Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmienność

Jesteśmy niby chmury, które cichą nocą
Kryją księżyc i lśniące wciąż płyną i płyną
Smużąc mrok, by za chwilę wśród gwiazd, co migocą,
Rozpłynąć się i zgasnąć północną godziną.

Albo jak struny lutni dawno zapomnianej,
W której każdy wiew wiatru inne budzi dźwięki,
Niepodobne do dawnych, nigdy nie słyszane
I nie wtórzące echom przebrzmiałej piosenki.

Spoczywamy... lecz we śnie senna straszy mara,
Wstajemy - i myśl błędna dnia mąci przejrzystość...
Śmiech, łzy, rozum czy twórczość - każdy z nas się stara
Odrzucać to, co dręczy, i pić radość czystą.

Lecz wszystko jedno... bowiem czy radość, czy zmora
Zawsze gdzieś odpływają swą drogą codzienną.
Jutro nigdy w minionym nie ozwie się wczoraj -
Wszystko w świecie przemija - pozostaje zmienność.

Śmierć

Śmierć jest wszędzie wokół nas,
Śmierć się trudzi cały czas,
Gdzie wzrok sięga wzdłuż i wszerz,
Wszystko śmiercią jest, my też.

Śmierć swe znaki i pieczęci
Kładzie na tym, co nas nęci,
Co czujemy, co nas trwoży,
I tym, cośmy głosić skorzy.

Wpierw z okrutnej śmierci ręki
Giną żądze, później lęki,
Mrą nadzieje, termin wzywa,
Wreszcie samych nas proch skrywa.

Co jest naszych starań, łez
Warte, jeden czeka kres:
Gdyby nawet tak nie było,
To i tak by sczezła miłość.

Czas

O morze Czasu! Morze niezgłębione,
W którym falują lata - twoje wody
Są w swych odmętach od łez ludzkich słone!
Gdzie rytmem przypływ z odpływem się schodzi,
Granice kreślisz dla narodzin -
I tych, co chrypną od błagań bezsilnych,
Na kształt wraków wypluwasz na brzeg niegościnny!
Któż ci zaufa - złe w burzliwej porze,
Podstępne w czas pogody -
Niezgłębione morze?