Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czułem wściekłość na Noemi, że się tu pojawiła, że widziałem jej ciało, że tak niesamowicie mi się podobała, choć nie powinna. Musiałem zbudować między nami dystans. Nie istniało inne wyjście.

Miałam dwie opcje: albo go posłuchać i założyć coś skromnego, albo zaszaleć i wystawić jego cierpliwość na próbę… Być może to dziecinne i niepoważne, ale uwielbiałam, kiedy patrzył na mnie z takim głodem, którego niezaspokojenie groziło, że padnie trupem.

- Chcesz, żeby mi odbiło, tak? - wydyszał mi prosto w usta.
- Mniej więcej. - Uśmiechnęłam się lekko.
- To już się dzieje, Noemi. - Oparł czoło o moje i przymknął oczy, jakby ta sytuacja… niemal go bolała. Wyglądał jak człowiek głęboko cierpiący.

Starałem się nie patrzeć w jej stronę, mocno zaciskając palce
na kierownicy, ale moja wola gdzieś wyparowała, a ja całym sobą czułem jej obecność w niewielkiej przestrzeni samochodu. Była ładna, nawet bardzo, ale widywałem już piękniejsze kobiety, więc zupełnie nie rozumiałem własnych reakcji, nie potrafiłem ich wyjaśnić.

- Jeśli zamierzasz odzywać się tak do mnie w firmie, długo nie zagrzejesz miejsca - zagroziłem.
- Bez obaw. - Poklepała mnie po ramieniu, a ja drgnąłem zaskoczony jej śmiałością. - W firmie będę grzeczna, ale poza nią… oddam każdy cios, Lane. Lepiej się na to przygotuj. Nie masz do czynienia z amatorką.
- Nie? - zapytałem drwiąco, zerkając na nią. Dzięki Bogu ta sukienka nie miała dekoltu, bo bez wątpienia bym się na niego gapił, zwłaszcza po tym, co już widziałem w nocy, kiedy wtargnęła do mojego łóżka. - Aż taka z ciebie twardzielka?

- Burzysz mój spokój - szepnął, odpinając dwa górne guziki
koszuli. - I nie wiem, co mam z tobą zrobić [...].

Telefon i odległość dawały mu poczucie bezpieczeństwa? Być
może. Coś się między nami działo i on także to czuł. Czas pokaże, w jakim kierunku rozwinie się nasza relacja.

Gdzieś w zakamarkach świadomości czaił się lęk, ale ja zaczęłam się uspokajać, wierzyć, że wszystko dobrze się skończy ".