Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marzenie o czymś nieprawdopodobnym ma własną nazwę. Nazywamy je nadzieją.

Jesteśmy na świecie tylko ten jeden raz. Pojawiamy się tutaj zaledwie na krótką chwilę.

Nie próbuj mi wmawiać, że natura nie jest cudem. Nie opowiadaj mi, że świat nie jest baśnią.

Nie mam nic przeciwko cieniom do powiek i szmince. Ale przecież żyjemy na planecie zawieszonej gdzieś we wszechświecie. Moim zdaniem można oszaleć, gdy człowiek to
sobie uświadomi. Wprost niewiarygodne, że w ogóle istnieje wszechświat. Są jednak dziewczyny, które zza tuszu do rzęs nie potrafią dostrzec kosmosu. Są też chłopcy, którzy nie są w stanie spojrzeć ponad horyzont, bo przeszkadza im w tym piłka. W każdym razie małe lusterko do makijażu od porządnego zwierciadła teleskopu dzieli spory dystans! Wydaje mi się, że pokonanie tego dystansu można określić jako "przesunięcie perspektywy". Możliwe, że dałoby się to również nazwać "reakcją aha!". Na takie doznania nigdy nie jest za późno. Mnóstwo ludzi jednak przeżywa całe życie bez świadomości, że unoszą się w próżni. Zbyt wiele powstrzymuje ich na powierzchni. Wystarcza im myślenie o tym, jak wyglądają.

Mamy w życiu nie tylko swoje miejsce. Mamy również wyznaczony swój czas.

Czasami w życiu trzeba umieć trochę potęsknić

Być może nie istnieje żaden inny rodzaj intymności, mogący konkurować z dwoma spojrzeniami, które spotykają się z mocą i zdecydowaniem, i które całkiem po prostu nie godzą się na oderwanie od siebie.

Jeśli wybierzesz życie, wybierzesz także śmierć.

Nikt ze łzami w oczach nie żegna się z geometrią Euklidesa czy z systemem okresowym pierwiastków. Nikt nie roni łez dlatego, że ma zostać odcięty od Internetu albo tabliczki mnożenia. Człowiek żegna się ze światem, z życiem, z baśnią. Żegna się także z niewielkim kręgiem ludzi, których kocha.

Bo skoro świat istnieje, granice nieprawdopodobieństwa i tak już zostały przekroczone.

,,Życie to gigantyczna loteria, w której widoczne są tylko wygrane losy.

Czuję się, jakbym padł ofiarą jakiegoś oszustwa, ponieważ oto najpierw ktoś przychodzi i mówi: - Proszę, masz cały świat do dyspozycji, możesz w nim baraszkować, jak chcesz. Masz tu swoją grzechotkę, kolejkę BRIO, szkołę, do której zaczniesz chodzić już tej jesieni. A w następnej chwili rozlega się rechot: Ha, ha, nieźle cię nabraliśmy! I cały świat zostaje mi odebrany.

Bo „kto nie żyje nigdy tu i teraz, ten nie żyje nigdy. Co wybierasz?”.

Napisałem, że jedną z najbardziej zaraźliwych rzeczy, jakie znam, jest śmiech. Ale zarazić się można również smutkiem. Inaczej jest ze strachem. On nie jest równie zaraźliwy jak śmiech i smutek, to dobrze. Ze strachem jest się niemal całkiem sam na sam.

Starzy ludzie często sprawiają wrażenie, jakby mieli o wiele więcej czasu niż dzieci, przed którymi jest jeszcze całe życie

Marzenie o czymś nieprawdopodobnym ma własną nazwę. Nazywamy je nadzieją.

Nie próbuj mi wmawiać, że natura nie jest cudem. Nie opowiadaj mi,
że świat nie jest baśnią. Ktoś, kto jeszcze tego nie zrozumiał, być może
pojmie to dopiero wtedy, gdy baśń zacznie się kończyć. Wówczas
człowiek ma ostatnią szansę na zerwanie klapek z oczu, ostatnią okazję
na to, by przetrzeć oczy ze zdumienia, ostatnią możliwość, by ulec
temu cudowi, z którym trzeba się pożegnać i który trzeba opuścić.

Wiem, że istnieje Zło, ponieważ słyszałem trzecią część sonaty "Księżycowej" Beethovena. Ale wiem, że istnieje także Dobro. Wiem, że pomiędzy tymi dwiema otchłaniami rośnie piękny kwiat, a z tego kwiatu podrywa się w powietrze kochający życie trzmiel.

To dobre choroby każą pacjentowi położyć się do łóżka natychmiast. Zła choroba z reguły potrzebuje długiego czasu zanim w końcu każe Ci fiknąć kozła i obali na ziemię na dobre.

Gdyby wszystko, co się wydarzyło w historii wszechświata,
wcisnąć w schemat czasowy jednej doby, to Ziemia powstałaby
dopiero późnym popołudniem. Dinozaury pojawiłyby się kilka
95
minut przed północą. A ludzkość istniałaby zaledwie od dwóch
ostatnich sekund...

Czym jest ta wielka baśń, w której żyjemy i którą każdemu z nas dane jest przeżywać zaledwie przez krótką chwilę?

Uśmiechnęła się ciepło, a ten uśmiech, Georg, ten uśmiech mógłby roztopić cały świat, bo gdyby cały świat go zobaczył, ten uśmiech miałby moc wstrzymania wszelkich wojen i położenia kresu nieprzyjaźni na całej planecie, a już na pewno ogłoszono by długie zawieszenie broni.

Popatrz na świat, przyjrzyj mu się, Georg, zanim wykujesz za dużo fizyki i chemii.

Nie odczuwam już potrzeby przeżywania czegoś więcej niż to, czego do tej pory doświadczyłem. Tak bardzo pragnę jedynie zatrzymać to, co już mam.

Miałem oczy szeroko otwarte wyłącznie na to, czego nie zobaczyłem.

Wszechświatowi wszczepienie sobie tak podstawowego
organu, jakim jest oko, którym może sam siebie oglądać,
zajęło około piętnastu miliardów lat!

-Nie możemy mieć na własność naszej przeszłości, Jan Olav. Pytanie, czy mamy wspólną przyszłość.

Czy jest tu chłopiec mały, co z dziewczynką bawić się chce? Bawilibyśmy się przez dzień cały, w naszym królestwie, w naszym śnie...

Nie trzeba robić wiele hałasu o te wszystkie dni, kiedy jej nie spotkałem. Tak samo nie ma sensu opowiadać historii o wszystkich tych kuponach lotto, na które nie padła żadna wielka wygrana.

Nie ma dwóch identycznych pomarańczy. Nawet dwa źdźbła trawy nie są zupełnie identyczne. Przecież dlatego jesteś tu teraz.