz rośnie. To był wielki błąd, że zaczęłam się z nim spotykać.
Kolejną rzeczą, która bym zmieniła, byłaby szkoła....

Gdybym mogła zresetować swoje poprzednie życie, dałabym sobie na imię Joanna. Nie wiem dlaczego, lecz cenie sobie w egzystencji pewnego rodzaju spontaniczność i nieprzemyślane decyzje, więc niech będzie Asia. Zapewne skróciłabym włosy, co powinnam zrobić również teraz, lecz się boję. Chciałabym przestać się bać. Odkąd pamiętam, obawiam się tego, co powiedzą o mnie inni, jak odbierze daną rzecz moja rodzina. Chciałabym w końcu przestać zwracać uwagę na czyjeś zdanie. Kocham się bawić, ale nie mogę, ponieważ się boje. Uwielbiam tańczyć, ale nie mogę, ponieważ się boję. Moją pasją jest śpiew i z przyjemnością wychodzę na scenę, lecz nie potrafię dobrze wykonać piosenki, ponieważ się boję. Lubię ludzi głośnych, wyrywnych, lekko agresywnych, pewnych siebie, żywych. Zazwyczaj są to barwne postacie z ciekawą historią, którą można zapamiętać do końca życia. Byłabym zachwycona, gdybym mogła być bardziej pewna, lecz nie tylko w życiu codziennym, lecz również w języku. Przez lata nie mogłam otworzyć się na angielski, z którym teraz wiąże przyszłość. Pragnęłaby również planować opowiadania. Piszę je od kilku lat i gdybym od samego początku rozpisywała plan wydarzeń i zakończenie, to miałabym kilkanaście napisanych historii na koncie. Zebrałabym również mój leniwy tyłek, zabierając się za ćwiczenia i pomaszerowałabym do sklepu po jakieś ciekawe i przede wszystkim szybkie rolki. Moje życie jest cudowne, nie narzekam, aczkolwiek kilka rzeczy mogłoby się prezentować zdecydowanie lepiej.

Gdybym mogła zresetować swoje poprzednie życie, dałabym sobie na imię Joanna. Nie wiem dlaczego, lecz cenie sobie w egzystencji pewnego rodzaju spontaniczność i nieprzemyślane decyzje, więc niech będzie Asia. Zapewne skróciłabym włosy, co powinnam zrobić również teraz, lecz się boję. Chciałabym przestać się bać. Odkąd pamiętam, obawiam się tego, co powiedzą o mnie inni, jak...

Gdybym mogła zresetować swoje poprzednie życie, dałabym sobie na imię Joanna. Nie wiem dlaczego, lecz cenie sobie w egzystencji pewnego rodzaju spontaniczność i nieprzemyślane decyzje, więc niech będzie Asia. Zapewne skróciłabym włosy, co powinnam zrobić również teraz, lecz się boję. Chciałabym przestać się bać. Odkąd pamiętam, obawiam się tego, co powiedzą o mnie inni, jak odbierze daną rzecz moja rodzina. Chciałabym w końcu przestać zwracać uwagę na czyjeś zdanie. Kocham się bawić, ale nie mogę, ponieważ się boje. Uwielbiam tańczyć, ale nie mogę, ponieważ się boję. Moją pasją jest śpiew i z przyjemnością wychodzę na scenę, lecz nie potrafię dobrze wykonać piosenki, ponieważ się boję. Lubię ludzi głośnych, wyrywnych, lekko agresywnych, pewnych siebie, żywych. Zazwyczaj są to barwne postacie z ciekawą historią, którą można zapamiętać do końca życia. Byłabym zachwycona, gdybym mogła być bardziej pewna, lecz nie tylko w życiu codziennym, lecz również w języku. Przez lata nie mogłam otworzyć się na angielski, z którym teraz wiąże przyszłość. Pragnęłaby również planować opowiadania. Piszę je od kilku lat i gdybym od samego początku rozpisywała plan wydarzeń i zakończenie, to miałabym kilkanaście napisanych historii na koncie. Zebrałabym również mój leniwy tyłek, zabierając się za ćwiczenia i pomaszerowałabym do sklepu po jakieś ciekawe i przede wszystkim szybkie rolki. Moje życie jest cudowne, nie narzekam, aczkolwiek kilka rzeczy mogłoby się prezentować zdecydowanie lepiej.

Gdybym mogła zresetować swoje poprzednie życie, dałabym sobie na imię Joanna. Nie wiem dlaczego, lecz cenie sobie w egzystencji pewnego rodzaju spontaniczność i nieprzemyślane decyzje, więc niech będzie Asia. Zapewne skróciłabym włosy, co powinnam zrobić również teraz, lecz się boję. Chciałabym przestać się bać. Odkąd pamiętam, obawiam się tego, co powiedzą o mnie inni, jak...