Podskórny czip? A może jeszcze czytanie myśli? Nie mogę na to pozwolić. Sama wobec tak potężnej firmy nic nie zdziałam. Lecz przy współpracy kilku osób może się udać. Tłok i zamieszanie związane z wszczepianie chipów tylko działają na naszą korzyść. Na szczęście nie tylko ja chce zachować prywatność własnego ciała dla siebie, czując, że granica została wyraźnie nadszarpnięta. Organizujemy akcję godną Jamesa Bonda. Koleżanka mdleje w kolejce na korytarzu. Rzucając się po apteczkę, niechcący zabieram kartę najbliższemu ochroniarzowi, podmieniając na swoją. Cóż z tego, że firma ma najlepszy system ochrony informatycznej, gdy jego najsłabszym punktem są słabo chronione karty, przyznawane według stanowisk? Następnie pewnym krokiem zmierzam do działu HR i wykorzystując moją pozycje dziewczyny na posyłki, życzę sobie raportów z dotychczas przeprowadzonych wszczepień oraz uparcie twierdzę, że biolodzy potrzebują chipa do badań już, natychmiast, modląc się, aby laboranci zdążyli wysłać prośbę pod nieobecność szefowej. Jest! Mam czip. Widzę, że udało się oszukać rutynowe badania DNA i bliźniacy zamienili się stanowiskami. To znaczy, że nad czipem pracuje nasz najlepszy elektronik, szukając sposobów unieszkodliwienia. Przerzucił oprogramowanie na komputer, a zabezpieczenia udało się obejść z wykorzystaniem karty ochrony. Gdy zobaczyliśmy linijki kodu i zrozumieliśmy co on oznacza włosy stanęły nam na karku. Tylko nie to… Potrzebujemy nowego planu… I to szybko.

Podskórny czip? A może jeszcze czytanie myśli? Nie mogę na to pozwolić. Sama wobec tak potężnej firmy nic nie zdziałam. Lecz przy współpracy kilku osób może się udać. Tłok i zamieszanie związane z wszczepianie chipów tylko działają na naszą korzyść. Na szczęście nie tylko ja chce zachować prywatność własnego ciała dla siebie, czując, że granica została wyraźnie...

Oni tylko sprawiają wrażenie, że wiedzą, co się dzieje. Jeżeli pracodawca zatrudnia więcej niż 20 osób, to tylko wydaje mu się, że panuje nad sytuacją. A tutaj pracuje cała ludzkość. Nie ma siły, żeby się w tym bałaganie połapali.
Trzeba zacząć od L4. Posiedzieć sobie tak z tydzień. Nadrobić zaległości w czytaniu i filmach. Może nawet jakieś porządki zrobić. Potem powrót na kilka dni do pracy i urlop. Jak to nie ma wniosku? Wypełniałam cztery miesiące temu, mam zarezerwowaną wycieczkę śladami Muminków, więc to chyba oczywiste, że zaplanowane wcześniej.
Po powrocie warto odwiedzić panią Krysię w HRze i dać jej „oryginalny” kubek z Małą Mi, który kurzył się w szafce. Sprawa czipów przycichnie. Może nawet się nie zorientują.
Kiedy jednak po kilku tygodniach ktoś zacznie porządkować papiery i znajdzie informację, że nie ma mnie w systemie, czas na plan B. Należy wytłumaczyć nadgorliwemu poszukiwaczowi, że czip już zainstalowany, tylko należał do partii z błędem w oprogramowaniu. Końcówka serii, potraktowana eksperymentalnie i ciągle pracują nad błędem, dlatego nie widać go w systemie. No ale został założony, więc niech sobie naczelny służbista zakoduje, żeby mnie odhaczyć. Jak będzie dalej jakiś problem, to sama się zgłoszę.
Najważniejsze to pewność siebie i nie dać się przegadać. Nawet się nie zorientują, a pani Krysia jakby co potwierdzi, że zaraz po urlopie byłam po czipa, jak do niej z tym kubkiem wpadłam.

Oni tylko sprawiają wrażenie, że wiedzą, co się dzieje. Jeżeli pracodawca zatrudnia więcej niż 20 osób, to tylko wydaje mu się, że panuje nad sytuacją. A tutaj pracuje cała ludzkość. Nie ma siły, żeby się w tym bałaganie połapali.
Trzeba zacząć od L4. Posiedzieć sobie tak z tydzień. Nadrobić zaległości w czytaniu i filmach. Może nawet jakieś porządki zrobić. Potem powrót na...

Na początek muszę obmyślić plan działania, następnie będą mi potrzebni zaufani towarzysze, którzy myślą podobnie do mnie. Trzeba jak najszybciej odciąć się od tego szaleństwa i przenieść się do podziemi. Chociaż może się okazać, że sporo osób myśli tak jak ja, wtedy moglibyśmy otworzyć otwartą walkę z wyzyskiem i szaleństwem na ziemi. Uważam, że im więcej nas będzie, tym łatwiej będzie pokonać ogromną firmę i przywrócić poprzedni ład na świecie.

