Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To zaiste ciekawe - stwierdziłem - jak pamięć staję się ostatnią rzeczą ocalałą z katastrofy naszej egzystencji, jak przeszłość destyluje stalaktyty w pustce naszego wyroku, jak palisada naszych pewności wali się pod lekką bryzą tęsknoty.

Upływające godziny były lakonicznymi towarzyszami moich zabaw, a każda noc niosła jakieś smutne pożegnanie. Z okresu tego pamiętam, że radośnie wyrzucałem czas na brzeg kosza z nadzieją, że balon wzniesie się i zawiedzie mnie ku lepszej przyszłości. Złudna nadzieja, gdyż zawsze będziemy tym, czym już niegdyś byliśmy.

...podświadomość - oprócz tego, że odziera z uroku nasze dzieciństwo, wypacza uczucia, przypomina to, co pragniemy zapomnieć na zawsze, obnaża naszą nikczemną kondycję, jednym słowem, targa nasze życie na strzępy - gdy przychodzi jej ochota, w ramach rekompensaty, zastępuje budzik.

(...) świat nie kończy się tylko dlatego, że coś nie wyszło całkiem dobrze,(...) znajdą się jeszcze okazje, by udowodnić mą mądrość a jeśli się nie znajdą, sam ich sobie poszukam.

W Hiszpanii nie mamy komór gazowych. Prawdę mówiąc, na najbiedniejszych przedmieściach nie mamy nawet gazu".

W osobowości nas wszystkich drzemie pewien procent nieokreśloności.

Wszyscy płacimy (...) nie tyle za nasze winy, ile za etykiety, jakimi oklejono nas w tym skostniałym społeczeństwie.

Wszystko wskazywało na to, że nie jestem świadkiem ślubu, jakkolwiek by ostatni sobór wypaczył liturgię.