Kochana mamo,
wiem, że mój list mnie nie usprawiedliwia i czuje się źle, że zamiast rozmawiać czytasz teraz w samotności mój list, ale zabrakło mi odwagi, aby powiedzieć kobiecie którą tak bardzo kocham i która kocha mnie, która wiem, że oddałaby własne życie za mnie aby chronić moje, że jestem zmęczona... Jestem zmęczona podejmowaniem za mnie decyzji i przeżywania mojego życia za mnie. Swoją nadmierną troską przytłoczyłaś mnie i podcięłaś mi skrzydła. Nie czuję się młodą, atrakcyjną kobietą, która ma całe życie przed sobą i która musi umieć brać odpowiedzialność za swoje czyny, lecz wciąż jak mała niewinna dziewczynka, której wszystko co złe zostanie wybaczone, a wszystko co dobre wynagrodzone. Niestety w dorosłym życiu nie wszystko jest zawsze takie jak byśmy tego chcieli. Proszę Cię pozwól mi samodzielnie i na mój własny sposób przeżyć własne życie. Nie uchronisz mnie przed wszystkimi nieszczęściami i przyjdzie kiedyś ten dzień, że poznam smak radości, ale również bólu i cierpienia. Pozwól mi samej poznać wszystkie smaki życia. Nie chcę Cię ranić, bo zawsze byłaś, jesteś i będziesz najważniejszą kobietą mojego życia, ale nie uszczęśliwiaj mnie na siłę... Przepraszam. Kocham Cię.
Anita.

Kochana mamo,
wiem, że mój list mnie nie usprawiedliwia i czuje się źle, że zamiast rozmawiać czytasz teraz w samotności mój list, ale zabrakło mi odwagi, aby powiedzieć kobiecie którą tak bardzo kocham i która kocha mnie, która wiem, że oddałaby własne życie za mnie aby chronić moje, że jestem zmęczona... Jestem zmęczona podejmowaniem za mnie decyzji i przeżywania mojego...

Mamo !
Wiesz, że Cię kocham i zawsze będę. Ale dłużej już tego nie wytrzymam. Jestem dorosła a Ty ciągle traktujesz mnie jak dziecko. Jak długo jeszcze ? Musisz natychmiast przestać, bo to niszczy wszystko co jest między nami.
Twoja ukochana córka Anita

Mamo !
Wiesz, że Cię kocham i zawsze będę. Ale dłużej już tego nie wytrzymam. Jestem dorosła a Ty ciągle traktujesz mnie jak dziecko. Jak długo jeszcze ? Musisz natychmiast przestać, bo to niszczy wszystko co jest między nami.
Twoja ukochana córka Anita

Kochana Mamo,
Wiem, że niezależnie od wieku nigdy nie przestanę być Twoją córką, ale musisz zrozumieć, że ja już od dawna nie jestem małą dziewczynką tylko dorosłą i niezależną kobietą. Chcę żyć własnym życiem, spełniać się zawodowo i mieć udaną rodzinę a Ty swoim wtrącaniem się w moje sprawy blokujesz mi te szanse.
Czy wiesz Mamo jak mi jest przykro, kiedy stajesz mi na drodze do szczęścia? Powinnaś mnie wspierać, nie podcinać skrzydła. Mówi się, że każda matka chce dla swojego dziecka jak najlepiej, ale Ty układasz mi życie według swoich planów a nie moich. Czuję się jak zwierzę zamknięte w klatce, które jest w każdej chwili tresowane i kontrolowane. Jednak zapewniam Cię, że to już koniec traktowania mnie jak swoją własność Mamo!. Nie jestem już małą dziewczynką z warkoczykami, która za każdym razem przybiega pytać się mamy o pozwolenie czy może iść do koleżanki się pobawić lub pojeździć na rowerze. Zrozum w końcu, że pragnę wyfrunąć spod Twoich skrzydeł i zacząć brać życie we własne ręce. Myślę, że powinnyśmy się przestać kontaktować przez jakiś czas. To dla Twojego dobra Mamo. Chcę, żebyś wiedziała, że nadal Cię kocham, jednak pragnę, abyś zrozumiała, że pragnę żyć tak jak zaplanowałam z mężczyzną u boku którego kocham z wzajemnością. Przemyśl to wszystko na spokojnie co napisałam, Mamo i odezwij się jeśli już zrozumiesz swoje błędy.
Trzymaj się,
Kochająca córka Anita

