Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co nas skłania, do powtarzania słów modlitwy, która nazywa się różańcem? Być może przyjemność, jaką odczuwamy. Gdy kogoś kochamy, wiemy, że nie wystarczy zapewnić tej osoby o naszej miłości tylko jeden raz. Chcemy powtarzać te słowa przez cały czas i mamy nadzieję, że ta druga strona też chce nasze zapewnienie o miłości wielokrotnie słyszeć. To dzieci lubią bez końca słuchać tych samych bajek, opowiadanych tymi samymi słowami. Dlaczego? Bo wówczas rozkoszują się życiem.

Nie jest ważne, co człowiek zdobył, lecz to, kim jest jako człowiek w relacji do innych.

Czasem pojawia się myśl nagła, narzucająca się tak, że ją wybieramy, postrzegając ją jako najważniejszą dla nas w tej chwili. Powinniśmy jednak takiej myśli zadać szereg pytań: Skąd przychodzisz? Czy przychodzisz z mojego serca, w którym mieszka Bóg? Czy przychodzisz z zewnątrz, a może ktoś mi cię podsuwa? Kto to robi? Do czego zmierzasz? Kiedy stawiamy te i podobne pytania, odczuwamy, że myśl zaczyna na nie reagować.