Na początek muszę obmyślić plan działania, następnie będą mi potrzebni zaufani towarzysze, którzy myślą podobnie do mnie. Trzeba jak najszybciej odciąć się od tego szaleństwa i przenieść się do podziemi. Chociaż może się okazać, że sporo osób myśli tak jak ja, wtedy moglibyśmy otworzyć otwartą walkę z wyzyskiem i szaleństwem na ziemi. Uważam, że im więcej nas będzie, tym...

Książki z gatunku SF są bardzo pouczającą lekturą, dlatego należy zaczerpnąć z zawartych w nich mądrości. Po sprawnym przeszukaniu lektur z wychodzi na to, że jedynym sposobem wydaje się zniknięcie z sytemu w stylu "zaginęła bez wieści". Książki wskazują, że w każdym totalnym systemie istnieją luki oraz wyrzutki tworzące alternatywne społeczności. Cóż, przed ucieczką warto zainteresować się, gdzie można szukać najbliższej takiej grupy. Odcięcie się od systemu oznacza totalne odcięcie się od dotychczasowego życia, ale nie należy poświącać się rozmyślaniom na ten temat. Należy działać.

Książki z gatunku SF są bardzo pouczającą lekturą, dlatego należy zaczerpnąć z zawartych w nich mądrości. Po sprawnym przeszukaniu lektur z wychodzi na to, że jedynym sposobem wydaje się zniknięcie z sytemu w stylu "zaginęła bez wieści". Książki wskazują, że w każdym totalnym systemie istnieją luki oraz wyrzutki tworzące alternatywne społeczności. Cóż, przed ucieczką warto...

To już 8 rok w korpo, powoli mam dosyć, wszyscy tu są na niższych lub wyższych stołkach ale ja mam dosyć kontroli. Korpo mnie powoli zabija. Uciec ale dokąd, wszyscy tu jesteśmy. Kolejny projekt, znów wielki brat nie będzie zadowolony, on nigdy nie jest. Zrobiłeś 100% zrób 110, nie zrobiłeś 110, ale przecież ostatnio zrobiłeś 100%. Wyssać, wykręcić, wyżymać, ile jeszcze, chce uciec ale dokąd, wszyscy tu jesteśmy. Jeszcze ten chip, już teraz ściany mają uszy, już teraz biurko jest jak konfesjonał, a klawiatura jak album linii papilarnych i jeszcze sama dla siebie mam być szpiegiem. Nie, nie chce, uciec, ale dokąd..... A może napisać wirusa, małe nanoroboty, dodam do wody na stołówce, krach chipa u wszystkich zaraz po jego wszczepieniu... Może nie ucieknę ale sama dla siebie szpiegiem nie będę, nikt nie będzie swoim własnym wrogiem, wystarczy że wzajemnie jesteśmy przeciw sobie

To już 8 rok w korpo, powoli mam dosyć, wszyscy tu są na niższych lub wyższych stołkach ale ja mam dosyć kontroli. Korpo mnie powoli zabija. Uciec ale dokąd, wszyscy tu jesteśmy. Kolejny projekt, znów wielki brat nie będzie zadowolony, on nigdy nie jest. Zrobiłeś 100% zrób 110, nie zrobiłeś 110, ale przecież ostatnio zrobiłeś 100%. Wyssać, wykręcić, wyżymać, ile jeszcze,...

A cóż ja biedna mogę - nie ma sensu walić głową w mur, kombinować, narażać się na nieprzyjemności. Proste rozwiązania są najlepsze, dlatego szybkim krokiem udaję się do znajomego lekarza-specjalisty, wcześniej zaopatrzywszy się w grubą kopertę, wypełnioną kolorowymi papierkami z podobiznami wielkich ludzi i kulturalnie proszę o odpowiednie zaświadczenie. Alergie w dzisiejszych czasach są normą, wątpię żeby ktokolwiek ryzykował śmierć cennego pracownika. Żeby nie wzbudzać podejrzeń, zawsze mogę zaproponować jakąś kamerę, którą potem przypadkiem uszkodzi kot, albo która spali się wraz z przedpotopową instalacją...

A cóż ja biedna mogę - nie ma sensu walić głową w mur, kombinować, narażać się na nieprzyjemności. Proste rozwiązania są najlepsze, dlatego szybkim krokiem udaję się do znajomego lekarza-specjalisty, wcześniej zaopatrzywszy się w grubą kopertę, wypełnioną kolorowymi papierkami z podobiznami wielkich ludzi i kulturalnie proszę o odpowiednie zaświadczenie. Alergie w...

Cóż, trudno, trzeba będzie porzucić to miłe małe hobby...

