Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic nie jest na próżno. Może mylimy się co do celów, może nie to widzimy, co ważne. Może boimy się, uciekamy i popełniamy błędy. Może się szarpiemy, nie wierzymy w siebie, wyrządzamy krzywdy. Ale przecież z najgłębszej głębi naszych serc, coś nas kieruje ku dobrym pragnieniom. A one przygotowują przyszłość. Wystarczy tylko mieć dobrą wolę. I nagle już się umie pokonać to, co było przerażające, dźwignąć ciężary, które zdawały się zbyt wielkie, naprawić błędy i krzywdy. Może nie to się w końcu liczy, że błądziliśmy, tylko - czy i jak ostatecznie zdołaliśmy to naprawić.

Nie: za co, a: mimo wszystko. Kocha się nie za coś, a mimo wszystko.

Ten kto nie ma nic, maszeruje szybciej.

Twarz uśpionego człowieka wydaje się przysłonięta tajemnicą. Skrywa się za nią nieznany świat. Żaden świat na powierzchni nie zdradza tego, co śpiący właśnie czuje i o czym śni. Połączenia nerwowe pracują jak w zegareczku - a tu nie drgnie nawet rzęsa.

-Czy wiele wiemy o mechanizmie miłości? Widzimy trybiki i kółka, ale nie znamy prawa, wedle którego ten mechanizm działa. Proszę, rozkręć go na kawałki - To nic nie da, tego prawa nie widać. Ani pośród kółek i trybików, ani nigdzie. Możesz tylko wierzyć, że jest takie prawo, któremu mechanizm się poddaje. Wyrokować o mechanizmie raczej nie powinieneś.

W dużym skrócie wygląda to tak: co innego czuję, a co innego mówię. Jeszcze co innego myślę, a już zupełnie co innego robię.

- Popatrz na drzewa. Jakby im kto czesał fryzury. Wiatr tylko tak widać: po efektach. - Jak wiele innych rzeczy. - Rzeczy niewidzialnych. - Ta. Są efekty pracy i efekty miłości, efekty troski i panowania... - Lubię to, co niewidzialne. - Wiem.

Laura otworzyła okno, nalała sobie herbaty i zaprosiła Różę na partyjkę skrabelka. Scrabble, ulubiona gra całej rodziny, została zmodyfikowana przez Grzegorza, który osobiście wykreślił podwójną rozbudowaną wszerz planszę i zakupił podwójną ilość kostek z literami. Klasyczny zestaw okazał się bowiem niewystarczający dla tego grona maniakalnych krzyżówkowiczów, rozwiązywaczy „jolek" i miłośników gier słownych oraz anagramów. Minusem sytuacji było to, że o podwójną planszę staczano teraz istne boje, kto bowiem zasmakował rozkoszy gry rozszerzonej, nie znajdował już przyjemności w powrocie do klasycznej wersji.