Kochana Mamo,
Wiem, że niezależnie od wieku nigdy nie przestanę być Twoją córką, ale musisz zrozumieć, że ja już od dawna nie jestem małą dziewczynką tylko dorosłą i niezależną kobietą. Chcę żyć własnym życiem, spełniać się zawodowo i mieć udaną rodzinę a Ty swoim wtrącaniem się w moje sprawy blokujesz mi te szanse.
Czy wiesz Mamo jak mi jest przykro, kiedy stajesz mi na...

Droga mamo,
nie potrafię tak dłużej żyć. Jesteś dla mnie bardzo ważną osobą w życiu, ale blokujesz mi dostęp do szczęścia. Doceniam to, że mogę zawsze przyjść do Ciebie po radę, ale zrozum – mam wspaniałego męża, do którego mogę przyjść z każdą gnębiącą mnie sprawą i pomoże mi on nie zrównując mnie z błotem tak jak robisz to Ty. Nie potrzebuję ciągłego matkowania jakbym miała wiecznie 15 lat. Zrozum to. Nie chcę Cie urazić, lecz w końcu pokazać Ci, że nie masz przed sobą małej dziewczynki a dorosłą kobietę, która pragnie rozwijać się zawodowo i małżeńsko. Nie mogę tego robić w momencie gdy ty ciągle zaniżasz moje poczucie wartości. To, że czasem coś mi nie wychodzi, nie znaczy, że od razu musisz wtrącać się w to co robię i decydować za mnie co powinna zrobić, a co nie. Męczy mnie twój despotyzm. Myślałam, że uważasz mnie za zaradną kobietę, a nie niepełnosprawne umysłowo stworzenie. Odpuść proszę. I na koniec chcę powiedzieć Ci jeszcze jedno. Mimo tego jak bardzo w swoim matkowaniu obniżasz moje poczucie wartości, pamiętaj że mój mąż nie da mi zapomnieć o tym jak wiele w sobie ma cudownego.
Anita

Droga mamo,
nie potrafię tak dłużej żyć. Jesteś dla mnie bardzo ważną osobą w życiu, ale blokujesz mi dostęp do szczęścia. Doceniam to, że mogę zawsze przyjść do Ciebie po radę, ale zrozum – mam wspaniałego męża, do którego mogę przyjść z każdą gnębiącą mnie sprawą i pomoże mi on nie zrównując mnie z błotem tak jak robisz to Ty. Nie potrzebuję ciągłego matkowania jakbym...

Matko!

Urodziłaś mnie w bólach, karmiłaś przez te wszytkie lata, wydawałaś pieniądze na ubrania, wycieczki i książki. W końcu posłałaś mnie na uniwersytet, abym zdobyła wykształcenie. Dziękuję Ci za to. Dałaś mi tak wiele, w sensie materialnym, a jednocześnie niczym prócz życia mnie nie obdarowałaś. W naszym domu nie doświadczyłam od Ciebie ani kropli miłości, ani grama wsparcia. Nie wierząc że taką, jaką jestem, potrafię sama poradzić sobie w życiu, wydałaś na mnie tamtego dnia wyrok. Mierzyłyśmy eleganckie sukienki, w końcu chodziło o ważną rodzinną uroczystość, a ja w żadną nie mogłam się zmieścić. Popatrzyłaś na mnie tym swoim krytycznym wzrokiem, na mnie, pyzatą dziesięciolatkę, a w Twoich oczach odbijało się rozczarowanie. Zawiodłam Cię wtedy po raz pierwszy, lecz nie po raz ostatni. Tylko ja wiem, ile wysiłków włożyłam w to, aby być doskonałą, idelaną córeczką mamusi, którą jednak nigdy się nie stałam. Dziś, w momencie kiedy osiągnęłam prawdziwe szczęście, jako dorosła, niezależna osoba, znowu pragniesz dać mi do zrozumienia, jak mało jestem warta. Ale tutaj się mylisz. Nie jestm już Twoją małą bezbronną lalką, którą bawisz się, gdy masz ochotę, a potem na całe tygodnie rzucasz w kąt. Zrozumiałam po tych wszytkich latach, że jesteś jedynym źródłem cierpienia w moim życiu.

