cytaty z książki "Polak"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Sama w morzu: jaka to ulga. Mogłaby zanurkować, przedzierzgnąć się w delfina, zmyć z siebie cały ten chaos, który sama stworzyła. (102).
[...]
Aby zrozumieć, trzeba milczeć i słuchać. Niech przemówi muzyka… .
[...]
Czym jest czas? Czas jest niczym. Mamy swoją pamięć. W pamięci nie ma czasu. Zachowam Cię w mojej pamięci. I Ty, może i Ty mnie zapamiętasz.
[...]
Zakochał się w niej, a ona zlitowała się nad nim i dlatego dała mu to, czego chciał.
[...]
To Polak, siedemdziesięciolatek, energiczny siedemdziesięciolatek, pianista koncertujący najbardziej znany jako interpretator Chopina, ale interpretator kontrowersyjny: jego Chopin wcale nie jest romantyczny, a wręcz przeciwnie nieco surowy, Chopin jako spadkobierca Bacha. Do tego stopnia jest osobliwością na scenie koncertowej, na tyle dziwną, że przyciąga małą, ale wytrawną publiczność w Barcelonie, mieście, do którego został zaproszony, mieście, w którym spotka wdzięczną kobietę o łagodnym głosie.
[...]
Czy miłość jest stanem umysłu, stanem istnienia, zjawiskiem, modą, którą obserwujemy w przeszłości, w odległych krainach historii? Polak był w niej zakochany, zakochany na serio i pewnie nadal jest, ale sam Polak to relikt historii i czasów, kiedy pożądanie musiało być zabarwione czymś nieosiągalnym, zanim można było je uznać za autentyczne.
Kobieta pierwsza przysparza mu kłopotów, on jej dopiero później.
[...]
Między mężczyzną a kobietą, między dwoma biegunami prąd albo trzaska, albo nie trzaska. Tak było od zarania dziejów.