Fortunnie pochodzę z dość zamożnej rodziny, by nie musieć pracować. Jeśli to świat korporacji, to pieniądze i oligarchia się w nim liczą, więc praca nie jest przymusem - zwłaszcza, że prywatność też może się stać towarem, szczególnie pożądanym przez najbogatszych, nie można więc je zabronić/zabrać sobie zysków. Płacę pieniędzmi przodków za wykasowanie mnie ze wszystkich archiwów firmowych i zerwanie więzi z korporacją. Zostaję poetą, artystą, filantropem.
Jeśli moja sytuacja nie przedstawiłaby się tak różowo, to cóż, nadal jest czas! Skoro pracuję w tej korporacji, to coś już umiem, teraz wystarczy tylko pieniądze zainwestować w swoje zdrowie i wygląd, przypomnieć sobie języki, zrobić szybki kurs śpiewu, grania na pianinie, malowania, programowania i parę innych (oraz koniecznie uwodzenia, technik manipulacji, pewności siebie - erotyczny też by się przydał). Po kilku miesiącach wkręcić się jako wolontariusz na imprezę charytatywną, poznać kilku (na wszelki wypadek) odpowiednio bogatych kawalerów lub panien. Po kolejnych tygodniach, już jako szczęśliwa narzeczona, znajdę się w pozycji opisanej w akapicie pierwszym - członek możnego rodu - i spokojnie zostawię pracę jako coś, co nie licuje z moją nową pozycją.

Cóż, trudno, trzeba będzie porzucić to miłe małe hobby...

Fortunnie pochodzę z dość zamożnej rodziny, by nie musieć pracować. Jeśli to świat korporacji, to pieniądze i oligarchia się w nim liczą, więc praca nie jest przymusem - zwłaszcza, że prywatność też może się stać towarem, szczególnie pożądanym przez najbogatszych, nie można więc je zabronić/zabrać sobie zysków....

Jako geniusz informatyczny tworzę wirusa, który po zetknięciu maszyny z moją głową infekuje cały system.

Przejmuję kontrolę nad całym światem. Hahaha

Jako geniusz informatyczny tworzę wirusa, który po zetknięciu maszyny z moją głową infekuje cały system.

Przejmuję kontrolę nad całym światem. Hahaha

Wyciągam wszystkie pieniądze z konta i wykupuję dom na odludziu. Nie zabieram komórki ani laptopa. Z początku mam zamiar żyć na zakupionych zapasach żywności, a z czasem żyć z tego, co wyhoduję i upoluję. Najlepiej uciec od cywilizacji.

Wyciągam wszystkie pieniądze z konta i wykupuję dom na odludziu. Nie zabieram komórki ani laptopa. Z początku mam zamiar żyć na zakupionych zapasach żywności, a z czasem żyć z tego, co wyhoduję i upoluję. Najlepiej uciec od cywilizacji.

- Cześć Holland, jestem tu z polecenia szefa – Mark, wysoki brunet w pełnym garniturze szczerzył wybielone zęby do ekranu w drzwiach.
Mae zawiązała szlafrok i poprawiła włosy.
- Przepraszam za późną porę – minął ją w progu nie patrząc nawet nie nią – instaluję OKO i spadam.
- OKO? U mnie w domu? Myślałam, że nie stosuje się ich w domach.
- Jesteś teraz państwową urzędniczką, Holland. Babel musi mieć wgląd w twoją pracę. Po to właśnie instalujemy Obiektywny Kierunkowskaz Obywatela.
***
Nie spała całą noc. Korzystając z toalety przed pójściem do łóżka zgasiła światło i zakrywała się przed obserwatorami jak dziewczynka w przedszkolu. Z samego rana, gdy zadzwonił telefon, nie odebrała wiedząc że to matka chcąca pogratulować jej awansu. Prysznic przy zgaszonym świetle był katorgą, a szampon do włosów pomyliła z balsamem do ciała. Jedząc śniadanie czuła się jak goryl za kratkami w miejscowym zoo.
***
- Obywatelka Mae Holland, nie stawiła się dzisiaj do pracy. OKO widziało jak wykonuje poranne czynności domowe po czym wychodzi z mieszkania. Dział wywiadowczy melduje, że obywatelka była widziana dzisiaj w dzielnicy budowniczej. Proszą o wydanie pozwolenia na rozpoczęcia niezbędnych działań.
- Mark, wiesz co robić. To nie pierwsza idiotka, której odbija po instalacji OKA. Babel nie byłby tym czym jest, bez ludzi znających się na swojej robocie. Tak jak zawsze, bez zabijania. Niech przejmie ją dział przystosowawczy. Po kuracji, niech Holland wraca do pracy.

- Cześć Holland, jestem tu z polecenia szefa – Mark, wysoki brunet w pełnym garniturze szczerzył wybielone zęby do ekranu w drzwiach.
Mae zawiązała szlafrok i poprawiła włosy.
- Przepraszam za późną porę – minął ją w progu nie patrząc nawet nie nią – instaluję OKO i spadam.
- OKO? U mnie w domu? Myślałam, że nie stosuje się ich w domach.
- Jesteś teraz państwową...