Życzę Ci wszytkiego dobrego Matko, wybacz, ale w moim życiu nie ma miejsca na Twój pesymizm i niezadowolenie.

Anita

Matko!

Urodziłaś mnie w bólach, karmiłaś przez te wszytkie lata, wydawałaś pieniądze na ubrania, wycieczki i książki. W końcu posłałaś mnie na uniwersytet, abym zdobyła wykształcenie. Dziękuję Ci za to. Dałaś mi tak wiele, w sensie materialnym, a jednocześnie niczym prócz życia mnie nie obdarowałaś. W naszym domu nie doświadczyłam od Ciebie ani kropli miłości, ani grama...

Mamo!

Wiem, że zaboli ale boleć musi. Wyrwanie zęba też boli ale potem czuje się ulgę. Mamo, przez tyle lat robiłam bez słowa to co chciałaś, jak chciałaś i kiedy chciałaś. Ale dalej już nie dam rady żyć pod Twoje dyktando. Myślę, że pokazałaś mi jak żyć, nauczyłaś tak wiele, że dam radę już sama kroczyć swoją drogą. Nie twoją. Moją. Pamiętasz, to tak jak z nauką chodzenia. Najpierw cały czas trzymałaś minie za rękę a potem wreszcie puściłaś i mogłam stawiać swoje pierwsze kroki. Teraz chodzę już pewnie nawet w szpilkach. Mamo! czas żebyś pozwoliła mi iść samej przez życie. Nie zrozum mnie źle, potrzebuję Cię! Potrzebuję Twojej miłości, wsparcia, twoich rad, ale decyzje chcę podejmować sama. Wierzę, że dzięki Twoim wskazówkom i trosce jaką włożyłaś w moje wychowanie potrafię samodzielnie dokonywać codziennych wyborów tych małych i tych znaczących, spełniać własne marzenia. Mamo. Znam Cię na tyle, że wiem, iż nie będziesz się pewnie odzywać do mnie przez jakiś czas. Masz prawo, bo to duża zmiana. Musimy obie się do niej przyzwyczaić i ochłonąć. Gdy ból rozstania minie, radość z ponownego spotkania będzie jeszcze większa. Mamo! Kocham cię i już tęsknię, ale muszę być samodzielna.Odezwę się za jakiś czas.

Twoja dzielna Anita

Mamo!

Wiem, że zaboli ale boleć musi. Wyrwanie zęba też boli ale potem czuje się ulgę. Mamo, przez tyle lat robiłam bez słowa to co chciałaś, jak chciałaś i kiedy chciałaś. Ale dalej już nie dam rady żyć pod Twoje dyktando. Myślę, że pokazałaś mi jak żyć, nauczyłaś tak wiele, że dam radę już sama kroczyć swoją drogą. Nie twoją. Moją. Pamiętasz, to tak jak z nauką...

Kochana Mamo !

