Żal byłoby mi wielu wspomnień. Szczególnie pamięci o wakacjach nad Bałtykiem jakieś dziesięć lat temu. To były pierwsze wakacje na które wybrałam się sama-bez rodziny, znajomych, jakichkolwiek osób towarzyszących. Miałam dosyć pracy, problemów dnia codziennego, potrzebowałam samotności, okazji do przemyślenia pewnych spraw. Nie spodziewałam się, że będą to moje najlepsze wakacje. Dlaczego? Wcale nie z powodu pogody (choć dopisała), ani z powodu warunków mieszkaniowych czy jedzenia ( wszystko bez zarzutu), ale ze względu na fantastycznych ludzi, których tam poznałam. Szczególnie jedna osoba oczarowała mnie sobą i sprawiła, że serduszko szybciej zabiło...Tak...wspaniałe zachody słońca przy dźwiękach włoskich melodii, spacery plażą, niekończące się rozmowy...Czułam, jakbyśmy znali się od lat. Ożywiam to wspomnienie ilekroć nadchodzą kolejne wakacje z nadzieją, że przeżyję podobną przygodę.

Żal byłoby mi wielu wspomnień. Szczególnie pamięci o wakacjach nad Bałtykiem jakieś dziesięć lat temu. To były pierwsze wakacje na które wybrałam się sama-bez rodziny, znajomych, jakichkolwiek osób towarzyszących. Miałam dosyć pracy, problemów dnia codziennego, potrzebowałam samotności, okazji do przemyślenia pewnych spraw. Nie spodziewałam się, że będą to moje najlepsze...

Wydarzenie to miało miejsce, gdy miałam 5 lat. Jak większość dzieci bardzo chciałam pojechać do zoo i wesołego miasteczka. Tak się złożyło, że akurat wtedy w mojej rodzinie były problemy finansowe, dlatego z wiadomych względów rodzice nie mogli spełnić mojego marzenia. Aż tu pewnego razu wracając razem z mamą od babci zauważyłam, że jedziemy nie tym autobusem, co trzeba. Jak później się okazało - mama zabrała mnie do zoo! Były to wspaniałe chwile. Do dziś z uśmiechem na twarzy wspominam jak mama próbowała mi zrobić zdjęcie ze słoniem, a on uparcie cały czas obracał się do mnie tyłem. Mama kupiła mi także plastikową żyrafę, nadal ta pamiątka znajduje się w mojej szufladzie. Niestety mama nie mogła kupić mi biletu do wesołego miasteczka, ponieważ wejście było zbyt drogie, ale za to zabrała mnie na pobliski plac zabaw, gdzie razem bawiłyśmy się w najlepsze. I choć może trochę zazdrośnie spoglądałam za bramę wesołego miasteczka, bo sama do dyspozycji miałam jedynie zjeżdżalnie i huśtawkę, to były to jedne z najszczęśliwszych chwil mojego życia. Nigdy nie chciałabym ich zapomnieć, toteż właśnie tego wspomnienia byłoby mi najbardziej szkoda.

Wydarzenie to miało miejsce, gdy miałam 5 lat. Jak większość dzieci bardzo chciałam pojechać do zoo i wesołego miasteczka. Tak się złożyło, że akurat wtedy w mojej rodzinie były problemy finansowe, dlatego z wiadomych względów rodzice nie mogli spełnić mojego marzenia. Aż tu pewnego razu wracając razem z mamą od babci zauważyłam, że jedziemy nie tym autobusem, co trzeba....

Myślę, że nie da się wybrać jednego wspomnienia, bo ile jest cudownych chwil, których nigdy nie chce się zapominać, osób, które tworzą te chwilę?
Warto pamiętać o wszystkim bo wszystko tworzy całość i dlatego nie umiem wybrać tego, którego żałowałam bym najbardziej

Myślę, że nie da się wybrać jednego wspomnienia, bo ile jest cudownych chwil, których nigdy nie chce się zapominać, osób, które tworzą te chwilę?
Warto pamiętać o wszystkim bo wszystko tworzy całość i dlatego nie umiem wybrać tego, którego żałowałam bym najbardziej

