Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy robi ze swojego życia łódkę i spuszcza ją na morze jak chce.

Zbyt wiele figur w grze. W życiu trudno jest to uprościć, bo życie to nie szachy – mówi siedzący przede mną Agustin. Gramy w szachy, poświęca królową, żeby dać mi mata, który jednak okazuje się iluzoryczny, więc partia zostaje nierozstrzygnięta.

Śmieci takie jak ty trzeba wymazać z mapy, podważyłeś morale bojowe mężczyzny, odebrałeś mi wszystko, Rauli wszystko.