Piszę do Ciebie ten list bo wiem, że znów chcesz wkroczyć do mojego życia zamaszystym krokiem. Przepraszam jeśli w jakikolwiek sposób Cię zranię moimi słowami ale chcę abyś uświadomiła sobie, że jestem już dorosłą kobietą i potrafię o siebie zadbać.
Pamiętam gdy byłam małą dziewczynką zawsze wszystko musiałam robić pod twoim okiem i nie pozwalałaś mi odejść od Ciebie choćby na krok. Gdy wchodziłam w wiek nastoletniego buntu chciałam coraz częściej stawiać na swoim jednak moja miłość do Ciebie nie pozwalała mi Cię ranić. Widziałam jakie to dla Ciebie ważne gdy wszystko robiłam pod Twoje dyktando... Więc potulnie, ze spuszczoną głową robiłam to, czego chciałaś. Gdy się w końcu od Ciebie wyprowadziłam i założyłam swoją rodzinę , z pomocą mojego męża, wypracowałam sobie ogromną wiarę w siebie. Wiem na co mnie stać i ile mogę osiągnąć własną pracą. Dlatego proszę Cię, pozwól mi żyć własnym życiem. Chętnie wysłucham Twoich cennych rad ale nie staraj się kierować mną i moim losem.
Pamiętaj, że zawsze będę Twoją córeczką, ale okaż mi więcej miłości i zaufania i przede wszystkim wiary, że z każdym problemem lub wyzwaniem sobie poradzę. Bądź przy mnie ale nie zasłaniaj mnie... proszę...

Kocham Cię Mamo, Twoja Córka

Kochana Mamo !

Piszę do Ciebie ten list bo wiem, że znów chcesz wkroczyć do mojego życia zamaszystym krokiem. Przepraszam jeśli w jakikolwiek sposób Cię zranię moimi słowami ale chcę abyś uświadomiła sobie, że jestem już dorosłą kobietą i potrafię o siebie zadbać.
Pamiętam gdy byłam małą dziewczynką zawsze wszystko musiałam robić pod twoim okiem i nie pozwalałaś mi...

Droga mamo

Długo wytrzymywałam to wszystko, ale to już przegięcie.
Czemu zamknęłaś mnie w piwnicy, żebym nie spotkała się z Damianem? Wiem,że go nie lubisz, ale mam już 40 lat i prawo do samodzielnego dokonywania wyborów.
Ty chcesz, żebym zawsze z Tobą mieszkała, dlatego przepisałaś mieszkanie na mnie i wrobiłaś mnie w robienie remontów: co miesiąc mnie zmuszasz, żebym coś kupowała: a to drzwi a to lodówkę. To mnie ma związać z tym mieszkaniem? Mamo zrozum: nie będę z Tobą mieszkała zawsze, jestem już dorosła.
Cały czas to znosiłam, tłumaczyłam sobie,że robisz to z miłości, bo masz tylko mnie... Żyjecie z tatą obok siebie: on ma alkohol, ty sprzątasz, robisz zakupy.
Jednak coś we mnie dzisiaj pękło, siedzę w ciemnej piwnicy i płaczę. Proszę Cię mamo chodźmy do psychologa, który pomoże nam rozwiązać ten problem.
Będzie dobrze, poradzimy sobie z tym, ale na początek zrób pierwszy krok i wypuść mnie z tej cholernej piwnicy.

Twoja więźniarka
Anita

Droga mamo

Długo wytrzymywałam to wszystko, ale to już przegięcie.
Czemu zamknęłaś mnie w piwnicy, żebym nie spotkała się z Damianem? Wiem,że go nie lubisz, ale mam już 40 lat i prawo do samodzielnego dokonywania wyborów.
Ty chcesz, żebym zawsze z Tobą mieszkała, dlatego przepisałaś mieszkanie na mnie i wrobiłaś mnie w robienie remontów: co miesiąc mnie...