Większość osób chyba bez większego problemu jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, jakiego wspomnienia byłoby mu najbardziej szkoda, gdyby miał stracić pamięć. Ja jakoś nie jestem. Czy pomysł nie powinien pojawić się od razu? Do licha, przecież powinno być coś, czego za nic nie chciałabym zapomnieć! Tylko co? Kolonie w Grecji? Niekoniecznie, nie było aż tak cudownie. I Komunia Święta? Jeden z najważniejszych dni w moim życiu, niemniej nie mam chyba szczególnie dobrej pamięci, skoro już teraz pamiętam ledwie skromne urywki. Dostanie się na wymarzone studia? Och, nieraz już plułam sobie w brodę, że tak walczyłam, by znaleźć się na tym kierunku, a nie na innym, co przyniosło mi krew, pot i łzy, a do tego nerwicę (no dobrze, z tą krwią to może lekka przesada). Narodziny braciszka? Niezaprzeczalnie cudna chwila, ale z drugiej strony... Okres ciąży mamy był dla mnie więcej niż okropny. Więc niekoniecznie. Pierwsza miłość? Zaraz, jaka pierwsza miłość? Nadal jej nie zaznałam.
Szczerze mówiąc, łatwiej byłoby mi odpowiedzieć na pytanie, co bym chciała pamiętać spośród tego, czego nie pamiętam, jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało. Więcej chwil z ukochaną babcią, spotkanie ze starszym bratem, który niestety umarł, gdy sama znajdowałam się jeszcze pod sercem mamy...
Na pytanie trzeba jednak odpowiedzieć, więc decyzja pada na wspomnienie związane z najbliższą rodziną. Jakiekolwiek, choćby zupełnie trywialne, takie jak wspólny obiad czy pogaduszki w salonie. Ot tak, po prostu.

Większość osób chyba bez większego problemu jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, jakiego wspomnienia byłoby mu najbardziej szkoda, gdyby miał stracić pamięć. Ja jakoś nie jestem. Czy pomysł nie powinien pojawić się od razu? Do licha, przecież powinno być coś, czego za nic nie chciałabym zapomnieć! Tylko co? Kolonie w Grecji? Niekoniecznie, nie było aż tak cudownie. I...

Amnezja to straszna rzecz nigdy nie chcialabym doświadczyć czegoś takiego to tak jakby ktoś nam wszystko zabrał i zostawił tylko czystą kartkę.Czasem ktoś chce zacząć swoje życie od nowa i sam odcina się od wszystkiego a.Ale najgorsze jest to gdy zostaje to nam odabrane z różnych powodów bez naszej winy - z powodu choroby, wypadku, po wpadnięciu w śpiączkę.Są różne rodzaje amnezji ale każdy taki wypadek to duża tragedia nie tylko dla tej osoby ale także dla jej rodziny.

Amnezja to straszna rzecz nigdy nie chcialabym doświadczyć czegoś takiego to tak jakby ktoś nam wszystko zabrał i zostawił tylko czystą kartkę.Czasem ktoś chce zacząć swoje życie od nowa i sam odcina się od wszystkiego a.Ale najgorsze jest to gdy zostaje to nam odabrane z różnych powodów bez naszej winy - z powodu choroby, wypadku, po wpadnięciu w śpiączkę.Są różne rodzaje...

Amnezja to straszna rzecz nigdy nie chcialabym doświadczyć czegoś takiego to tak jakby ktoś nam wszystko zabrał i zostawił tylko czystą kartkę.Czasem ktoś chce zacząć swoje życie od nowa i sam odcina się od wszystkiego a.Ale najgorsze jest to gdy zostaje to nam odabrane z różnych powodów bez naszej winy - z powodu choroby, wypadku, po wpadnięciu w śpiączkę.Są różne rodzaje amnezji ale każdy taki wypadek to duża tragedia nie tylko dla tej osoby ale także dla jej rodziny.

Amnezja to straszna rzecz nigdy nie chcialabym doświadczyć czegoś takiego to tak jakby ktoś nam wszystko zabrał i zostawił tylko czystą kartkę.Czasem ktoś chce zacząć swoje życie od nowa i sam odcina się od wszystkiego a.Ale najgorsze jest to gdy zostaje to nam odabrane z różnych powodów bez naszej winy - z powodu choroby, wypadku, po wpadnięciu w śpiączkę.Są różne rodzaje...

