Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ktoś dawno temu dał mi dobrą radę: zapamiętuj najlepsze chwile, delektuj się nimi jak świeżymi poziomkami, obracaj je w myślach i w duszy najdłużej, jak można, zapisuj je i opowiadaj. Kolekcjonuj je w pamięci, nawlekaj jak korale, tworząc z nich naszyjnik drogocennych talizmanów. Składaj wielkie szczęście ze swoich małych szczęść. Zatrzymaj się czasem i spróbuj przez chwilę nie mieć do siebie żadnych pretensji, nie nienawidzić innych. Zacznij wyliczać rzeczy, za które możesz być wdzięczna. W każdej wolej chwili - gdy zasypiasz, odpoczywasz, rozmyślasz, budzisz się - powtarzaj ten rytuał. Potraktuj go jak ćwiczenie gimnastyczne swojej duszy. Jak codzienny aerobik dla zdrowia psychicznego.

Śmierć jest jedną z tych rzeczy, które musimy przyjąć najpierw umysłem, by serce zechciało posłuchać i przestać się buntować.

Przypomnij sobie,jaka byłaś w tym samym wieku,w jakim jest dzisiaj twoje dziecko. Zastanów się,jaką matkę chciałaś wówczas mieć. I taka matką bądź teraz dla swojego dziecka.

Często osoby starsze bywają samotne nie dlatego,że nikt nie interesuje się ich życiem,lecz dlatego,że ich samych nie interesuje już niczyje życie. Nie jest bowiem przyjaźnią egoistyczne przyjmowanie czyjejś opieki i troski bez gestów wzajemności. Przyjaźń powinna jednakowo wzbogacać obydwie strony,i to zarówno tych,co z siebie dają, jak i tych,co otrzymują.