w nię iciu

w nię iciu

wcwzwy wmwowgwłwawbwywm wwywgwrwawć wtwewn wkwownwkwuwrws w?w
wcwzwy wtwa wwiwawdwowmwowśwć wjwewswt wwywswtwawrwcwzwawjwąwcwo wtwrwuwdwnwa w?w w:w)

wcwzwy wmwowgwłwawbwywm wwywgwrwawć wtwewn wkwownwkwuwrws w?w
wcwzwy wtwa wwiwawdwowmwowśwć wjwewswt wwywswtwawrwcwzwawjwąwcwo wtwrwuwdwnwa w?w w:w)

enzcodiw tsej oktsyzsw eiN
.ako tuzr yzswreip an
?onkęip tsej myzC
?atodyzrb myzC
oko eikzdul awyb endowaZ
,eikat tsej oktsyzsw ein i
.iwaj ęis mikaj
?ydąs am ćawadyw oko umezC
,ukytod, ukams do ezspel myzc W
?uhcęw, uhcułs
ezrtęnw ćasipo kaJ
?ikołwop jenzrtęnwez eiwatsdop an
eimałk ein ydgin ortsul yzC
ikoryw ejadyw yzc i
?ehcic kat hcadąs hcyws w

enzcodiw tsej oktsyzsw eiN
.ako tuzr yzswreip an
?onkęip tsej myzC
?atodyzrb myzC
oko eikzdul awyb endowaZ
,eikat tsej oktsyzsw ein i
.iwaj ęis mikaj
?ydąs am ćawadyw oko umezC
,ukytod, ukams do ezspel myzc W
?uhcęw, uhcułs
ezrtęnw ćasipo kaJ
?ikołwop jenzrtęnwez eiwatsdop an
eimałk ein ydgin ortsul yzC
ikoryw ejadyw yzc i
?ehcic kat hcadąs hcyws w

!ǝıqos ʍ oƃ zsǝızpɾɐupo ɯɐs ʎpƃ
ʎpǝʇʍ oʞlʎʇ ǝıqǝıɔ ıuǝıɯz ɹɟʎzs uǝʇ
.ǝıqǝıs ɐu zɹʇɐdod ,ɥɔʎuuı ɐu zɹʇɐd ǝıu
?ǝɔıuɐɹƃ ǝɾoʍs ı ǝıqǝıs zsɐuz
?ɥɔɐɹʇs ʇsǝɾ ɯʎzɔ zsǝıʍ
___________________________
!ɥɔıʞʇsʎzsʍ op ɐɾɔɐɯɹoɟuı ɐuɐʍoɹɟʎzsɐz

!ǝıqos ʍ oƃ zsǝızpɾɐupo ɯɐs ʎpƃ
ʎpǝʇʍ oʞlʎʇ ǝıqǝıɔ ıuǝıɯz ɹɟʎzs uǝʇ
.ǝıqǝıs ɐu zɹʇɐdod ,ɥɔʎuuı ɐu zɹʇɐd ǝıu
?ǝɔıuɐɹƃ ǝɾoʍs ı ǝıqǝıs zsɐuz
?ɥɔɐɹʇs ʇsǝɾ ɯʎzɔ zsǝıʍ
___________________________
!ɥɔıʞʇsʎzsʍ op ɐɾɔɐɯɹoɟuı ɐuɐʍoɹɟʎzsɐz

Lieepj nie meić owtagrteo uymłsu, bo lidzue libuą ściemi wurzacć.

Lieepj nie meić owtagrteo uymłsu, bo lidzue libuą ściemi wurzacć.

- Kochasz mnie?
Nie odpowiedział. Spojrzał tylko w pomarszczoną taflę kanału i dalej, na zachodzące w oddali słońce, a na jego ustach zagościł blady uśmiech.
- Wyjeżdżam. Do szpitala, do Szwecji – podjął nagle. - Mogłabyś spotkać się tutaj ze mną dokładnie za rok o tej samej godzinie?

Nie mogła. Bo chociaż dokładnie rok później stała nad brzegiem tego samego kanału, Jego już nie było. Zmarł w szwedzkim szpitalu, po długim i bolesnym leczeniu. I nie było już komu odpowiedzieć na jej pytanie. Stanęła dokładnie w tym samym miejscu, w którym On wtedy stał i wbiła wzrok w pomarszczoną powierzchnię kanału. Zachodzące słońce odbijało w wodzie neony miasta rozciągającego się za jej plecami. Wydłużające się cienie drzew zaczęły przysłaniać odbite w tafli slogany reklamowe tak, że pozostały już tylko pojedyncze litery. A. L. W. A. Y. S. Drgnęła, a samotna łza wolno spłynęła po jej policzku.
- Always… Zawsze – wyszeptała. – Idiota.

- Kochasz mnie?
Nie odpowiedział. Spojrzał tylko w pomarszczoną taflę kanału i dalej, na zachodzące w oddali słońce, a na jego ustach zagościł blady uśmiech.
- Wyjeżdżam. Do szpitala, do Szwecji – podjął nagle. - Mogłabyś spotkać się tutaj ze mną dokładnie za rok o tej samej godzinie?