29.01.13, godz 7:30
Znowu spóźnię się do pracy, mogłam wstać wcześniej – obwiniam sie
Zakładam kożuch, wciągam kozaki. Już trzymam w ręku kluczyki od samochodu. Kieruję się do wyjścia. Przekraczam próg. Klucz z brzękiem przekręca się w zamku.
Miałam zrobić test, zapomniałam! Dobra zrobię jak wrócę test nie zając. Nie zrobie teraz podobno najbardziej wiarygodny odczyt jest z rana.
Biję się z myślami, odkluczam i znów zakluczam drzwi.
Nie. Dobra. Są sprawy ważne i ważniejsze praca poczeka. Od tak dawna czekam na dziecko. Muszę wiedzieć.
Cofam się do domu. Zdejmuje kożuch idę do łazienki z testem ściśniętym w dłoni. Czytam ulotkę. Postepuję wg instrukcji. Czekam...Czekam...Czekam..
Zaraz zwariuję, co tak długo, ile można czekać, kto wpadł na pomysł żeby wynik był dopiero po 2 min.
Pokazuje się pierwsza różowa kreska. Czekam na drugą. Czekam...Czekam...Czekam..
Pewnie znowu nic z tego. Chyba czas się z tym pogodzić. Pewnie znowu coś się po prostu poprzesuwało.
Spoglądam na test.
Jestem mamą! -wrzeszcze na cały głos ze szczęścia z rękoma podniesionymi do góry.
Za chwilę zły napływają mi do oczu.
Jestem mamą! -powtarzam tym razem wylewając strugi łez ze wzruszenia.
Biegnę do kuchni po telefon.
Nie, powiem mu wieczorem, to zbyt ważna wiadomość żeby przekazywać ją przez tel.
Wychodzę do pracy. Wieczorem czekam na męża w kuchni. Wchodzi do domu. Wciskam mu w dłoń test. Patrzy, usmiecha się, ściska mnie i podnosi wysoko do góry.
Misiaku! -wrzeszczy szczęśliwy –zostaliśmy RODZICAMI!

29.01.13, godz 7:30
Znowu spóźnię się do pracy, mogłam wstać wcześniej – obwiniam sie
Zakładam kożuch, wciągam kozaki. Już trzymam w ręku kluczyki od samochodu. Kieruję się do wyjścia. Przekraczam próg. Klucz z brzękiem przekręca się w zamku.
Miałam zrobić test, zapomniałam! Dobra zrobię jak wrócę test nie zając. Nie zrobie teraz podobno najbardziej wiarygodny odczyt jest z...

Moja pierwsza nauka jazdy na rowerze.Mój starszy brat,który cierpliwie mnie trzmał i podnosił,gdy upadałam.Zawzięte pedałowanie,zdenerwowanie niepowodzeniem.Walka o utrzmanie się na rowerze,koła chwiejące się na wszytkie strony.Rozbite kolano,pierwsze lądowanie w rowie.Ale nic nie zepsuło tego uczucia,kiedy po raz pierwszy poczułam,że nikt mnie już nie trzyma,że robię to sama.Jadę!Drżyj cały świecie,nadjeżda rumak w różowej zbroi na różowym jednorożcu!

Moja pierwsza nauka jazdy na rowerze.Mój starszy brat,który cierpliwie mnie trzmał i podnosił,gdy upadałam.Zawzięte pedałowanie,zdenerwowanie niepowodzeniem.Walka o utrzmanie się na rowerze,koła chwiejące się na wszytkie strony.Rozbite kolano,pierwsze lądowanie w rowie.Ale nic nie zepsuło tego uczucia,kiedy po raz pierwszy poczułam,że nikt mnie już nie trzyma,że robię to...

Trudno się zdecydować, którego wspomnienia najbardziej szkoda by mi było, gdybym miała stracić pamięć. Najodleglejsze wspomnienie, jakie mam, gdy byłam jeszcze małym dzieckiem? A może właśnie ostatnie chwile pamięci? Chciałoby się pamiętać na zawsze pierwszy w życiu pocałunek, no i pierwszy z tym Panem Idealnym. Bolałoby mnie, gdybym zapomniała uśmiechu dziadziusia, gdy w jego 80 urodziny czytałam wiersz, który sama mu napisałam. Smutnym byłoby nie pamiętać tego, gdy zobaczyłam mojego młodszego braciszka pierwszy raz. Nie płakałabym za wspomnieniem złamanego serca, ale ciężko byłoby bez doświadczeń, które ze sobą to niosło. Jednak najbardziej szkoda by mi było zapomnieć swych uczuć. To przykre zapomnieć, że się kogoś kocha… z drugiej strony czy rzeczywiście można zapomnieć o swoich uczuciach?

Trudno się zdecydować, którego wspomnienia najbardziej szkoda by mi było, gdybym miała stracić pamięć. Najodleglejsze wspomnienie, jakie mam, gdy byłam jeszcze małym dzieckiem? A może właśnie ostatnie chwile pamięci? Chciałoby się pamiętać na zawsze pierwszy w życiu pocałunek, no i pierwszy z tym Panem Idealnym. Bolałoby mnie, gdybym zapomniała uśmiechu dziadziusia, gdy w...

Najbardziej brakowałoby mi wspomnień mojego taty i babci,którzy już odeszli. Nie odtworzyłabym historii z nimi związanymi, ani nigdy nie usłyszałabym co przeżyli w dzieciństwie i czasie wojny.

Najbardziej brakowałoby mi wspomnień mojego taty i babci,którzy już odeszli. Nie odtworzyłabym historii z nimi związanymi, ani nigdy nie usłyszałabym co przeżyli w dzieciństwie i czasie wojny.