Najdroższa mamo,

Ciężko mi to napisać, ale muszę. To jedyna opcja bym wyraziła szczerze swoje zdanie. Zawsze powtarzałaś mi, że nigdy nie zdobędę tego, co pragnę i nic nie osiągnę bez Ciebie, ale teraz już rozumiem, dlaczego to mówiłaś. Chciałaś dać mi jeszcze większą motywację i choć może nie robiłaś tego świadomie - tak to odebrałam dziś. Twoje okropne słowa zadziałały na mnie jak metal na magnez.
Dziś udowadniam sobie i Tobie, że jestem coś wart, że osiągam sukces bez Ciebie, że potrafię żyć samodzielnie. Życie mi pokazało, że można radzić sobie samemu. Jestem Ci za to wdzięczna, że wychowałaś mnie na ciągłej motywacji, lecz dziś mówię stop. Każdy kiedyś powinien nauczyć się samodzielności - ja się tego nauczyłam. Pokonałam swoje lęki, odnalazłam właściwą drogę i to wszystko sama. Możesz mi wierzyć, bądź też nie, ale czuję się wspaniale i dziękuję Ci za to z całego serca, że mogę dziś żyć dobrze i spełniać się dalej. Łzy mi się kroją, gdy mam zapisać te słowa, ale muszę.
Musisz zrozumieć, że czasy, gdy uczyłaś mnie mielić mięso skończyły się. Dziś stawiam kroki sama, nie trzeba mnie uczyć tego. Potrafię robić wiele rzeczy sama, a jeśli nie to znajduję sposoby na to, by wykonać to bez niczyjej pomocy. Musisz wiedzieć, że jestem dorosłą kobietą, spełniającą się, która nie potrzebuje już więcej nauki. Zostałam wyszkolona dobrze na moje życie i teraz czas stawiać w nim kolejne kroki - bo chodzić już się nauczyłam. Dziękuję za to, jak się mną zajmowałaś i jak mnie wychowałaś, lecz od dziś musisz żyć ze świadomością, że Twoja córka zaczyna żyć samodzielnie.
Pamiętaj jednak, że zawsze będę Twym wsparciem jeśli tego będziesz potrzebować. Czas żyć dalej swoim życiem, mamo.

Na zawsze Twoja,
Kocham Cię,
Anita

Najdroższa mamo,

Ciężko mi to napisać, ale muszę. To jedyna opcja bym wyraziła szczerze swoje zdanie. Zawsze powtarzałaś mi, że nigdy nie zdobędę tego, co pragnę i nic nie osiągnę bez Ciebie, ale teraz już rozumiem, dlaczego to mówiłaś. Chciałaś dać mi jeszcze większą motywację i choć może nie robiłaś tego świadomie - tak to odebrałam dziś. Twoje okropne słowa zadziałały...

Kochana Mamo,
Kiedy czytasz ten list - mnie już nie ma. W nocy, kiedy spałaś.. ja pakowałam swoje rzeczy do walizek. Gdy rano wyszłaś do pracy, czekałam na transport. Nadal czekam.
Wiem, że bardzo, bardzo mnie kochasz. Twoja miłość do mnie jest zbyt duża, żebym mogła normalnie funkcjonować! Przykro mi, Mamo, ale muszę odejść. Tak będzie najlepiej. Nie, nie tylko dla mnie. Mam nadzieję, że kiedyś mi wybaczysz - w tej chwili nie widzę innego rozwiązania. Nie daję do siebie również danych kontaktowych. Jestem już pełnoletnia, więc proszę, nie szukaj mnie. Poradzę sobie. Mieszkanie mam, praca załatwiona.
Na koniec mogę Ci jedynie podziękować. Mimo wszystko, w pierwszej kolejności dziękuje za Twoją nieskończoną miłość do mnie. Za te wszystkie nieprzespane noce, w których płakałam. Za olbrzymie pokłady cierpliwości. Dziękuję.
Odezwę się. Wrócę.
Kocham Cię,
Anita.

Kochana Mamo,
Kiedy czytasz ten list - mnie już nie ma. W nocy, kiedy spałaś.. ja pakowałam swoje rzeczy do walizek. Gdy rano wyszłaś do pracy, czekałam na transport. Nadal czekam.
Wiem, że bardzo, bardzo mnie kochasz. Twoja miłość do mnie jest zbyt duża, żebym mogła normalnie funkcjonować! Przykro mi, Mamo, ale muszę odejść. Tak będzie najlepiej. Nie, nie tylko dla mnie....