Nie mogła. Bo chociaż dokładnie rok później stała nad brzegiem tego samego kanału, Jego...

¡ćɐʇʎzɔ oʇɹɐʍ oƃǝʇɐlp 'ɥɔɐlıʍɥɔ ɥɔʎłz ı ɥɔʎɹqop ʍ ıɯɐu z ąs 'ıɯłóıɔɐɾʎzɹd ıɯʎzsɐu ąs ıʞżąısʞ ˙ǝıuźɐɹqoʎʍ ązsɐu ɐɾıʍzoɹ ɐʞżąısʞ ɐpżɐʞ ˙ɐıɔʎż oƃǝzsɐu op oƃǝʍou śoɔ ısouʍ ɐʞżąısʞ ɐpżɐʞ

Proszę czytać od końca do początku, nie obracać do góry nogami tekstu! ;)

¡ćɐʇʎzɔ oʇɹɐʍ oƃǝʇɐlp 'ɥɔɐlıʍɥɔ ɥɔʎłz ı ɥɔʎɹqop ʍ ıɯɐu z ąs 'ıɯłóıɔɐɾʎzɹd ıɯʎzsɐu ąs ıʞżąısʞ ˙ǝıuźɐɹqoʎʍ ązsɐu ɐɾıʍzoɹ ɐʞżąısʞ ɐpżɐʞ ˙ɐıɔʎż oƃǝzsɐu op oƃǝʍou śoɔ ısouʍ ɐʞżąısʞ ɐpżɐʞ

Proszę czytać od końca do początku, nie obracać do góry nogami tekstu! ;)

J6bg1ł B54-Kocham Cię :)

J6bg1ł B54-Kocham Cię :)

Kiedy Matylda otrzymywała od Joe paczki z więzienia, nigdy nie rozumiała, co chłopak chciał jej przekazać. Wszystko zaczęło się od małego listu, napisanego w niechlujny sposób. Był to krótki wiersz.

Kiedy byłem na spacerze
Oglądałem zachód słońca
Chciałem iść nad małą rzeczkę
Harry jednak wolał zostać
A nad ranem
Mnie zaskoczył
Chciał zobaczyć wschód słońca
I poszliśmy
Efektywnie.

Matylda nie miała pojęcia o czym Joe do niej pisze. Nie znała żadnego Harrego i wiedziała, że chłopakowi nie wolno wychodzić poza budynek. Myślała że zwariował. Jednak listy przychodziły regularnie, zawsze pozbawione sensu, wzbudzały w Matyldzie ciekawość. Zawsze miały 9 wersów. Zawsze było w nich coś podobnego. Zawsze wiedziała, że mają inne znaczenie. Jednak, czy kiedyś je odkryła?

Kiedy Matylda otrzymywała od Joe paczki z więzienia, nigdy nie rozumiała, co chłopak chciał jej przekazać. Wszystko zaczęło się od małego listu, napisanego w niechlujny sposób. Był to krótki wiersz.

Kiedy byłem na spacerze
Oglądałem zachód słońca
Chciałem iść nad małą rzeczkę
Harry jednak wolał zostać
A nad ranem
Mnie zaskoczył
Chciał zobaczyć wschód słońca
I poszliśmy
...

Lawirowała między regałami wypełnionymi książkami. Zapach starego papieru wydawał jej się najpiękniejszymi perfumami. Wszystkie woluminy zdawały się wołać: „weź mnie”, desperacko pragnąc uwagi i dotyku rąk przerzucających kartki. Jednak wśród setek egzemplarzy jej wzrok padł na książkę obłożoną szarym papierem. Dziewczyna stanęła na palcach i sięgnęła po tajemnicze tomiszcze. Otworzyła książkę i odnalazła tytuł: „Pęknięte odbicie”. Przerzuciła kilka wyświechtanych już kartek, spomiędzy których wypadł kawałek papieru, na którym nie było nic prócz losowo porozrzucanych literek oraz liczby: 232. Szybo odszukała stronę, ale odnalazła tam tylko podkreślony wyraz żuraw. Nie miała pojęcia o co w tym wszystkim chodzi. Jaki żuraw? -zastanawiała się, wpatrując w kartkę. W drodze do domu jej myśli zaprzątało jedno słowo…
Żuraw! No jasne, żuraw orgiami! Szybko złożyła papierowego ptaka, a chaotyczne literki, nabrały sensu: „Udało Ci się.”. Uśmiechnęła się zadowolona z siebie i zaczęła czytać.

Lawirowała między regałami wypełnionymi książkami. Zapach starego papieru wydawał jej się najpiękniejszymi perfumami. Wszystkie woluminy zdawały się wołać: „weź mnie”, desperacko pragnąc uwagi i dotyku rąk przerzucających kartki. Jednak wśród setek egzemplarzy jej wzrok padł na książkę obłożoną szarym papierem. Dziewczyna stanęła na palcach i sięgnęła po tajemnicze...